کودک آزاری؛ دردی که جهانی است
این روزها صدای سناریوی تلخ و تکراری کودک آزاری را می توان از هر گوشه این دنیا شنید. تنبیه، سوءاستفاده جنسی، ترساندن و حتی کشتن کودکان معصوم، حال دیگر حکایتی آشنا برای مردمان همه کشورهاست؛ فقیر یا غنی فرقی نمی کند، این روایت کهنه و آزاردهنده دنیای مدرن ما شده که با گذر از زندگی سنتی به مدرنیته روز به روز بر شدت آن افزوده می‌شود.
عجیب اینکه با پیشرفت علم و تکنولوژی در دنیا شمار کودک آزاری در حال افزایش است؛ عجیب‌تر آنکه درصد بالاتری از این جنایت ها، به جوامع توسعه یافته‌ای اختصاص یافته که حالا در زمینه آزار و اذیت کودکان رکوردهای قابل توجهی را از خود به یادگار گذاشته‌اند. آری ماجرای تلخ سرنوشت ستایش، بنیتا، آتنا، اهورا و ...، تنها به گوش مردمان ایران آشنا نیست و داستان‌هایی شبیه این روایت ها در کشورهای پیشرفته‌ای چون آمریکا نیز هر روز با ابعاد تازه‌تری در جریان است.
گزارشی از کودک آزاری
به گزارش اقتصادآنلاین، قانون نوشت: بر اساس گزارش سازمان غیر دولتی و بین المللی حفاظت از کودکان که در کشورهای مختلف قاره های آمریکا، آسیا، آفریقا، خاورمیانه و اوراسیا فعالیت هایی را در راستای حمایت های عاطفی و مالی،آموزش، سلامت و تغذیه به کودکان انجام می دهند، سالانه حدود 700 میلیون کودک در سطح جهان از تنبیه، سوء استفاده جنسی و مواردی از این قبیل رنج می برد. همچنین بر اساس آمار این سازمان، 10 کشوری که دارای بالاترین درصد کودک‌کشی در سطح جهان هستند در آمریکای لاتین و جزایر کاراییب واقع شده اند. این در حالی است که کشورهای واقع در اروپای غربی از قبیل نروژ، پرتغال و ... در کنار کشورهایی چون اسلوونی، رژیم صهیونیستی، استونی و قطر در زمینه بی توجهی به سلامت و آموزش کودکان در جایگاه بالاتری هستند. همچنین کودکان و نوجوانان این کشورها از انجام کارهای سخت، ازدواج‌های زودهنگام و فرزندآوری در سنین پایین، بیشترین ضربه را خورده اند.
نگاهی به کشورهای کودک آزار!
بر اساس گزارش روزنامه آمریکایی اینسایدر مانکی، بالاترین درصد کودک‌آزاری به استرالیا اختصاص دارد، یعنی سالانه نزدیک به 50 هزار مورد کودک آزاری در این کشور وجود دارد. آمریکا نیز دومین کشوری است که هر سال با اختصاص 20 هزار مورد، بالاترین میزان تجاوز و کودک کشی را ثبت کرده‌است. در واقع، گزارش های زیادی درباره جایگاه بالای آمریکا در زمینه کودک‌کشی در دست است. از طرفی بر اساس آماری که آژانس جرایم ملی بریتانیا در سال 2015 منتشر کرده، حدود 700 هزار کودک در آمریکا هر سال مورد سوءاستفاده قرار می گیرند،اتفاقی که باعث شده تا تنها در دو سال گذشته حدود هزار و 670 کودک جان خود را از دست بدهند. داستان کودک آزاری در این کشور پهناور تا جایی پیش رفته که هر سال از هر هزار کودک، حدود 24 کودک مورد بی رحمی بزرگسالان قرار می گیرند. در یکی دیگر از گزارش های این آژانس بیان شده که بی توجهی والدین یکی از مهم ترین علت های بدرفتاری با کودکان در ایالات متحده آمریکا است. بنابراین آمارهای این آژانس نشان می دهد که در آمریکا هر ساله سه‌چهارم کودکان از غفلت والدین رنج می برند. همچنین حدود 17,2 درصد از کودکان تحت آزار و اذیت فیزیکی قرار گرفته و حدود 8,4 درصد از کودکان نیز هر ساله در این کشور مورد تجاوز اطرافیان خود قرار می گیرند. افغانستان نیز سومین کشوری است که سالانه بیش از 18 هزار مورد کودک آزاری را در آن گزارش شده‌است؛ در این کشور ناآرامی‌های سیاسی و عدم دسترسی به ضروریات اساسی زندگی نقش مهمی