راه‌هایی برای مقابله با کم‌رویی!

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، در جهانی که انسان تنها باشد و نیازهای خود را فردی رفع نماید اکنون سالیان سال است که منسوخ شده و اینک تقسیم کار بر اساس نظریه پرداز پدر علم اقتصاد مدرن آدام اسمیت شکل گرفته است. افراد برای زندگی نیاز به ارتباط با یکدیگر دارند و برای رسیدن به رفاه و زندگی بهتر باید اطلاعات و داده های خود را با هم معاوضه کنند. در این بین افرادی که توانایی حرف زدن درباره خواسته ها و برنامه های خود را نداشته باشند نمی توانند در این میدان به موفقیت دست یابند. از این رو کم روها و خجالتی ها همیشه خود را در یک حصار فرض می کنند که توانایی خارج شدن از آن را ندارند. اما اگر آنها بتوانند مهارت های مکالمه ای را یاد بگیرند بدون اضطراب و ترس می توانند قفس خجالت را بشکنند و پا به عرصه موفقیت بگذارنند.

در مورد وسایل افراد از قبیل رادیو دستی، دوچرخه، ماشین و کتاب سوالاتی بپرسید. آماده آموختن چیزهای تازه باشید، افراد دوست دارند درباره فعالیت‌ها و تفریحات خود صحبت کنند. به آنها توجه کنید.

ارتباط کلامی

افرادی که در برقراری گفت و گو مشکل دارند. اغلب شکایت می کنند که چیزی برای گفتن پیدا نمی کنند. این مشکل سه راه دارد:

راه حل اول داشتن انتظارت واقع بینانه مهم است. افرادی که زیاد حرف می زنند. معمولاً یاد گرفته اند بسیاری از عقاید و افکار خود را قبل از بیان کردن سانسور نکنند. آنها هم‌چنین یاد گرفته اند نظرات خود را در مورد انجام مکالمات معنی‌دار کاهش دهند و به صحبت‌های کوتاه رضایت دهند. هدف از صحبت کوتاه این است که دیگران متوجه شوند. شما به آنها علاقه‌مند هستید. وقتی برای اولین بار شخصی را می بینید لازم نیست برای این‌که علاقه خود را برای مکالمه نشان دهید، به مدت طولانی صحبت کنید. رابطه عمیق و معنی دار بعداً ایجاد خواهد شد.

راه حل دوم برای بهبود بخشیدن مهارت های مکالمه‌ای خود، آشنایی با ویژگی های مکالمه مطلوب است. یک ارتباط بین فردی خوب مرکب از دو جزء (مولفه) است: کیفیت ارتباط و عمق و ارزش ارتباط. کیفیت ارتباط به صورت صحبت کردن به شیوه ای که بیان‌گر احساس آرامش، توجه، غیررسمی بودن، پذیرش، درک و فهم و علاقه باشد، تعریف می شود.

افرادی که ارتباطشان با دیگران از کیفیتی بالا برخوردار است می دانند که چه موقع سکوت را بشکنند و بدین ترتیب به طرف مقابل خود بفهمانند که درکت می کنم. منظور از عمق و ارزش ارتباط، ارتباطی است که شخصی، عمیق، دقیق و ارزشمند است.

یکی از راه هایی که باعث می شود دیگران حس کنند مکالمه شان برای شما عمیق و با ارزش است، نشان دادن توجه خالصانه و صادقانه به چیزهای است که برای او مهم و معنی دار است.

راه حل سوم برای افرادی که در انجام گفت وگو مشکل دارند، تمرین حرف زدن با دیگران است.

راه حل هایی برای تمرین مهارت حرف زدن

- استفاده از تلفن: به کتابخانه عمومی تلفن بزنید و از مسئول کتابخانه اطلاعاتی به دست آورید. به سالن‌های تائتر زنگ بزنید و زمان نمایش را بپرسید. ببینید آیا می توانید تلفنی کسی را بخندانید؟

- سلام گفتن: به افرادی که در سر کار یا کوچه می بینید سلام کنید یا صبح بخیر بگویید و به واکنش‌های آنها توجه کنید.

- سوال کردن: در مورد وسایل افراد از قبیل رادیو دستی، دوچرخه، ماشین و کتاب سوالاتی بپرسید. آماده آموختن چیزهای تازه باشید، افراد دوست دارند درباره فعالیت‌ها و تفریحات خود صحبت کنند. به آنها توجه کنید.

-در میان گذاشتن تجارب مشترک: ببینید با کسی که می خواهید ملاقات کنید در چه مواردی مشترک هستید و در آن مورد صحبت کنید. می توانید درباره آب و هوا یا طولانی و شلوغ بودن صف اتوبوس صحبت کنید.

