زواره از قرن چهارم با عنوان مدینه السادات نامیده شد و در طی قرون گذشته به طور پیوسته کانون علم، ادب و فرهنگ بوده است و به همین دلیل تاریخ‌دانان بسیاری در آثار خود به نام زواره و شخصیت‌های برجسته آن پرداخته‌اند. این شهر ساختاری گلی دارد و دارای معماری ایرانی اصیل است که هنوز برخی از مردم آن شغل های اصیل خود را از آن زمان تاکنون حفظ کرده اند. این شهر به دلیل برخورداری از آب و هوای خشک و همجواری‌اش با کویر لوت و کویر مرکزی ایران جای مناسبی برای پرورش شتر است و در این منطقه جغرافیائی حیواناتی زیست می‌کنند ؛ شترداری در زواره نیز پیشینه طولانی و بیشتر به شکل سنتی رواج دارد.
ارسال نظرات
