اهمیت آب را با کتیبه سه هزار ساله عین الروم دریابیم

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایرنا ،این کتیبه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی توسط 'ولفرام کلایس'، باستان شناس شهیر آلمانی مورد مطالعه قرار گرفته و وی این کتیبه را به دوران پادشاهی 'منوا' (810 - 825 قبل از میلاد مسیح) از پادشاهان اورارتو متعلق دانسته است.

بر اساس مطالعات این باستان شناس، 'منوا' در این کتیبه خود را پادشاه سرزمین اورارتو معرفی کرده و از کلمه ای به نام ' لوگال' در ارتباط با این چشمه استفاده کرده است.

به گفته کارشناسان 'لوگال' در سومری باستان کلمه ای بوده که از لحاظ مفهومی به معنی ' در ارتباط با مردم ' یا ' در جهت استفاده مردم ' به کار می رفته و می توان با مطالعه ای دقیق در متن به جا مانده در این کتیبه، آن را به عنوان وقف نامه ای تفسیر کرد که در آن پادشاه اورارتو آب این چشمه را به عنوان هدیه ای از طرف خود به اهالی منطقه تقدیم کرده است.

کتیبه عین اروم در کنار جاده ارومیه به اشنویه قرار گرفته و دارای ارتفاعی حدود 150 سانتی متر است؛ این کتیبه در بالا به صورت هلالی شکل تراشیده شده و یادآور شکل کلی کتیبه های دوران اورارتو است.

اگرچه به دلیل شرایط جوی تنها بقایای چند حرف از خطوط میخی این کتیبه به جامانده اما همچنان می توان آن را سندی تاریخی برای اهمیت آب در دوران اورارتو به شمار آورد.

به گفته فرماندار اشنویه ،امسال برای معرفی بیشتر این اثر ارزشمند، نخستین جشنواره نوروزی این شهرستان به مدت سه روز و از یازدهم فروردین در این مکان تاریخی برگزار می شود.

اسعد خضری با تاکید بر اینکه این شهرستان دارای بیش از 105 اثر ثبت شده ملی است، ادامه داد: کتیبه یا سنگ نوشته 'عین الروم' قدیمی ترین سند نوشتاری شمال غرب ایران به شمار می رود.

رئیس اداره میراث فرهنگی و صنایع دستی اشنویه نیز گفت: این کتیبه ارزشمند تاریخی در سال 1393 شمسی به شماره ثبت 31175 توسط میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

موسی خضری با اشاره به اینکه اشنویه به علت تعدد میراث تاریخی و فرهنگی به بهشت باستان شناسان شهرت دارد، افزود: این کتیبه دارای 150 سانتی متر ارتفاع بوده و به صورت هلالی شکل بر سر چشمه 'عین الروم' قرار دارد.

اشنویه یا شنو همان شهر تاریخی سرسبزی است که در سفرنامه های مستشرقین و جهانگردان ادوار پیشین از آن به عنوان قصبه ای با درختان و باغ های فراوان یاد می شود.

این شهر به جهت قرار گرفتن بر سر راه تجارت با ملل همسایه، دارای مردمانی تاجر، کشاورز یا دامدار بوده و امروزه با بیش از 74 هزار نفر جمعیت از شهرستان‌های مرزی آذربایجان غربی است.