علل جوش واژن

چطور می‌توانید جوش را تشخیص دهید؟

به گزارش اقتصادآنلاین، معمولاً یک نوک سفیدرنگ ایجاد می‌کند که باز می‌شود و اجازه می‌دهد چرک بیرون بریزد. پس از آن ممکن است جوش پوسته‌پوسته شود. اگر جوش شما بزرگ‌تر شود و یا عفونت منتشر شود، ممکن است علائم دیگری نیز داشته باشید. 

این شامل یک احساس خستگی، یا تب است. تمام‌دانه‌های قرمزی که بر روی پوست شما وجود دارند جوش نیستند. نمونه‌هایی از شرایط پوستی که می‌توانند به شکل جوش به نظر برسند عبارتند از: 

• آکنه 

• تاول تبخالی 

• کیست 

• اگزما 

• پسوریازیس 

• گزش حشرات 

• خال 

باکتری‌هایی که به طور معمول بر روی پوست شما وجود دارند، می‌توانند یک فولیکول مو را آلوده کنند و محیط اطراف را متورم کنند و باعث به جوش آمدن جوش در آن شوند. اغلب باکتری‌ها به‌خاطر اصطکاک و یا ضربه به پوست، در یک فولیکول مو و یا غده روغنی به دام می‌افتند.

 داخل ران‌ها محل شایعی برای جوش زدن هست چون ران‌های شما می‌توانند به یکدیگر مالیده شوند و عرق کنند، به‌خصوص در آب‌وهوای گرم و مرطوب این امر باکتری‌ها را به رشد در داخل فولیکول تشویق می‌کند.

چه چیزی شما را در معرض خطر جوش قرار می‌دهد؟ 

هرکسی می‌تواند بدنش جوش بزند. شما می‌توانید سالم باشید و جوش داشته باشید. اما برخی شرایط شما را بیشتر مستعد می‌کند. برای مثال: اگر شما اگزما و یا پسوریازیس دارید، ممکن است زخم و یا خراش‌های پوستی داشته باشید که ممکن است آلوده شوند.

اگر سیستم ایمنی بدن شما به خطر بیفتد، احتمال ابتلا به عفونت بیشتر است. اگر مبتلا به دیابت هستید، ممکن است مبارزه با عفونت برای شما سخت‌تر باشد. اگر با شخص دیگری که جوش داشته باشد زندگی می‌کنید یا کار می‌کنید، احتمال ابتلا به آن وجود دارد. اگر شما چاق هستید، احتمال اینکه دچار مشکلات جوش شوید، بیشتر است. 

جوش‌های کوچک معمولاً باعث ایجاد علائم در بخش‌های دیگر بدن شما نمی‌شوند. بااین‌حال، اگر عفونت گسترش یابد، می‌تواند جدی شود. ممکن است متوجه این موارد شوید: 

• درد بدن 

• تب 

• لرز

• به‌طورکلی احساس بدی داشتن 

هر یک از این علائم نیاز به توجه پزشکی فوری دارند. این به این دلیل است که عفونت‌های پوستی که بدون درمان ر‌ها می‌شوند می‌توانند به جریان خون سرایت کنند و زندگی را تهدید کنند. 

اگر جوش‌ها به‌اندازه کافی بزرگ شوند و به‌خودی‌خود خشک نشوند، بهتر است پزشک عمل جراحی را انتخاب کند. به آن برش و زهکشی یا I&D گفته می‌شود. آن‌ها برای تخلیه چرک یک برش کوچک در جوش ایجاد می‌کنند. آن‌ها همچنین معمولاً یک نمونه چرک را به آزمایشگاه می‌فرستند.

 تکنسین‌های آزمایشگاه می‌توانند به شناسایی باکتری‌های ویژه‌ای که باعث عفونت شما می‌شوند کمک کنند. این می‌تواند به پزشک شما کمک کند که تصمیم بگیرد در صورت نیاز کدام آنتی‌بیوتیک برای درمان بهتر است. بسته به‌اندازه، محل و دیگر نشانه‌های جوش شما، تخلیه آن ممکن است برای درمان عفونت کافی باشد. آنتی‌بیوتیک‌ها تنها برای عفونت‌های بزرگ و در شرایط خاص به کار می‌روند. 

اگر به طور مرتب جوش در بیاید و یا اگر دچار عوارض شوید، پزشک شما ممکن است شما را به متخصص بیماری‌های پوستی ارجاع دهد که به‌عنوان متخصص پوست نیز شناخته می‌شود. یا ممکن است شما را به یک متخصص بیماری‌های عفونی ارجاع دهند.

چطور می‌توانید جوش را درمان کنید؟ 

در بسیاری از موارد، شما ممکن است قادر به درمان جوش خود در خانه باشید. اگر درمان در منزل جواب نمی‌دهد، پزشک شما ممکن است درمان‌های دیگری تجویز کند. 

