صلح شهری در گرو امنیت زنان
اکثر مردم به محض دیدن یا خواندن واژه «صلح»، عبارت «جامعه‌ای به دور از جنگ و خشونت» در ذهنشان تداعی می‌شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری؛ جامعه آرمانی که افراد به خوبی و خوشی و به دور از هرگونه ستیزه‌جویی در کنار هم زندگی می‌کنند. در ظاهر چنین تصوری درست است، اما صلح تعاریف متعددی دارد که دوری از خشونت فقط بخش کوچکی از آن است. دوستی، محبت، عشق، صفا و صمیمیت، همه و همه در تعریف صلح جای می‌گیرند. تصور چنین جامعه‌ای قطعا در ذهن زیباست، اما در دنیای عینی و واقعی شاید رؤیایی بیش نباشد. رؤیایی که به ظاهر دست نیافتنی است، اما غیرممکن نیست.
در این بین، توسعه شهرنشینی نیز باعث شده تا تعریف صلح سخت‌تر از پیش بشود و به شاخص‌های دیگری پیوند بخورد. نخستین شاخص امنیت است و شهری واژه صلح را می‌تواند همراه داشته باشد که اغلب محدوده‌های آن امن باشد؛ به‌ویژه برای کودکان، سالمندان، توان‌یابان و البته زنان. اینکه هم‌اکنون مدیریت شهری طرح ارتقای امنیت در محله‌ها را به‌صورت پایلوت از منطقه10 تهران و با محوریت افزایش امنیت برای بانوان کلید زده، در واقع گام مهمی را در پایتخت برداشته است؛ اقدامی دشوار که نیازمند همراهی همه نهادهاست.
صلح یعنی داشتن آرامش شهری
برقراری و ایجاد صلح نیاز به ابزارهایی چون همراهی و همدلی تک‌تک مردم دارد و در این میان زنان جامعه نقش بسزا و سهم بیشتری دارند. زنان هر چند قشر آسیب پذیرتر جامعه محسوب می‌شوند، اما تربیت کودکان در کانون خانواده را به عهده دارند و قرار است همین کودکان آینده کشور را رقم بزنند. بنابراین، اگر زنان در جامعه صلح را تجربه نکنند، حس امنیت نخواهند داشت و در نتیجه اعتماد به نفسشان را از دست می‌دهند. تربیت نسل آینده به‌دست چنین زنانی، جامعه را دچار تزلزل می‌کند و در چنین جوامعی تعریف صلح در نوشته‌ها باقی می‌ماند و نمود عینی نمی‌یابد.
پس روز جهانی صلح می‌تواند بهانه‌ای باشد برای مرور مفاهیم و تعاریف آن و آموختن آنچه ما را برای رسیدن به صلح واقعی یعنی تجربه زندگی در کمال آرامش فردی و محیطی در شهر کمک می‌کند.
عزت نفس زنان در سایه صلح
بنفشه حیرت‌نگاری، روانشناس بالینی
کلمه صلح در ادبیات قدیم تهران به‌معنای آشتی است و به همین دلیل در مقابل واژه جنگ و آتش قرار می‌گیرد. اما این معنا و مفهوم به مرور زمان گسترده شده و امروز به شرایطی گفته می‌شود که افراد در محیطی به دور از دغدغه و در آرامش زندگی کنند. البته واژه‌های دیگری چون دوستی، آرامش، همزیستی، مشارکت، زیبایی، رهایی، شادی و گفت‌وگو و رعایت حقوق دیگران و حتی پذیرش تفاوت‌ها معنا و مفهوم صلح می‌دهد.
صلح در جامعه کنونی درونی و محیطی است. صلح درونی رسیدن فردیت انسان‌هاست به آنچه دوست دارند و می‌خواهند برسند؛ به‌عبارت دیگر، یعنی رسیدن به تعالی. برای تحقق صلح درونی 3مرحله یا گام نیاز است. گام اول خودشناسی و خودآگاهی، گام دوم برقراری ارتباط مؤثر با دیگران و قدم سوم هم یادگیری شیوه‌های درست حل مسائل.
