تنهایی خلاقیت را بیشتر می‌کند
مطالعه جدیدی نشان داد که تمام انواع انزوای اجتماعی نمی‌تواند دارای اثرات منفی باشد و غیر اجتماعی بودن می‌تواند با خلاقیت رابطه مثبتی داشته باشد.
به گزارش تک‌تایمز، محققان طی سال‌ها مطالعه نشان دادند که انزوای اجتماعی یا فقدان ارتباط اجتماعی با همسالان دارای اثرات مخرب بر سلامت روحی و حتی جسمی است. برآورد شد بیش از 42.2 درصد افراد بالای 40 سال در آمریکا از تنهایی مزمن رنج می‌برند که این مسئله به "اپیدمی تنهایی" معروف است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، محققان در یک بررسی با مطالعه انگیزه‌های فردی 295 نفر برای کناره‌گیری اجتماعی پرداختند. همچنین خلاقیت، علائم افسردگی، اضطراب و پرخاشگری در این افراد مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه با تمرکز بر سه نوع انزوای اجتماعی صورت گرفت. نوع اول احساس خجالت است، که در آن انزوای اجتماعی ناشی از احساس ترس است. نوع دوم اجتناب است که علت آن اینست که فرد تعامل اجتماعی را دوست ندارد. نوع سوم غیراجتماعی بودن است که به نوعی انزوای اجتماعی غیرترسناک محسوب می‌شود. نتایج نشان داد که اگرچه این سه نوع انزوای اجتماعی در برخی موارد همپوشانی نشان می‌دهند اما نتایج مربوط به سه نوع مختلف آن با هم فرق دارند.
محققان برآورد کردند که افراد خجالتی در واقع از تنهایی خود لذت نمی‌برند و نمی‌توانند از زمان خود به طور مفید استفاده کنند. این در حالی است که افراد غیراجتماعی می‌توانند از تنهایی خود لذت ببرند و از آن به شکلی مفید و خلاقانه بهره بگیرند.
در مقایسه با افراد خجالتی و مردم گریز، افراد غیر اجتماعی زمان بیشتری را به تنهایی می‌گذرانند اما به طور خاص از ارتباط با همسالان خود کمتر اجتناب می‌کنند. بنابراین این افراد به اندازه‌ای که لازم دارند از روابط اجتماعی بهره برده و در عین حال از تنهایی خود لذت می‌برند.
دید کلی درباره افراد منزوی این است که این افراد با تنهایی و پیامدهای منفی آن مواجه هستند. با این حال محققان معتقدند که به منظور درک مضرات و مزیت‌های انزوای اجتماعی در افراد خاص، باید انگیزه‌های این افراد برای کناره‌گیری از اجتماع مشخص شود. مطالعات اخیر نشان داد غیر اجتماعی بودن همان نتایج منفی مربوط به خجالتی بودن و انزوا را به همراه ندارد. نتایج تحقیقات جدید نیز موید این مطلب است.
بنا به گفته محققان یافته‌های جدید غیراجتماعی بودن با خلاقیت رابطه دارد و غیر اجتماعی بودن می‌تواند شکلی سودمندی از انزوای اجتماعی باشد.
نتایج این تحقیق در مجله Personality and Individual Differences منتشر شد.
