پرداخت دیه مجازات قتل در کارواش

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران،  رسیدگی به این پرونده از 2 سال قبل با گزارش درگیری خونین در یک کارواش آغاز شد. پس از حضور مأموران فرد مجروح به بیمارستان منتقل شد و ساعاتی بعد هم بر اثر شدت جراحات وارده فوت کرد. بررسی پلیس نشان داد که ضارب کارگر کارواش به نام قاسم بوده است و با مقتول نسبت فامیلی داشته است. قاسم بلافاصله بازداشت شد و در تشریح ماجرا گفت: حسن - مقتول- برادر شوهر خواهرم بود. او چند روز پیش نزد من آمد اما پس از آنکه رفت، متوجه شدم که تلفن همراهم را سرقت کرده است. پس از آن موضوع را به شوهرخواهرم گفتم اما به حرفم توجهی نکرد. تا اینکه روز حادثه حسن دوباره به سراغم آمد و من به او گفتم اول گوشی من را پس بده بعد با هم صحبت کنیم اما حسن عصبانی شد و گفت که گوشی‌ام را برنداشته و به خاطر تهمتی که به او زده‌ام، باید با چاقو مرا  بزند و همان لحظه هم چاقویی را از جیبش درآورد تا من را بزند. با دیدن چاقو فرار کردم. او دنبالم دوید  تا اینکه در گوشه کارواش من مشتی به شکمش زدم و چاقو از دستش افتاد بعد چاقو را برداشتم و فرار کردم اما او دست بردار نبود و  دنبالم می‌کرد که از ترس جانم ناچار شدم ضربه‌ای با چاقو به او بزنم. من قصد کشتن او را نداشتم و فقط از ترس جانم اقدام به این کار کردم.

بعد از اظهارات متهم و تکمیل تحقیقات کیفرخواست علیه او صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. در ادامه اولیای دم در جایگاه قرار گرفتند و خواستار قصاص شدند.سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و با تکرار اظهاراتش گفت: من حسن را به عمد نکشتم اما قبول دارم که به او ضربه زدم. او چندین بار به اتهام سرقت بازداشت و زندانی شده بود. من نمی‌خواستم با او درگیر شوم. چندبار از دستش فرار کردم. اگر چاقو را از او نگرفته بودم، حتماً حسن من را می‌کشت.

قاضی از متهم پرسید: تو یک ضربه به مقتول زدی و چاقو را از او گرفتی. چرا همان موقع از محل دور نشدی؟

متهم گفت: حسن دست‌بردار نبود، دنبالم کرد. افرادی که در کارواش بودند، می‌توانند شهادت دهند که من چندین بار از محل گریختم.

در ادامه وکیل متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: موکل من قصد قتل نداشته است. او حتی از دست مقتول فرار کرده اما مقتول دوباره به او حمله کرده است اگر موکل من مقتول را نمی‌زد، کشته می‌شد.

با پایان جلسه دادگاه، قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند و عمل متهم را مصداق دفاع مشروع دانستند اما این دفاع را افراطی توصیف کردند به همین دلیل متهم از قتل عمد تبرئه و به پرداخت دیه محکوم شد.