صنعت انرژی آمریکا قربانی جنگ تجاری ترامپ

دونالد ترامپ بدنبال وضع تعرفه ۲۵ درصدی برای واردات فولاد از همه کشورها بعلاوه تعرفه ۱۰ درصدی برای واردات آلومینیوم است. اعلام این خبر باعث سقوط بیش از ۴۰۰ واحدی شاخص صنعتی داوجونز در معاملات هفته گذشته شد.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا ، تعرفه‌ها برای واردات فولاد بر مجموعه‌ای از صنایع از هوافضا گرفته تا خودروسازی، مواد شیمیایی، نوشیدنی‌های غیرالکلی و بخش‌های دیگر تاثیر خواهد گذاشت.

این هزینه‌ها به شکلهای مختلف به آمریکا ضربه خواهد زد. نخست اینکه هزینه‌های بالاتر فولاد و آلومینیوم باعث افزایش بهای محصولات مختلف می‌شود. ثانیا احتمالا کشورهای دیگر جهان به تدابیر تلافی کننده دست خواهند زد. ژان کلود یانکر، رییس کمیسیون اروپا اظهار کرده است: وقتی که صنعت ما از تدابیر غیرمنصفانه آسیب می بیند و هزاران شغل اروپایی به خطر می‌افتد، ما بیکار نخواهیم نشست. وی قول داد تدابیر مقابله کننده علیه آمریکا برای متوازن کردن وضعیت بکار گرفته خواهد شد.

کانادا، چین و شمار زیادی از کشورها نیز تهدید کرده‌اند واکنش نشان دهند. برخی از تحلیلگران از این واهمه دارند که اقدام مذکور یک جنگ تجاری را برخواهد انگیخت و کل سیستم تجارت آزاد جهانی را تضعیف می‌کند و این نگرانی‌ها بودند که محرک ریزش بازارهای جهانی در اواخر هفته گذشته شدند.

این شوک به بازارهای مالی، به سهام بخش انرژی بیش از سایر بخش‌ها ضربه زد. بهای معاملات نفت هفته گذشته حدود ۵ درصد سقوط کرد و به پایینترین میزان در دو هفته گذشته رسید.

اقدام ترامپ برای نفت و گاز بسیار ناخوشایند است. صنعت انرژی تنها نگران نوسانات کوتاه مدت بازارهای سهام نیست. مجموعه گسترده از گروه‌های تجاری صنعت این اقدام را محکوم کرده و نسبت به از بین رفتن مشاغل و احتمال لغو پروژه‌ها هشدار دادند. به عنوان مثال رویترز به نقل از یک منبع آگاه در اکسون موبیل نوشت: تعرفه ها ممکن است مانع از این شود که این غول نفتی واحد تقطیر جدیدی را در پالایشگاه بومونت تگزاس اضافه کند.

تعرفه‌های فولاد و آلومینیوم هزینه همه نوع فعالیت از جمله ساخت خطوط لوله، پالایشگاه‌ها، تاسیسات فرآوری و حفاری شیل در صنعت انرژی را افزایش خواهد داد. موسسه امریکن پترولیوم اعلام کرده که این صنعت اتکای زیادی به فولاد خاص دارد که آمریکا نمی تواند تولید کند.

لیبی تودوز، مدیر سرمایه گذاری در شرکت مدیریت دارایی کاشینگ در این باره به شبکه سی ان بی سی گفت: پرسش واقعی این است که آیا صنعت فولاد آمریکا ظرفیت تامین همه پروژه های خط لوله در آمریکا را دارد. ما در سال ۲۰۱۸ به ۳۰۰ مایل خط لوله نیاز داریم و حداکثر ظرفیت شرکتهای فولاد آمریکا به ۱۰۰ مایل خط لوله می‌رسد. برای ما منطقی نیست که ساخت ۲۰۰ مایل خط لوله را نگه داریم زیرا تولیدکنندگان آمریکایی توان تامین آن را ندارند.

اما مسلما همه این وضعیت اضطراری را برای صنعت انرژی نمی بینند. به گفته مات سال، مدیرکل ارشد شرکت تورتیز، عمده هزینه یک پروژه خط لوله مربوط به نیروی کار است و هر پروژه ای که در حال حاضر در دست ساخت است، قبلا فولاد مورد نیاز را خریداری کرده است. مطمئنا در پروژه‌های آینده هزینه‌ها به دلیل تعرفه‌های ترامپ افزایش خواهد یافت. اما شرکتهای خط لوله تنها باید نرخ انتقال از طریق خطوط لوله‌شان را افزایش دهند.

با اینهمه ابر تیره اختلافات تجاری بر فراز یک هفته منفی برای انرژی قرار گرفت. اداره اطلاعات انرژی آمریکا هفته گذشته اعلام کرد ذخایر نفت و بنزین افزایش یافته و با وجود کاهش فعالیت پالایشگاهی، ذخایر محصولات پالایشی بالا رفت. در این بین، تولید نفت آمریکا نیز افزایش یافت.