را در سوء استفاده جنسی و تجاوز به کودکان دارد. بر اساس یکی از پژوهش های منتشر شده در سایت اینسایدر مانکی، از هر 200 نفر در انگلیس یک نفر از اختلال روانی «پدوفیلیا»؛ نوعی اختلال روانی که در آن فرد از لحاظ جنسی جذب کودکان می شود، رنج می‌برد. در انگلیس سالانه 16 هزار مورد کودک آزاری گزارش می‌شود. روسیه نیز هر سال 10 تا 11 هزار مورد گزارش کودک آزاری را به خود اختصاص داده و از این لحاظ در مقام پنجم قرار دارد. کشور زیمبابوه آفریقا نیز با اختصاص سالانه بیش از سه هزار مورد کودک آزاری در رتبه ششم است. کشور بوتسوانا، واقع در جنوب آفریقا نیز هر ساله 10 هزار مورد کودک آزاری را به خود اختصاص داده و در جایگاه هفتم رتبه بندی جهانی جای گرفته است. همچنین در سال‌های 2001 تا به امروز شمار کودک آزاری در هند نیز افزایش قابل توجهی یافته، به طوری‌که سالانه حدود2هزار مورد از این جرایم در این کشور ثبت می‌شود. لازم به ذکر است که در کشورهای هند و پاکستان بیشترین تعداد کودکان کار زندگی می کنند که این موضوع زمینه ساز قتل و تجاوز به کودکان شده است. بنگلادش نیز با گزارش سالانه سه هزار مورد، در جایگاه نهم قرارگرفته است. بر همین اساس کشورهای واقع در جنوب آفریقا نیز با ثبت سالانه دو تا سه هزار مورد در جایگاه دهم قرار گرفته اند. پاکستان نیز با اختصاص دو هزار و500 مورد در جایگاه آخر این رتبه‌بندی قرار گرفته است. در این میان نگاهی به گزارش های منتشر شده از سوی سازمان‌های جهانی حمایت از کودکان، نشان می دهد که ایران هنوز جایگاهی را در زمینه کودک آزاری در سطح جهانی به خود اختصاص نداده؛ هر چند در سال‌های گذشته بیش از پنج هزار و 400 مورد کودک آزاری در کشورمان از سوی معاونت آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی به ثبت رسیده است.
قانون آمریکایی برای مبارزه با کودک آزاری
هر سال در آمریکا بیش از هزاران کودک مورد تجاوز و آزار بدنی قرار می‌گیرند. آمارهای منتشر شده از سوی سازمان‌ها و آژانس‌های بین المللی معتبر به خوبی نشان‌دهنده عمق فاجعه در این کشور است. واقعیت اینکه در آمریکا جرایم اینترنتی علیه کودکان هر روز بیشتر از گذشته نمود پیدا می کند، اما با این همه شاید اگر قوانین سرسخت مسئولان آمریکا برای کنترل کودک آزاری نبود، حالا درصد شیوع کودک آزاری در این کشور با ثبت رکوردهای بالاتری به گوش می‌رسید. نکته مهمی که در این میان جلب توجه می‌کند، بیانیه‌ها و طرح‌هایی است که نمایندگان مجلس سنای این کشور برای ثبت و قانونی کردن آن‌ها به شدت تلاش می‌کنند. مرور فعالیت مجلس سنای آمریکا در زمینه تصویب طرح های حمایتی از کودکان و نوجوانان نشان می‌دهد که رسیدگی به این موضوع جایگاه ویژه ای را در بین سناتورها دارد. این در حالی است که در مجلس ایران طرح حمایتی از کودکان هنوز بعد از 6 سال نهایی نشده و پرونده رسیدگی به این موضوع سال‌هاست که در مجلس نهم و دهم با روندی آهسته در حال حرکت است. اما در آمریکا رسیدگی به کودک آزاری و ارائه طرح های حمایتی یکی از اولویت های اصلی سناتورها است. همین چند روز گذشته بود که آخرین اقدام نمایندگان مجلس سنای این کشور روی تارنمای رسانه‌های آمریکایی رفت و خبرهای مهمی از اقدامات اخیر سناتورها به گوش رسید. آن گونه که در اتاق خبر مجلس سنای آمریکا آمده است، دو نفر از سناتورها به نام جان کورین و ریچارد بلومنتال، بیانیه ای با عنوان «طرح حفاظت از کودکان‌مان» را تقدیم مجلس این کشور کردند که در نهایت به تصویب سنای ایالات متحده آمریکا رسید.