تمام پهنه هستی و همه موجودات نیازمند صلح هستند و در مورد زنان که در طول تاریخ به نوعی قشر ضعیف محسوب می‌شدند و همواره زیر سلطه بودند، اهمیت بیشتری دارد. صلح در همه افراد یک جامعه و کشور منجر به شکوفایی و رشد انسان می‌شود و وقتی زنان به خودشناسی برسند و آنچه را هستند، بپذیرند یعنی به صلح می‌رسند و همین امر منجر به عزت نفس و اعتماد به نفس می‌شود.
صلح درونی منجر به رشد توانمندی‌های بالقوه می‌شود و در نهایت افراد با اعتماد به نفس می‌توانند امنیت و آرامش را در جامعه و شهر برقرار کنند. به همین دلیل صلح درونی اگر نباشد قطعا صلح محیطی یا همان امنیت هم ایجاد نمی‌شود.
در چنین شرایطی وقتی زنان یک جامعه به صلح درونی برسند، از آنجا که تربیت‌کننده نسل آینده‌ساز هستند، می‌توانند افراد خلاق و توانا تربیت کنند و نتیجه آن تعالی و ترقی جامعه می‌شود.
نکته مهم دیگر این است که اگر می‌خواهیم آسیب‌های اجتماعی را در شهر کاهش و وضعیت روحی و روانی افراد را افزایش دهیم، قطعا باید زمینه سلامت روان را فراهم کنیم و اجازه دهیم افراد با رسیدن به‌خودشناسی و به‌دست آوردن اعتماد به نفس، مسیر ترقی را طی کنند.
متأسفانه صلح درونی یا همان صلح روانی همواره مغفول مانده و طی سال‌های اخیر کمتر به این موضوع توجه شده است. صلح به‌ویژه صلح درونی که منجر به صلح محیطی و امنیت اجتماعی شهرها می‌شود، غریزی نیست و قطعا آموزشی است. کودکان باید از دوره طفولیت با مفهوم و دستاوردهای صلح آشنا شوند و باور دارم برای رسیدن به جامعه آرمانی نیاز است مفاهیم صلح در قالب درس‌های هفتگی در کتب دانش‌آموزان گنجانده شود.
«امــنیت» در صدر شاخص‌های تعیین‌کننده کیفیت زندگی شهرها
امنیت درصدر شاخص‌های 10گانه تعیین‌کننده کیفیت زندگی در شهرها قرار دارد. هرچه احساس امنیت در شهرها بالاتر باشد، شهروندان برای زندگی در آن رغبت بیشتری نشان می‌دهند. مجله اکونومیست در رتبه‌بندی امن‌ترین شهرهای دنیا هرساله گوشه چشمی به اصلی‌ترین شاخص یعنی امنیت شخصی دارد. این هفته‌نامه با درنظر گرفتن این اصل اساسی در زندگی شهروندان، در کنار دیگر شاخص‌ها، هرساله امن‌ترین شهرهای دنیا را معرفی می‌کند. جالب است بدانید سال گذشته واحد اطلاعات اکونومیست (EIU) در بررسی‌های خود علاوه بر فاکتورهای زیست‌محیطی به «انعطاف‌پذیری شهری» هم توجه کرده است. این شاخص در کنار امنیت، توانایی یک شهر در بازگشت به شرایط عادی بعد از وضعیت اضطرار و شوک را تعیین می‌کند. بر این اساس، توکیو برای سومین سال پیاپی با اقتدار روی پله نخست امن‌ترین شهرهای جهان ایستاد و سنگاپور و اوزاکا در رده‌های دوم و سوم قرار گرفتند. به این ترتیب، آمستردام، سیدنی، تورنتو، واشنگتن، کپنهاگ، سئول و ملبورن در رده چهارم تا دهم این جدول تکیه زده‌اند. به‌نظر شما روزی می‌رسد که شهری از ایران هم بتواند در رتبه‌های بالای این فهرست قرار بگیرد؟
