چرا ۲۰۲۰ ممکن است سال بحران پالایشگاه‌های نفت باشد؟
مقررات جدید سوخت کشتیرانی که برخی آن را بزرگترین مختل کننده بازار نفت نامیده‌اند در کمتر از دو ماه دیگر به اجرا درمی‌آید و پالایشگاه‌ها که در حال آماده سازی برای تغییر مشخصات فنی سوخت دریایی هستند را مضطرب ساخته است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، صنعت پالایش در سراسر جهان محتاطانه برای افزایش تولید سوخت منطبق با مقررات جدید IMO برنامه ریزی کرده و انتظار دارد اجرای این مقررات پول بادآورده‌ای برای آنها به همراه داشته باشد.
اما همچنان که اول ژانویه سال ۲۰۲۰ به سرعت نزدیک می‌شود، ممکن است از عایدی بالای حاشیه سود که پیش از این پیش بینی شده بود خبری نباشد زیرا اختلال ناشی از اجرای مقررات جدید سوخت دریایی ممکن است کمتر از حد تصور قبلی باشد.
طبق مقررات جدید سازمان بین المللی دریانوردی (IMO)، از اول ژانویه سال ۲۰۲۰ باید نفت کوره حاوی ۰.۵ درصد سولفور یا کمتر در کشتی‌ها مورد استفاده قرار گیرد مگراین که کشتی‌ها، سیستمهای معروف به اسکرابر را برای حذف سولفور از گازهای خروجی منتشره نصب کرده باشند بنابراین می‌توانند همچنان از نفت کوره سولفور بالا (HSFO) استفاده کنند.
مطمئنا استانداردهای سوخت جدید شوکی را در سراسر زنجیره تامین صنعت کشتیرانی از تولیدکنندگان نفت خام گرفته تا پالایشگاه‌ها و معامله‌گران و مصرف کنندگان نهایی کالاهای حمل شده توسط کشتی‌ها طنین انداز خواهد کرد.
با این همه عرضه سوخت پاکتری که حاوی سولفور اندکی است، ممکن است کافی باشد اما تقاضا به دلیل کندی رشد اقتصاد جهانی و تجارت جهانی و همچنین تخلف از مقررات جدید از سوی برخی از کشتی‌داران که تحلیلگران شرکت وود مک کنزی برای سال ۲۰۲۰ حدود ۱۰ درصد برآورد کرده‌اند، ممکن است ضعیف باشد.
روسیه یکی از کشورهایی است که اجرای مقررات IMO را به تاخیر خواهد انداخت اما الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه به بلومبرگ گفته است عدم اجرای این مقررات به آبهای سرزمینی این کشور شامل رودخانه‌ها محدود خواهد بود و روسیه در آبهای بین‌المللی به این مقررات عمل می‌کند. روسیه که نفتش عمدتا سولفور بالایی دارد یکی از بزرگترین بازندگان مقررات جدید سوخت دریایی خواهد بود.
مقررات جدید باعث خواهد شد نفت کوره دارای سولفور اندک (LSFO) جای تقاضا برای HSFO را بگیرد اما دورنمای این تغییر به شدت چند ماه گذشته دیده نمی‌شود.
به گفته آلن گلدر، مدیر تحلیل نفتی وود مک کنزی، صنعت کشتیرانی ۳.۵ میلیون بشکه در روز HSFO مصرف می‌کند در حالی که پالایشگاه‌ها در سراسر جهان قرار است ۱.۵ میلیون بشکه در روز سوخت VLSFO تولید کنند. با این حال همچنان تقاضا برای HSFO از سوی کشتی‌هایی که سیستم اسکرابر نصب کرده‌اند یا آماده‌اند در بازارهایی که کنترل محدودی دارند تقلب کنند، وجود خواهد داشت. حدود یک میلیون بشکه در روز تقاضا برای سوخت دریایی برای سوخت MGO خواهد بود که مشابه دیزل است.
شارون واینتراب، مدیرعامل عرضه و تجارت نیمکره شرقی در شرکت BP در سپتامبر به رویترز گفته بود سوخت VLSFO بسیار ارزانتر از گازوییل دریایی است اما برخی از مشتریان محافظه کار ممکن است همچنان MGO را ترجیح دهند.
با عرضه نسبتا کافی سوخت VLSFO پالایشگاه‌ها ممکن است رونق حاشیه سود پالایش که اوایل امسال پیش بینی کرده بودند را مشاهده نکنند.
با نزدیک شدن به سال ۲۰۲۰ موجودی سوخت LSFO در بنادر بانکرینگ سراسر جهان مانند سنگاپور بالاتر می‌رود. به گفته تحلیلگران رفینیتیو آیکان، در پایان اکتبر ۷.۳ تا ۷.۵ میلیون تن LSFO در مخازن شناور ۲۹ ابرنفتکش در سواحل سنگاپور وجود داشته که بالاتر از هفت میلیون تن در ابتدای اکتبر است.
پالایشگاه‌های ژاپنی آماده عرضه LSFO هستند اما به تولید و عرضه HSFO نیز ادامه می دهند زیرا ژاپن تخلیه آب از اسکرابرها در بنادر را ممنوع نکرده است.
فارغ از سوخت دریایی که صنعت کشتیرانی استفاده خواهد کرد، تقاضا برای هر کدام از این سوخت‌ها به دلیل چشم انداز کندی رشد اقتصاد جهانی و تجارت دریابرد ممکن است کمتر از حد مورد پیش بینی باشد.
بر اساس گزارش اویل پرایس، آژانس بین‌المللی انرژی در گزارش بازار نفت سپتامبر اعلام کرد که کندی رشد تجارت روی تقاضا برای نفت کوره تاثیر منفی گذاشته و باعث شده اختلالات مربوط به اجرای مقررات جدید برای استفاده از سوخت پاکتر کمتر شود.
