اتفاقاتی که شاید پیش از این هرگز برای کسی تعریف نکرده بودم و تنها واکنشم نسبت به آنها تحمل کردن، ندیدن، نشنیدن و شاید نوعی از پذیرش بود، اما حالا تصمیم گرفته‌ام لحظه و جغرافیای خشونتی که علیه من توسط بعضی از همشهریانم اتفاق می‌افتد را ثبت کنم؛ اتفاقی پر تکرار که به نظر می‌رسد تبدیل به عادت یا فرهنگ بعضی‌ها شده است.
آزار جنسی هر نوع رفتار و گفتار خشن و وابسته به جنسیت است که موجب آسیب جسمی، روانی یا رنج زنان می‌شود. رفتاری که می‌تواند با استفاده از تهدید، اجبار یا سلب مطلق اختیار و آزادی در جمع یا خفا رخ دهد. آزار خیابانی هم نوعی از خشونت علیه زنان محسوب می‌شود. چیزی که در این میان برایم دردآور است و شاید بتوان آن را خطرناک نامید، بی‌تفاوتی عابران است؛ آنهایی که این خشونت را می‌بینند، می‌شنوند و از آن عبور می‌کنند. شاید همین بی‌تفاوتی است که زنانی با تجربه مشابه را تنهاتر و خشونت را پررنگ‌تر می‌کند و متاسفانه من آخرین نفری نخواهم بود که مورد خشونت واقع می‌شوم. « ۲۵ نوامبر، روز جهانی رفع خشونت علیه زنان است و آزار کلامی یکی از مصادیق خشونت علیه زنان است. عکاس تجربه‌های شخصی خود در هنگام مواجهه با این نوع خشونت را به تصویر کشیده است.»