پرونده روی میز ترامپ
حالا پرونده رسیدگی به این موضوع روی میز دونالد ترامپ باز شده و نهایی شدن آن تنها نیاز به امضای رییس‌جمهور آمریکا دارد. سه هزار و 500 نماینده از سوی حکومت فدرال و دولت های محلی ایالات متحده آمریکا برای مبارزه با سوء استفاده از کودکان دست به کار شده‌اند. با اجرای این قانون، همه سازمان‌های مجری برای مقابله با سوءاستفاده کودکان، تحت حمایت قرار گرفته و منابع و هزینه‌های لازم در اختیار سازمان‌ها قرار می‌گیرد. به گفته سناتور کورنین، «این برنامه سازمان‌ها و ارگان‌ها را تجهیز می‌کند تا بتوانند با دقت بالاتری شکارچیان اینترنتی کودکان و نوجوانان را تعقیب کنند و حتی از قربانیان تجاوز و سوءاستفاده نیز حمایت می‌کند». در واقع با پیشرفت علم و تکنولوژی هر روزه کودکان و نوجوانان بسیاری از اینترنت استفاده می‌کنند. اما در این میان شکارچیان اینترنتی یکی از موضوعاتی است که مسئولان آمریکایی را نگران کرده‌است. بر همین اساس این برنامه در دستور کار مجلس سنای آمریکا قرار گفته تا با رصد فعالیت های کاربران، از وقوع سوءاستفاده های جنسی و هر گونه اقدام شکارچیان علیه کودکان و نوجوانان جلوگیری کنند.
بلاتکلیفی یک پرونده حیاتی
با اینکه ایران هنوز جایگاه مهمی را در میان کشورهای با بالاترین درصد کودک آزاری به خود اختصاص نداده است، اما خبرهای تلخ تنبیه، شکنجه و حتی قتل کودکان در ماه ها و هفته های اخیر نگرانی های بسیاری را در میان مردم ایجاد کرده است. عکس های منتشر شده کودکان آزار دیده بدنی و جنسی در سایت‌ها و شبکه های مجازی چند ماهی است فشارهای روحی را در میان کاربران بالا برده و همه نگاه ها به حمایت های مجلس و دولتی ها گره خورده‌است. در این میان گویی جای خالی لایحه و قانونی برای حمایت از کودکان بیش از گذشته به چشم می خورد. حالا سال‌هاست از ارائه لایحه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان در مجلس می گذرد؛ لایحه‌ای که به نظر می‌رسد بعد از سال‌ها هنوز در میان نمایندگان جایگاهی برای رسیدگی ندارد و همچنان در حال خاک خوردن است. شاید اگر تاخیر و تعلل هایی که برای تصویب و نهایی کردن این لایحه در سال‌های گذشته صورت گرفت، نبود ، لایحه حمایتی از کودکان در همان مجلس نهم نهایی شده بود وحالا ضررهای نابخشودنی و جبران ناپذیر اینچنین متوجه کودکان و نوجوانان ایران گزارش نشده بود. البته ناگفته نماند که لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان یکی از مهم‌ترین هدف و خواسته مسئولان و فعالان حقوق کودکان بوده است ،اما وجود مشکلاتی از قبیل زمان بر بودن رسیدگی به تک تک بندهای این لایحه و جمع بندی نظرات همه سازمان‌ها و ارگان‌های دخیل در تصویب این لایحه، منجر به طولانی شدن این پروسه شده است. از طرفی هم لازم به ذکر است که تاخیر 6 ساله این لایحه تا حدودی می‌تواند از جانب برخی توجیه قانونی نیز داشته باشد، زیرا تصویب این لایحه به معنای ایجاد یک قانون است و تصویب قانونی کامل، جامع‌ومانع که بتواند تا سال‌ها نیاز مردم را مرتفع کند و بی‌شک زمان‌بر خواهد بود.
