چه‌کنیم تا بچه هایمان با ما مهربان باشند!

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، ما اینجا به شما چند تکنیک و تمرین یاد می‌‌دهیم تا بتوانید این جنبه را در آنها تقویت کنید :

خودتان ابتدا مدل مهربانی خوبی باشید.

اعمال و رفتارهای شما بیشتر از کلمات می‌‌توانند آموزش دهنده باشند. پس شروع کنید؛ با همسر، همکار، اعضای خانواده‌‌، همسایه‌‌، رفته‌‌گر محله، صندوقدار مغازه… هر کسی که با او برخوردی دارید، مهربان باشید. بچه‌‌های شما نگاه می‌‌کنند شما چگونه با دیگران حرف می‌‌زنید و رفتار می‌‌کنید. همچنین مهم است چگونه با خود کودکتان صحبت می‌‌کنید. اگر شما با آنها غیرمودبانه صحبت کنید و رفتار کنید، خیلی سخته که بتوانید آنها را تشویق کنید با شما مهربان باشند و به شما نزدیک شوند.

به آنها همدلی را یاد بدهید.

بعضی از بچه ها براحتی با بچه‌‌های دیگر ارتباط می‌‌گیرند و همدلی می‌‌کنند و حتی وسایلشان را با آنها شریک می‌‌شوند، ولی بعضی بچه‌‌ها در این مورد نیاز به کمک دارند. اگر بتوانند تجسم کنند در ارتباط و نزدیک با بچه‌‌های دیگر چه احساسی را تجربه خواهند کرد، آنها نیز مایل به تجربه می‌‌شوند. اگر به طور مثال یکی از فرزندان شما به دیگری بی ادبانه چیزی بگوید می‌‌توانید به او بگویید « خوب ببینم اگر شب که پدر خونه اومد همین حرف را به تو بگوید تو چه احساسی خواهی داشت؟ » به این شکل کودک سعی می‌‌کند احساس دیگران را درک کند.

به آنها کمک کنیم تا در رفع نیازهای دیگران پیش قدم بشوند و خودمان هم مدل خوبی برایشان باشیم.

در این مورد بچه‌‌ها بیشتر از دیدن اعمال ما یاد می‌‌گیرند؛ مثلا نگاه می‌‌کنند می‌‌بینند بعد از یک روز سخت حال همسایه را می‌‌پرسیم و هدیه‌‌ای چیزی بهش می‌‌دهیم یا می‌‌پرسیم آیا کمکی نیاز داری؟ نگاه می‌‌کنند می‌‌بینند اگر کسی توی گروهی یا جایی تنها بود، ما چگونه بهش کمک می‌‌کنیم. می توانیم از کودک بپرسیم که فلانی در موقعیت سختیه به نظرت چطور می‌‌تونیم بهش کمک کنیم؟ یا خواهرت در حال درد کشیدنه، چطور می‌‌تونیم بهش کمک کنیم؟ به این شکل به او فرصت تفکر در باره خوب عمل کردن می‌‌دهیم.

اعمال و گفته‌‌های خوب دیگران را بیان کنیم.

این شیوه خوبی برای تشویق بچه‌‌ها برای انجام کارهای خوب و حرف‌‌های خوب زدن است. بچه ها باید یاد بگیرند اعمال و رفتارهای خوب چه هستند. می توانیم بهشان بلند بگوییم :« اوه، این گلهایی که خاله‌‌ات فرستاده عالی هستند؛ ممنونم از اینهمه مهربانی‌‌اش… » « اوه، این از مهربانی دوستاته که تو را هم به جمعشان دعوت کردند… »

کودکان را تشویق کنیم با همه مردم مهربان باشند حتی آنهایی که شاید شایستگی‌‌اش را نداشته باشند.

مهربان بودن به آدمهای مهربان راحت تر است تا مهربانی با آدمهایی که با ما مهربان نیستند. اما خوبه به کودکانمان بیاموزیم که حداقل با آنها پاسخی مودبانه بدهد نه نامودبانه.

کمک کنیم که از نامهربانی ها هم بیاموزند.

همه ما دوست داریم با فرزندانمان مودبانه رفتار کنند ولی همیشه این طور نیست و گاهی آدمها با نامهربانی با ما و فرزندانمان رفتار می‌‌کنند. در این شرایط چه کنیم؟ بهتر است همین احساس ناراحتی خود را وسیله‌‌ای بسازیم برای اینکه ثابت کنیم چقدر رفتار نامهربانی بد است و موجب رنج دیگران می‌‌شود همانطور که باعث رنج ما شده است. به او بگوییم چه خوب است که از رفتار‌‌های خوب دیگران بیاموزیم نه رفتارهای بد آنها. بدین شیوه کودک یاد می‌‌گیرد که نتیجه احساسی و رنج رفتار بد را در خودش احساس کند و بتواند در دیگران هم آن را احساس کند.