نقاط کور اینترنت فعلی کدامند؟

شبکه فعلی اینترنت به لحاظ گستردگی و ضریب نفوذ امروزه شاید تنها فناوری باشد که در همه کشورهای دنیا سوای از توسعه یافتگی یا نیافتگی آنها رشد کرده است. اینترنت امروزه یک حوزه به اکثر عرصه‌های علوم مختلف اضافه کرده است؛ در عرصه علوم نظامی حوزه جنگ سایبری، در علوم اجتماعی رسانه الکترونیک، در حقوق جرائم اینترنتی، در ریاضیات کنترل از راه دور اشیا و همینطور در دیگر عرصه های مختلف حوزه ای جدید توسط اینترنت گشوده شده است. با این حال اما این بستر مجازی دچار کاستی‌هایی اساسی هم هست که ممکن است در آینده تدبیری برای آن اندیشیده شود.

محدودیت در پردازش داده‌ها

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، مرکز ملی فضای مجازی به محدودیت‌ها و ضعف‌های بنیادی اینترنت فعلی پرداخته و بر محدودیت در پردازش داده‌ها تاکید کرده است. عدم توانایی در توصیف اِشکال، دلایل ایجاد و چگونگی حل آن به هاست‌ها، در صورت بروز خرابی در اینترنت کنونی یک از این ضعف‌هاست. به علاوه اینکه فقدان روش های کلی برای تشخیص رفتارهای آسیب زا و تسکین اثرات آنها که می تواند برای روابط میان کاربران و ارائه دهندگان مخرب باشد. همچنین نبود هویت داده‌ها و سرویس ها که باعث حرکت چندین باره داده ها در زیرساخت های مخابراتی شده و به بهره وری سیستم های مخابراتی آسیب وارد می کند.

علاوه بر این می توان به فقدان روش‌هایی برای پردازش قابل اعتماد و اطمینان زیرساخت سیستم‌ها، شبکه‌ها و سرویس‌های ضروری همچون بهداشت و حمل و نقل و همچنین نبود پردازش بلادرنگ (Real-time) برای بسیاری از اپلیکیشن ها مانند شبکه سنسورها نیز اشاره کرد.

 محدودیت در ذخیره داده‌ها

اینترنت فعلی دچار عدم مدیریت ذخیره سازی آگاه از محتوا هم هست به این معنی که تصمیم گیری در مورد ذخیره سازی، مدیریت، استخراج، نوشتن یا پاک کردن سریع برای انواع مختلف داده‌ها به لحاظ محتوا را پشتیبانی نمی‌کند. همینطور به علت نبود مدیریت ذخیره سازی آگاه از محتوا وجود حریم شخصی مناسبی برای کاربرها و داده های مختلف وجود ندارد.

نبود یکپارچگی، قابلیت اعتماد و اطمینان داده ها موجب کاهش امنیت و حفظ داده ها می شوند. علاوه بر این فقدان سیستم کَش کردن و آینه کردن (caching & mirroring) مؤثر برای مقابله با پدیده هایی همچون افزایش ناگهانی ترافیک برای داده های خاص (flash crowding)؛ پردازش بسته ها در لایه شبکه، اجازه پردازش اطلاعات درون بسته ها را نمی دهد و بازرسی درون بسته‌ها در بین مسیر نیز می تواند اشکالات بنیادی در مقیاس پذیری، مقاومت و امنیت ایجاد کند.

همچنین راه حل های ذخیره سازی یکپارچه و متحد برای دسترسی به داده ها در منابع ذخیره توزیع شده متحد، به خصوص از دید فعالیت های مشترک (collaborative activities) و ترکیب سرویس‌های ad-hoc و یا داده‌های جمع آوری شده از سنسورها هم در این فضا وجود ندارد.

در این مقوله نبود سیستم انتقال ترافیک مؤثر بر پایه محتوا مطرح است که CDN با استفاده از کَش کردن توزیع شده اطلاعات تا حدودی بر مشکل انتقال اطلاعات چند رسانه‌ای که نسبت به دیگر اطلاعات، داده‌های بیشتری را تولید می کنند، فائق آمده اما قابلیت توسعه به کل اینترنت را ندارد.

در  انتقال داده‌ها نبود یکپارچگی در تجهیزات با منابع محدود به عنوان ورودی‌های قابل آدرس دهی مستقل (autonomous addressable entities) به اینترنت در محیط هایی همچون شبکه سنسورها و محیط های ماشین به ماشین (machine-to-machine) محدودیت‌هایی در ظرفیت پردازش، ذخیره سازی و انتقال را به وجود می آورند که تنها برخی از پروتکل های مهم را برای ادغام با اینترنت به طور نسبی پیاده سازی می کنند.

همچنین در فضای فعلی اینترنت الزامات امنیتی در لینک های انتقالی به طور کامل وجود ندارد چرا که در لینک های انتقال کافی نیست که فقط از داده ها محافظت شود بلکه باید از خود لینک ارتباطی نیز بسته به وابستگی و تعاملات آن با دیگر بخش ها محافظت شود.

 محدودیت در کنترل پردازش و ذخیره سازی

 کنترل انعطاف پذیر و وفق پذیر در اینترنت وجود ندارد به این معنی که سیستم باید در هنگام مواجهه با اتفاقات داخلی و خارجی، عکس العملی مناسب که از لحاظ زمانی و هزینه ای مؤثر است را از خود نشان دهد که در حال حاضر این قابلیت در اینترنت وجود ندارد. همچنین نبود معماری مرجع برای بخش کنترلی IP از دیگر ضعف‌های این فضاست؛ بخش داده IP نسبتاً ساده است اما با اجزاء کنترلی زیادی ادغام شده که گاهاً با هم تلاقی دارند و منجر به تعاملات هرچه پیچیده تر آنها در طول زمان شده است.

فقدان کنترل ازدحام مؤثر

کنترل ازدحام ممکن است به اصل انتها به انتها صدمه وارد کند. به علاوه اینکه در مقوله پشتیبانی از تحرک مشخصه مکان (Location) در پروتکل TCP برای کاربر متحرک وجود ندارد. به علت تحرک در شبکه بی سیم، بسته ها می توانند به علت تداخل گم شوند.