بازیگری که به خاطر چهره‌اش پیشنهادهای تکراری می‌گیرد

به گزارش اقتصادآنلاین، نرگس کیانی: فرزین محدث، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون این روزها با سه نقش در نمایش «احتمالات» به نویسندگی و کارگردانی علی شمس روی صحنه سالن چهارسو در مجموعه تئاتر شهر است.

او در گفت‌وگو با خبرآنلاین با بیان این که نخستین تجربه همکاری‌اش با علی شمس به سال ۱۳۸۴ در نمایش «پینوکیو» به کارگردانی علی‌اصغر دشتی برمی‌گردد، نمایشی که علی شمس در آن دستیار کارگردان بود، ادامه می‌دهد: «سال ۱۳۸۸ در جشنواره تئاتر فجر در نمایشنامه‌خوانی «امینه» حضور پیدا کردم که اولین تجربه بازیگری‌ام برای علی را رقم زد، بعد نمایش‌های «داستان‌های میان‌رودان» و «شب دشنه‌های بلند» را با هم کار کردیم. در «وقتی خروس غلط می‌خواند» حضور نداشتم و اکنون که به این عدم حضور نگاه می‌کنم می‌بینم اتفاقا اتفاق خوبی رخ داد چون نقشی که قرار بود بازی کنم به امیر باباشهابی سپرده شد و عالی بازی کرد و اگر من در آن کار بودم شاید امیر دیرتر دیده می‌شد.»

به تیپ و تاپ هم می‌زنیم ولی چون رفیقیم دوباره آشتی می‌کنیم  

محدث با بیان این که در «احتمالات» سه نقشی را که اکنون بازی می‌کند، بازی نمی‌کرد، می‌افزاید: «من سه نقشی را بازی می‌کردم که اکنون عزالدین توفیق بازی می‌کند و عالی بازی می‌کند. ویژگی رابطه من و علی این‌گونه است که با هم کار می‌کنیم، بعد به تیپ و تاپ هم می‌زنیم، من از کار بیرون می‌روم، ولی چون رفیقیم دوباره آشتی می‌کنیم و من برمی‌گردم اما در جای دیگری قرار می‌گیرم که اتفاقا برایم جذاب‌تر است.»  

انگار تنها صورت است که اهمیت دارد و تن را فراموش کرده‌ایم

او با اشاره به این که «در جنس کاری که علی به آن معتقد است و دوستش دارد، بدن بازیگر است که باید درگیر شود و کار کند»، می‌گوید: «یعنی تو ویژگی‌های جسمانی و روانی نقش را در ذهنت ایجاد می‌کنی، بدنت تحت تاثیر ذهنت قرار دارد و در شدیدترین حالت، آن‌چه در بدنت رخ می‌دهد حاصل اتفاقی است که در ذهنت رخ داده است. اتفاقی که کمتر در بازیگری رخ می‌دهد و زمانی که در مورد عواطف در بازیگری صحبت می‌کنیم انگار تنها «صورت» است که اهمیت دارد و این در حالی است که «تنِ» من نیز بخش گسترده‌ای از عواطف را منتقل می‌کند و ما این را در بازیگری فراموش کرده‌ایم.» 

بازیگر فیلم سینمایی «شاعر زباله‌ها» ادامه می‌دهد: «من می‌توانم به ضرس قاطع بگویم ما این را در بازیگری فراموش کرده‌ایم، حداقل در سینمای‌مان فراموشش کرده‌ایم و برای بازیگری که نقش را با ویژگی‌های جسمانی‌اش اجرا می‌کند، اصطلاح دمده تئاتری بازی کردن و غلو شده بازی کردن را به کار می‌بریم اما وقتی پروسه بازیگری را در غرب، دنبال می‌کنیم می‌بینیم که آن‌ها چه بهره‌ای از ویژگی‌های تنی و جسمانی‌شان می‌برند. ما نمی‌توانیم ویژگی‌های تنی دنیل دی لوئیس در «خون به پا می‌شود» را نادیده بگیریم و بگوییم تئاتری بازی می‌کند یا بازی‌اش غلو شده است. علی شمس اما جزو کارگردان‌هایی است که استفاده تو به عنوان بازیگر از ویژگی‌های جسمانی‌ات برای ایفای نقش را می‌پذیرد و این برای منِ بازیگر تجربه‌ای متفاوت است. من در این کار دست به خلق می‌زنم و از تخیلم، از خلاقیتم استفاده می‌کنم، خلاقیتی که در زندگی عادی‌ام ندارمش.»  

منِ فرزین محدث امرار معاشم از بازیگری در دنیای تصویر است

او با بیان این که «این چهل و چهارمین تئاتری است که من در زندگی‌ام بازی می‌کنم»، توضیح می‌دهد: «مطمئنا در این میان تعدادی از کارهایم دری وری و حال‌بهم‌زن بوده است اما همان تجربه‌ها را هم باید از سر می‌گذراندم تا امروز به این جا برسم.»  

بازیگر فیلم سینمایی «مارمولک» که پیش‌تر گفته بود به واسطه چهره‌اش پیشنهادهای تکراری می‌گیرد، با بیان این که «من در سال ممکن است دو یا سه پیشنهاد کار تصویری داشته باشم و ممکن است نداشته باشم»، می‌افزاید: «از میان آن دو یا سه مورد، می‌توانم یکی را انتخاب کنم. به هر حال منِ فرزین محدث امرار معاشم از بازیگری در دنیای تصویر است. از تئاتر نه این که نتوانم پول درآورم ولی اگر کار، کاری باشد که بتوانم پشتش بایستم و در آن دست به خلاقیت بزنم و وجه دیگری از فرزین محدث را در بازیگری نشان دهم ناچارم تئاتری را که قرار بوده است از آن پول دربیاورم کنار بگذارم. پس از کجا باید پول دربیاورم؟ از بازیگری در کار تصویر و تدریس. در مورد تدریس هم هرجایی درس نمی‌دهم پس تنها بخش تصویر می‌ماند و ناچارم از بین آن سه پیشنهاد احتمالی، بالاخره یکی را انتخاب کنم. نمی‌گویم در تصویر وا نداده‌ام اما فعلا، فعلا، فعلا زیاد وا نداده‌ام. اصلا نمی‌خواهم بگویم همه کارهایم مثل بچه‌هایم هستند و دوست‌شان دارم، نه، بچه ناخلف هم زیاد داشته‌ام ولی کم وا داده‌ام و آن جایی هم که وا داده‌ام حتما به خاطر پول و به خاطر این بوده است که بتوانم زندگی‌ام را بگذرانم.»  

او در مورد تجربه حضور در «شب‌های مافیا» هم می‌گوید: «بانمک بود. من بازی مافیا را دوست داشتم و فقط دوست داشتم بروم بازی کنم و البته مطمئنا بخش مالی‌اش هم مهم بود.»