اختلاف نظر شیوخ عرب در خصوص ایران

موضع او قابل درک است چون نزدیک به پانصد هزار ایرانی در امارات متحده عربی زندگی می کنند و تجارت با ایران، که در حاشیه شمالی خلیج فارس قرار دارد، برای دوبی، در حاشیه جنوبی خلیج فارس، منافع زیادی به همراه دارد. شیخ محمد به بی بی سی گفته است که با توجه به همسایگی کشور او با ایران، در صورت رفع تحریم‌های اقتصادی اعمال شده علیه ایران در پی توافق آن کشور با آمریکا، همه نفع خواهند برد. او گفت "ایران همسایه ماست و ما مشکلی در رابطه نمی خواهیم و آنها هم مشکل نمی خواهند...اگر آنها و آمریکایی ها به توافق برسند و آمریکا تحریم‌ها را لغو کند، همه سود خواهند برد." اما این نظر حاکم دوبی مورد توافق همه همسایگان عرب او در خلیج فارس نیست، تعدادی از حاکمان عرب منطقه ایران را یک تهدید استراتژیک برای خود تلقی می کنند. حکومت عربستان سعودی گفته است که مخالف بهبود یافتن موقعیت جهانی ایران در اثر توافق برای کاهش برنامه تحقیقات اتمی آن کشور است. سعودی‌ها ادامه تحریم ایران را راهی برای جلوگیری از توسعه ایران در منطقه تلقی می کنند و گفته اند حمایت‌های خود را از شورشیان مسلح مخالف بشار اسد، رییس جمهور سوریه، افزایش خواهند داد. بشار اسد متحد اصلی ایران در منطقه است. حکومت بحرین نیز ایران را به تشویق اعتراضات گسترده ضد دولتی مردم آن کشور متهم کرده است و می گوید قایقی را در ماه گذشته توقیف کرده که از ایران به بحرین اسلحه قاچاق می کرده است. حاکم ابوظبی، که رییس دولت امارات متحده عربی است، نظری کاملا مخالف حاکم دوبی، همسایه خود دارد. دوبی دیدی تجاری نسبت به رابطه با ایران دارد و ابوظبی دیدگاهی سیاسی. حاکم ابوظبی سالهاست که ادعای امارات متحده عربی را نسبت به جزایر [ایرانی] ابو موسی، تنب بزرگ و تنب کوچک دنبال می کند. اما دولت عمان، همانند حاکم دوبی روابط گرمتری با حکومت ایران دارد و مذاکرات سری ایران و آمریکا که به توافق هسته ای ژنو انجامید به میزبانی دولت عمان میسر شد. آن کشور که منابع نفتی غنی عربستان سعودی و کویت را ندارد، مثل دوبی خواستار ایجاد روابط گرمتر میان دولت‌های عرب منطقه با ایران است. عمان در سیاست خارجی خود راهی میانه را پیش گرفته و در آزادی سه تبعه آمریکایی از ایران نقش موثری داشته است. آنچه مشخص است، این است که دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس موضع متحدی نسبت به ایران ندارند. عربستان سعودی خواستار اتحاد نزدیک‌تر شش دولت عضو شورای همکاری خلیج فارس و سیاست خارجی و نیروی نظامی مشترک میان آنها شده است. کویت، بحرین و ابوظبی به طور اصولی با نظر عربستان سعودی موافق هستند اما قطر و عمان آماده اتحاد نزدیک‌تر نیستند. دوبی نیز در رابطه با ایران، مشخصا منافع تجاری را به ملاحظات سیاسی ترجیح می دهد.