جنس ایرانی بخریم یا خارجیِ ارزان و بی‌کیفیت؟/ سال گذشته هرخانوار یک میلیون و ۶۹۱هزار تومان صرف خرید پوشاک و کفش کرد

آخرین روزهای سال در حالی سپری می شود که برخی فروشندگان از نبود رونق در این بازار گله دارند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، بسیاری معتقدند مشکلات در بازار پوشاک جدی است. از یک سو واردات غیر قانونی پوشاک تولید کنندگان را تهدید می کند و از سوی دیگر دست فروش های حاشیه خیابان ها و پیاده روها مانع از آن شده است که واحدهای صنفی رونق لازم را به خود ببینند.در کنار این اتفاق ها نوع جنس هم موضوعی است که این روزها مانور زیادی از سوی دولت بر روی آن صورت گرفته؛اینکه پوشاکی که خریداری می شود،ایرانی است یا خارجی؟

در سالهای گذشته بازار پوشاک ایران به تدریج در اختیار پوشاک ترک،چین و پاکستان قرار گرفته است.البته سهم پوشاک چین بیش از همه اجناس است.این اتفاق تلخ تولیدکننده های پوشاک داخلی را با مشکل مواجه کرده است.به طوری که حتی طراحان داخلی هم نتوانسته اند ذائقه مصرف کننده ایرانی را تغییر دهند و کماکان اصل «قیمت کمتر» بر کیفیت و زیبایی غلبه کرده است.واقعیت این است که پوشاک قاچاق و غیر قاچاق به راحتی در فروشگاههای عرضه پوشاک به فروش می رسد و در این میان به دلیل ارزانی قیمت،مصرف کننده ترحیج می دهد که کالای بی کیفیت چینی تنها به دلیل ارزان تر بودن،بخرد.

نتیجه چنین اتفاقی در سالهای گذشته به تعطیلی واحدهای تولید پوشاک داخلی و بیکار شدن گروه کثیری از خیاطان،طراحان و کارگران این بخش منجر شده است.اینکه پوشاک ترکیه ای در بازارهای ایران جولان می دهد،پدیده تلخی است؛خصوصا وقتی که چینی ها و ترکیه ای ها برای بازار ایران مانتو طراحی می کنند1

هرچند این روزها مسئولان وزارت صنعت،معدن و تجارت با همکاری اصناف درحال رصد کردن بازار نوروزی پوشاک و تشویق مردم به خرید کالای ایرانی هستند،اما این موضوع حتما طرحی بلند مدت است و به این زودی ها ذائقه مصرف کننده ایرانی را نمی توان تغییر داد.

 لباس نو هنوز یکی از اقلامی است که در سبد خرید بسیاری از ایرانی ها جا دارد.بررسی ها نشان می دهد به طور متوسط یک خانواده ایرانی در سال 1395 یک میلیون و 691 هزار تومان صرف خرید لباس در کل سال کرده است، اما هزینه خرید لباس در آستانه سال نو چقدر است؟

برند بخرید، بیشتر پول بدهید

 پیراهن مردانه قیمت مشخصی ندارد. این روزها کنار خیابان پیراهن های جعبه ای بیست تا چهل هزار تومان را به وفور می بینید که اغلب آنها هم اجناس قاچاق هستند.اما اگر قصد خرید پیراهن برند را کردید باید بپذیرید که حتی دویست هزار تومان پرداخت کنید.حتما هم برندها ایرانی نیستند. قیمت های متعارف برای پیراهن مردانه بالاست، چرا که در بازار تهران، پیراهن های خاص با برندهای خاص حتی بیش از یک میلیون تومان هم قیمت دارد.

 به شکل معمول اما اگر کسی قصد خرید پیراهن مناسب داشته باشد لازم است هزینه ای صد هزار تومانی را برای این کار در نظر بگیرد. در این بین شلوارهای مردانه نیز مانند پیراهن مردانه ، بسته به جنس و نوع پارچه از 50 هزار تومان تا یک میلیون تومان قیمت می خورد اما یک شلوار مناسب و معمولی حداقل صد هزار تومانی قیمت دارد .هر چند در شرایط معمول،جوان ترها جین انتخاب می‌کنند و میانه‌ها کتان و سن و سال دارترها پارچه ای اما در نوروز لباس رسمی منتخب بسیاری از افراد است.

