حذف فروش طرح ترافیک نابرابری‌ها را کاهش می‌دهد

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، علی پیرحسین لو با اشاره به حذف آرم طرح ترافیک، عنوان کرد: طرح ترافیک به شیوه ای که در حال حاضر اجرا می شود و حدود چهار دهه نیز سابقه دارد، در مدیریت جدید شهرداری و در حوزه حمل و نقل بررسی شده و با چالش های جدی روبه رو بوده است. اولین چالش این است که این طرح هیچ تاثیر مثبتی بر آلودگی هوا ندارد. دومین چالش این است که این طرح عملا کارکرد موثری در جهت مهار یا لااقل روان سازی ترافیک ندارد. سومین چالش این است که توزیع آرم های طرح ترافیک هم اکنون به شکل کاملا ناعادلانه و تبعیض آمیزی انجام می شود و لااقل هیچ معیار منطقی و دارای توجیهی برای اجرای آن وجود ندارد.

او درباره رانت هایی که در توزیع آرم های ترافیک وجود داشته است، افزود: هدف افرادی که آرم های ترافیک را طراحی کرده اند، ایجاد رانت و تبعیض نبود اما عملا میزان استثنائات به میزانی افزایش یافت که بر اصل هدف از این کار غلبه کرد. واقعیت این است که در حدود 118 هزار سقف فروش طرح روزانه وجود دارد که از این تعداد، 98 هزار طرح مربوط به حوزه های ارگانی و سهمیه های مختلف بوده و 20 هزار طرح مربوط به عموم مردم است.

مشاور فرهنگی معاونت حمل و نقل و ترافیک تهران در ادامه تصریح کرد: با این تفاسیر توزیع آرم های ترافیک عادلانه نبوده است. این ناعادلانه بودن زمانی آشکارتر می شود که می بینیم بهای خرید روزانه و هفتگی طرح چند برابر بهایی است که خودروهای دولتی می پردازند. به عنوان مثال بسیاری از خبرنگاران از سهمیه خبرنگاری بی بهره می مانند اما خبرنگاران معدودی با هزینه بسیار کمی از این سهمیه استفاده می کنند. کمتر از یک دهم جانبازان بالای 20 درصد نیز می توانند از این سهمیه استفاده کنند، اما چرا سایر مردم نمی توانند استفاده کنند؟ اینجا ناعادلانه و غیرمنطقی بودن توزیع طرح ها و حاکم نبودن الگویی منطقی بر روی آن مشخص می شود.

او خاطرنشان کرد: برخلاف تصور بسیاری از افراد که در نگاه اول به طرح آزاد شدن ورود به محدوده طرح ترافیک گارد می گیرند، تقاضای ورود به طرح بالا نیست. به طور متوسط اکثر افرادی که وارد طرح می شوند، به اقتضای ضرورتشان است. شهروندان می خواهند پول بدهند و بابت هزینه ای که پرداخت می کنند وارد طرح شده و کارشان را انجام دهند. واقعیت این است عامه مردمی که می خواهند وارد محدوده طرح شوند تنها در حد ضرورت و بر حسب نیازشان است و حتی اگر ورودشان به این محدوده ها را آزاد بگذاریم در شرایط عادی نیازی ندارند به این محدوده وارد شوند. این موضوع را از آنجایی متوجه شدیم که در اکثر روزهای سال که ما یک سقف طرح ترافیک روزانه می فروشیم، روزهای انگشت شماری است که به سقف رسیده ایم و در اکثر روزها این سقف پر نمی شود. یعنی مردم تقاضای ورود به طرح را ندارند. افرادی محدوده طرح را بدون ضابطه شلوغ کرده اند که از سهمیه های سالانه ارزان استفاده می کنند. سهمیه ای که عموم مردم در اختیار ندارند. در طرح جدید، شهرداری به دنبال این است که این مدل توزیع را تا حد ممکن عادلانه تر کند.

پیرحسن لو، اظهار کرد: تعریفی که از طرح داریم این است که ما یک محدوده سابق طرح ترافیک داشتیم که اسمش را محدوده سبز یا محدوده پاک می گذاریم و یک محدوده بزرگتر داشتیم که در آن طرح زوج و فرد و LEZ اجرا  می شود و اسمش را محدوده آبی یا سالم می گذاریم. کل تهران را هم محدوده سفید یا زندگی تعریف کرده ایم. هدفگذاری ما این بود که محدوده پاک و محدوده بزرگتر سالم بماند. برای ورود به این دو محدوده عوارضی تعیین می شود که برای عموم مردم حتی ارزانتر از عوارض طرح ترافیک فعلی است. اما برای خودروهایی که تا پیش از این از سهمیه استفاده می کردند، این عوارض گرانتر می شود.

او افزود: از محل شکل جدید طرح ترافیک، درآمد شهرداری به میزان کمی بالاتر می رود. اما این درآمد از محل پرداخت های مردم کمتر شده و از محل پرداخت های دولتی بیشتر می شود. خودروهایی که به عنوان مثال روزی 7 هزار تومان پرداخت می کردند و خودروهای زیادی که به صورت رایگان وارد طرح می شدند، نباید هزینه هایشان را گردن شهرداری و مردم تهران بیندازند. بلکه باید از محل هزینه هایشان، ولو دولتی، هزینه عوارض را تامین کرده و وارد طرح شوند. در این صورت، پیش بینی ما این است آنهایی که هزینه ورود به طرح برایشان رایگان تمام نمی شود، تقاضای کمتری برای طرح خواهند کرد و خودروهایی که بی مهابا وارد طرح می شدند، کمتر به محدوده طرح ترافیک وارد می شوند.

 مشاور فرهنگی معاونت حمل و نقل و ترافیک تهران با اشاره به اینکه اکثر خودروهای دولتی فرسوده هستند، خاطرنشان کرد: این نکته را نمی خواستم بگویم اما متاسفانه افرادی که کارت های شناور دارند و  با هر کارت شناور در روز سه خودرو را به صورت رایگان وارد طرح می کنند، نه پولی پرداخت می کنند و نه معاینه فنی شان بررسی می شود. بیشترین تاثیر روی آلودگی هوا را افرادی دارند که اتفاقا کنترلی رویشان نیست، خودروهای دولتی و نظامی باید مقیدتر به قانون باشند و به صورت جدی معاینه فنی را اجرا کنند. دولتی ها و حکومتی ها برای رعایت قانون شایسته تر هستند و انتظار می رود آنها از این طرح استقبال کنند. همان طور که از مردم انتظار داریم هزینه زندگی در شهر را پرداخت کنند، دولتی ها نیز باید این هزینه را پرداخت کنند.