تولید پوست مصنوعی از آدامس!

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، پوست یک عضو پیچیده و در حقیقت بزرگترین ارگان بدن انسان است که آن را در برابر ورود میکروب محافظت کرده و همچون سدی در برابر اشعه‌ فرابنفش است.

از دست دادن یا تغییر شکل پوست که می‌ تواند به دلایل بسیاری از جمله اختلالات ژنتیکی، جراحی و سوختگی رخ دهد، منجر به بروز زخم‌ های طولانی‌ مدت شده که این موضوع منجر به کاهش ایمنی بدن می شود. ازاین‌رو، به ‌منظور کاهش احتمال ابتلا به بیماری، ترمیم زخم بسیار حائز اهمیت خواهد بود.

دکترجواد مختاری، دانشیار دانشکده فنی دانشگاه گیلان، ضمن اشاره به تولید بافت مصنوعی جهت جایگزینی عملکرد بیولوژیکی و بازسازی بافت و بهبود زخم به‌ عنوان اصلی‌ ترین نقش فرایند مهندسی بافت، هدف از انجام این طرح را تولید یک داربست نانولیفی جهت ترمیم آسیب‌های عمیق پوستی معرفی کرد.

وی افزود:‌ ه‌منظور ایجاد ساختاری با خصوصیات شبیه به پوست بدن، از مخلوط پروتئین ذرت، صمغ عربی و یک جزء پلیمری دیگر جهت تولید داربست استفاده ‌شده‌است. با توجه به خواص پلیمرهای مورد استفاده در این تحقیق، داربست تهیه‌ شده علاوه بر شبیه بودن به ساختار پوست طبیعی، دارای خواص بندآوری خون، ضد میکروب و باکتری، ضدالتهاب، و سازگاری سلولی نیز است.

«این داربست از نفوذ و تکثیر سلول حمایت می‌کند و از طرفی باعث تحریک رگ سازی می‌شود. همچنین با توجه به اینکه پلیمرهای طبیعی انتخاب‌ شده در این پژوهش (زئین و صمغ عربی) از خواص آنتی‌ اکسیدانی برخوردارند، انتظار می‌رود داربست تولیدشده در این پژوهش سبب بهبود دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن و کاهش ضایعات بافتی شود. به‌علاوه پلیمرهای انتخاب‌شده در این پژوهش قیمت نسبتاً ارزانی دارند؛ ازاین‌رو داربست ساخته‌شده ازنظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه خواهد بود.»

مختاری با اشاره به ساختار نانویی بافت‌های بدن گفت: تمام بافت‌ های بدن از قبیل رگ‌، غضروف، استخوان، عصب و پوست از منظر بیولوژیکی شامل فرم‌های نانولیفی هستند. ازاین‌رو، داربست‌ های نانولیفی گزینه‌ مناسبی برای اتصال و تکثیر سلول‌ها نسبت به سایر داربست‌های رایج است. این نوع داربست‌ها دارای تخلخل‌های زیاد و نسبت سطح به حجم بالایی هستند که این امر موجب افزایش چسبندگی سلولی و انتقال مواد مغذی به سلول ‌ها و دفع ضایعات سلولی می‌شود.

در طرح حاضر از مخلوطی از پلیمرهای زئین، پلی کاپرولاکتان و صمغ عربی با غلظت‌ها و نسبت‌های مختلف جهت تولید نانوداربست به روش الکتروریسی استفاده شده‌است. نانوداربست‌های تولید شده پس از مراحل تولید تحت ارزیابی‌های ساختاری، مکانیکی و بیولوژیکی قرارگرفته‌اند.

بر اساس نتایج و تصاویر به‌دست‌آمده، داربست تولیدشده دارای تخلخلی قریب به 80درصد است. استحکام کششی نانوداربست 1.36 تا 3 مگاپاسکال و درصد ازدیاد طول آن 19.13 الی 44.06درصد اندازه‌گیری شده است که خصوصیات مطلوبی برای مهندسی بافت پوست به شمار می‌رود.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های زهرا پدرام- دانشجوی مقطع دکتری- دکتر جواد مختاری و دکتر مرجان عباسی- اعضای هیأت علمی دانشگاه گیلان- است. نتایج این کار در مجله‌ی‌ Materials Science and Engineering: C با ضریب تأثیر 5.080 (جلد 93، سال 2018، صفحات 356 تا 366) به چاپ رسیده‌است.