درمان در خانه: 

مهم است که خودتان آن‌ها را فشار ندهید یا نترکانید. انجام این کار می‌تواند باکتری‌ها را به قسمت‌های عمیق‌تر پوست شما پخش کند. در عوض، کمپرس گرم را به طور منظم در طول روز به کار ببرید که به شما کمک خواهد کرد که جوش‌هایتان خشک شود.

 آکادمی پوست استفاده از کمپرس گرم را برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ۳ تا ۴ بار در روز تا بیرون آمدن جوش را توصیه می‌کند. شما می‌توانید با خیس کردن یک‌پارچه تمیز در آب داغ کمپرس گرم درست کنید. دقت کنید که آب خیلی گرم نباشد.

 اگر جوش خشک شود و یا در قسمتی باشد که اصطکاکی باشد، شما باید یک بانداژ تمیز به کار ببرید. این می‌تواند سوزش را محدود کند. سخت است که از سایش در ران‌های داخلی خود اجتناب کنید، اما ممکن است بخواهید لباس زیر و لباس‌های شل بپوشید تا از بدتر شدن جوش جلوگیری کنید.

 در صورت نیاز ایبوپروفن و یا استامینوفن را برای تسکین درد ناشی از جوش آوردن خود مصرف کنید. 

چه زمان به دکتر مراجعه کنیم؟ 

اگر پزشک شما به دلیل محل و یا اندازه جوش، قادر به انجام یک برش و تخلیه در مطب نیست، ممکن است لازم باشد که یک جراح را ببینید. در برخی موارد، پس از اینکه جوش‌ها تخلیه شدند، از گاز برای بستن زخم استفاده می‌شود. اگر این اتفاق بیفتد شما احتمالاً باید هر روز گاز را برداشته و تعویض کنید.

 برای عفونت‌ها و آبسه‌های بزرگ‌تر، پزشک شما ممکن است دستور یک تصویر سونوگرافی از آن قسمت را بدهد. این کار برای این است که مطمئن شوید چرک به طور کامل تخلیه شده است. 

 آن‌ها همچنین ممکن است شما را به یک اولتراسونوگرافی ارجاع دهند اگر شک کنند که زیرپوست شما جوشی وجود دارد که بر روی سطح آن قابل‌مشاهده نیست. دکتر شما ممکن است قرص‌های "آنتی‌بیوتیک" تجویز کند. عفونت‌های جدی‌تر ممکن است به بستری شدن در بیمارستان و آنتی‌بیوتیک وریدی نیاز داشته باشند. 

عوارض احتمالی: 

اگر به جوش فشار بیاوری، می‌توانی عفونت را به قسمت‌های دیگر پوستت گسترش بدهی اگر عفونت گسترش یابد، جوش‌ها می‌توانند بزرگ‌تر شوند و به یک آبسه تبدیل شوند. این یک مقدار چرک عمیق است که می‌تواند به بزرگی گریپ‌فروت باشد. 

اما یک آبسه نیاز به توجه پزشکی فوری دارد. گاهی اوقات، جوش‌های دیگری در اطراف جوش اول رخ می‌دهد. گروهی از جوش‌ها را کربنکل می‌نامند. carbuncles کربنکل‌ها دردناک‌تر هستند. آن‌ها احتمال قوی دارند که باعث بروز علائم جدی شوند و جای زخم را به جا بگذارند. 

اگر عفونت گسترش یابد، این احتمال وجود دارد که باکتری بتواند وارد جریان خون شما شود و بخش‌های دیگر بدن شما از جمله قلب، استخوان‌ها و مغز شما را آلوده کند. بااین‌حال، در اغلب موارد، جوش بدون عارضه التیام می‌یابد. 

چشم‌انداز جوش زدن چیست؟ 

جوش شما معمولاً باید در طی یک هفته یا همین حدود درمان خانگی برطرف شود. چگونه می‌توانید از جوش جلوگیری کنید؟ زمانی که شما یک جوش دارید، مهم است که بهداشت خوب را تمرین کنید. این کار می‌تواند به جلوگیری از گسترش عفونت به دیگر بخش‌های بدن و افراد دیگر کمک کند. 

برای مثال: موارد شخصی، مانند تیغ که ممکن است با عفونت در تماس باشند را به اشتراک نگذارید. حوله‌ها، کمپرس‌ها و هر لباسی را که ممکن است با جوش تماس داشته باشد بشویید. برای شستشوی آن‌ها و ازبین‌بردن باکتری‌ها از صابون، آب گرم و خشک‌کن گرم استفاده کنید. 

اگر جوش تخلیه شد زخمتان را با بانداژ خشک نگه‌دارید تا خوب شود. ممکن است بخواهید از یک باند پهن در اطراف ران خود استفاده کنید تا تحریک ناشی از جوش زدن را کاهش دهد. 

 بانداژ را به طور منظم تعویض کنید تا جوش را تمیز و خشک نگاه دارید. دستان خود را به طور مرتب و کامل بشویید.