 به این ترتیب یک پیراهن و یک شلوار مردانه حداقل دویست هزار تومان و حداکثری غیر قابل برآورد ، هزینه در بر دارد. این تمام ماجرا نیست. اگر پای کفش و کمربند هم وارد میدان شود آن وقت است که باید 150 هزار تومانی به این هزینه اضافه کرد.

برای خرید لباس زنانه چقدر باید هزینه کرد؟

 اینجا باید هزینه بیشتری در نظر گرفت.غالبا مانتو و شلوار ، تی شرت زنانه یا شومیز، کفش و کیف و شال یا روسری اقلامی هستند که توسط زنان برای نو شدن لباس عید خریداری می شود.باز هم دراین بازار پوشاک خارجی حرف اول را می زند.

 این روزها حتی کنار خیابان رگال های بزرگی برای عرضه مانتو پیدا می شود. مانتوهایی که از سوی دستروشان خیابانی عرضه می‌شود بین 30 تا 50 هزار تومان قیمت دارد، اما متعارف قیمت یک مانتو را باید 150 هزار تومان در نظر گرفت. خوشبختانه سهم مانتوی خارجی در این بازار به مراتب کمتر از سایر بازارهاست اما در سایر پوشاک زنانه اغلب اجناس خارجی است.

 از سوی دیگر شلوار زنانه نیز بین 50 تا 150 هزار تومان قیمت می‌خورد. هزینه کیف و کفش حداقل باید بین دویست تا سیصد هزار تومان لحاظ شود. شال روسری نیز بین 15 تا 150 هزار تومان هزینه روی دست خریدار می گذارد در عین حال که شومیز یا تی شرت زنانه نیز بهایی بین 50 تا 150 هزار تومان در عادی ترین شکل دارد. به این ترتیب خرید لباس های زنانه حداقل 365 هزار تومان تا 900 هزار تومان در حالت عادی و هزینه ای به مراتب بیشتر در وضعیت خرید از برندها به همراه خواهد داشت.

 پاشنه آشیل

 اینجا پاشنه آشیل هزینه خانوار ایرانی برای خرید لباس عید است. اگر پدرها و مادرها از خرید برخی اقلام مورد نیاز خود با هدف کم کردن هزینه ها چشم بپوشند اما نمی توانند در این حوزه کاری کنند. اتفاقا تیغ فروشندگان نیز در این بازار بیش از دیگر حوزه ها برندگی دارد. در بسیاری موارد یک شلوار بچه گانه قیمتی بیش از یک شلوار مردانه یا زنانه در بازار یاران دارد. بلوزها و شومیزها و پیراهن های بچه گانه نیز به همین ترتیب لباس ها و کفش های بچه گانه از دیرباز قیمتی بالاتر از لباس بزرگسال را داراست و این نسبت همچنان حفظ شده است.

 به این ترتیب به نظر می رسد والدینی که قصد خرید دو دست لباس برای هر فرزند خود دارند باید حداقل برای هر دست لباس صد هزار تومانی در نظر بگیرند. نکته اینجاست که کار بچه ها در شب عید با یک دست لباس راه نمی افتد و در نتیجه خرید لباس دو فرزند در عادی ترین شکل ، با کیفیت متعارف کالا هزینه ای در حدود 400 هزار تومان را داراست . به این ترتیب نو شدن سر تا پای یک خانواده چهار نفره یک میلیون و صد هزار تومان در عادی ترین شکل براورد می شود،حال آنکه اگر تولید داخلی بها داده شود و سهم کالای قاچاق کم شود،هم چرخ اقتصادی کشور راحت تر می چرخد و هم هزینه تولید کم می شود.نتیجه این اتفاق اشتغال بیشتر و البته کاهش هزینه های خانوار برای مراسمی چون نوروز است.