-مبادله اطلاعات: سعی کنید روزنامه، نقد فیلم‌ها و کتاب‌های جدید را بخوانید. در مورد مسائل سیاسی جهان و رویدادهای جامعه خود اطلاعاتی کسب کنید. نظر افراد را در مورد این مسائل جویا شوید و اطلاعات خود را با آنها در میان بگذارید.

راهنمایی‌هایی برای شروع یک محاوره

در زیر مطالبی برای شروع مکالمه با یک فرد ناآشنا بیان شده است. به عنوان مثال در یک میهمانی، کسی را انتخاب کنید که به‌نظر می‌رسد می توانید به راحتی با او صحبت کنید (مثل شخصی که قیافه‌ای دوستانه دارد، یا به شما لبخند می‌زند یا تنها نشسته و یا این‌که در اطراف قدم می‌زند). خود را معرفی نمایید. «سلام اسم من ... است.» به او بگویید که کلاس چندم هستید، کجا کار می کنید، کدام مدرسه می‌روید، چه کارهایی را (برای مثال سرگرمی‌ها، ورزش و غیره) دوست دارید.

--چقدر خوب مسائل ریاضی را حل می کنی، چطور این کار را انجام می دهی؟

--از او کمک بخواهید و یا پیشنهاد کمک بدهید (برای مثال کمک در حمل یک بار سنگین، قرض دادن خودکار، راهنمایی کردن و غیره).

--اگر راه دیگری به نظرتان نرسید، می توانید درباره موضوعات کلی مانند آخرین نتیجه مسابقات فوتبال، مسائل اجتماعی، برنامه‌های تلویزیون، دشواری دروس و امثال آن صحبت کنید.

ادامه دادن و حفظ یک مکالمه

زمانی که مکالمه را آغاز می کنید راه‌های زیادی برای ادامه دادن به آن وجود دارد:

1- سوال کردن

2- در مورد خود موضوعی را گفتن

3- درخواست از طرف مقابل برای صحبت در مورد خود.

4- نشان دادن علاقه‌مندی خود به آنچه طرف مقابل می گوید. با ارائه باز خورد.

5- خوشحال و سرحال بودن و با دقت به فرد نگاه کردن.

6- استفاده از علایم کلامی (مثل بله، می فهمم، واقعاً جالب است.)

7- استفاده از علامت‌های غیر کلامی (مانند: کمی به جلو خم شدن، نزدیک‌تر شدن، یا تکان دادن سر و تأیید کردن، در چشم طرف مقابل نگاه کردن.)

خاتمه دادن به مکالمه

چگونگی خاتمه دادن به یک مکالمه، می تواند بر دشوار شدن یا راحت‌تر شدن ملاقات دوباره همان فرد تأثیر بگذارد.

1- تا آنجا که ممکن است خیلی عادی و ملایم مکالمه را خاتمه دهید.

2- هیچ گاه صحبت‌های طرف مقابل را قطع نکنید و سعی کنید برای خاتمه دادن به آن موقعیت مناسبی را پیدا کنید.

3- نشانه‌های غیر کلامی مانند قطع ارتباط چشمی با طرف مقابل، رفتن به طرف در خروجی، لبخند زدن و خداحافظی کردن با دست و امثال آن می تواند به معنای تمایل شما به خاتمه مکالمه باشد.

4- اطمینان حاصل نمایید که طرف مقابل مسایل زیر را درک نموده است.

- شما در حال ترک آن محل (و پایان دادن به آن مکالمه) هستید.

- از مکالمه و یا بودن با طرف مقابل لذت برده‌اید.

- امیدوارید که به زودی همدیگر را باز هم ببینید.

پس به طور خلاصه برای مقابل با کم‌رویی اقدامات زیر را انجام دهید:

1- فرد کم‌رو را مورد توجه قرار دهید و با او در زمینه رفتارش گفت وگو کنید.

2- همواره رفتار مثبت فرد را تشویق کنید و کمک نمایید تا توانایی هایش را کشف کند.

3- اگر داوطلب انجام کاری شد بلافاصله بپذیرید و مسئولیت را به او واگذار کنید.

4- با فرد کم‌رو در امور مختلف مشورت کنید و سعی کنید هم مشارکت خواه باشد و هم مشارکت جو.

5- در جمع خانواده بخواهید با صدای بلند داستان بخواند، شعر بخواند و یا صبحت کند.

6- اگر در کاری شکست خورد به هیچ وجه بلافاصله توبیخ و سرزنش نکنید، بلکه پس از گذشت مدتی برای موفقیت آتی، راهنمایی اش نمایید.

به یاد داشته باشید:

1- کم‌رویی به کندی بهبود می یابد، عجله بهبود آتی نداشته باشید.

2- فرد کم‌رو را بیش از حد تحت فشار قرار ندهید.

3- به هوش باشید کم‌رویی اگر شدت یابد و ادامه داشته باشد، افسردگی یا اسکیزوفرنی ایجاد می کند.