مشخص‌کردن اولویت‌های زندگی در دوران نامزدی
دوران آشنایی و نامزدی، به عنوان مهم‌ترین و اولین فصل مشترک زندگی یک زن و مرد، بسیار حائزاهمیت است. در این دوران باید چند مولفه را مدنظر داشت که شاید کمتر کسی به آنها توجه کند یا با جوان دم‌بخت راجع به آنها به گفت‌وگو بنشیند. این نکات ساده، اما بسیار مهم آنقدر ارزشمند است که بی‌توجهی به آنها می‌تواند آینده زندگی یک زوج جوان را با بحران طلاق مواجه کند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، نسبت به کل ماجرای آشنایی‌تان واقع نگر باشید. تا حد امکان، تابع احساسات و هیجانات موقت و گذرای خود نباشید و به شکلی کاملا منطقی با این دوران مواجه شوید و همه جانبه فرد مورد نظرتان را مورد سنجش و شناخت قرار دهید. عشق و دوست داشتن اگر چه برای ازدواج لازم است، اما شرط کافی و تضمین‌کننده زندگی مشترک موفق نیست. خیالپردازی و رویابافی را به زمانی دیگر موکول کنید، هم‌اکنون وقت آن است که چشمان را بیناتر و گوش‌هایتان را شنواتر کنید و به مسائل مهمی از زندگی که گاه فراتر از عشق آتشین است، توجه داشته باشید.
تعیین تکلیف کنید
قبل از ازدواج از موضوعات مهم زندگی‌تان با هم حرف بزنید. شما باید بدانید همسر آینده شما چه انتظاراتی از خود و شما در طول زندگی دارد، در مورد مسائل مهم زندگی به توافق برسید و براحتی از کنار آنها نگذرید. مثلا باید به توافق برسید که قرار است در کدام شهر، خانه یا محله زندگی مشترک خود را آغاز کنید؟ زندگی مستقلی خواهید داشت یا این که با یکی از خانواده‌ها باید زندگی کنید؟ زمان بچه‌دار شدنتان چه مدت پس از ازدواج است؟ معاشرت‌های فامیلی و دوستانه به چه شکل باید باشد؟ و... به شوخی گرفتن یا طفره رفتن از موضوع یا جواب ندادن به سوالات احتمالی خود را جدی بگیرید.
به احساسات و عواطف خود توجه کنید
با خود و احساساتتان رودربایستی نداشته باشید. اختلاف و بگومگو، دلخوری و ناراحتی بسیار، خشم و عصبانیت، نداشتن تمایل مثبت یا داشتن حس منفی نسبت به یکدیگر، بهانه‌تراشی‌ها و... علائم هشداردهنده‌ای است که هیچ گاه گذشت زمان ترمیم‌کننده آنها نخواهد بود و در ادامه آن مسائل و مشکلات در زندگی مشترک با شدت بیشتری بروز خواهد یافت. فراز و نشیب‌های بسیار دوران نامزدی، پیش مقدمه و نشانه آشکاری است که به شما هشدار می‌دهد قطعا در زندگی مشترک، زمانی که زیر یک سقف قرار گرفتید، مشکلات شما تشدید خواهد شد. بپذیرید اینجا همان جایی است که باید بایستید، اوضاع و شرایط خود و نامزدتان را دوباره بسنجید و محک بزنید.
خطوط قرمز رابطه را مشخص کنید
به هوای غرق شدن در عشق و عاشقی، سکوت پیشه نکنید و از مطالبه حقوق‌تان صرف‌نظر ننمایید. زندگی آینده‌تان را به بهانه کوتاه آمدن و نگفتن خواسته‌ها، به نازل‌ترین قیمت به فروش نگذارید. شما و نامزدتان با هم هستید تا دریابید آیا می‌توانید زندگی سالم و موفقی را با هم رقم بزنید یا خیر؟! پس باید صفات قابل تحمل و غیرقابل تحمل یکدیگر را بشناسید. برای کسب این نوع شناخت لازم است خود را برای همدیگر افشا سازید، بی‌هیچ تعارف و رودربایستی بگویید از چه چیز خوشتان می‌آید و چه چیز ناخوشایندتان است؛ چه رفتارهایی را می‌پسندید و از چه رفتارهایی دوری می‌کنید؛ تمایل دارید همسرتان در زندگی چگونه رفتاری داشته باشد؛ چه رفتارهایی را هرگز در همسرتان نمی‌پذیرید، میزان و محدوده سازگاری و انطباق خود در زندگی را مشخص کنید و... . محدوده‌ها و خط‌قرمز‌های غیرقابل مذاکره یا حتی غیرقابل چانه‌زنی را مشخص کنید و به اطلاع فرد مقابل برسانید و تفهیم کنید که اینها خواسته‌های مهم و غیرقابل اغماض‌تان در زندگی است.
رفت و برگشت را جدی بگیرید
اگر شما به خاطر یک رفتار آزاردهنده از جانب نامزدتان دلخور و ناراحت شدید و او پس از عذرخواهی به شما قول داد که هیچ گاه آن را تکرار نکند، اما بعدها، نه یک بار بلکه چند بار آن را تکرار کرد، لازم است جوانب احتیاط را رعایت کنید. رفتارهای رفت و برگشتی، جزو رفتارهایی است که بسیاری از همسران جوان بابت آن، متحمل آسیب و درد بسیار می‌شوند و گاه حتی چاره‌ای جز رها کردن نیست، چون فرد مقابلشان مبتلا به مشکلی است که برطرف کردن آن نیازمند درمان‌های روان‌شناختی است.
حواستان به آزارهای روانی باشد
اگر در دوره نامزدی حس می‌کنید افکار و احساساتتان سرکوب می‌شود و آن طور که باید و شاید در مقابل نامزدتان مجال بروز ندارید، اگر نامزدتان همیشه به فکر تحمیل احساسات و افکار خود به شماست و مدام از شما به طور موجه یا غیرموجه ایرادهایبنی‌اسرائیلی می‌گیرد یا شما را آن گونه که هستید، فکر می‌کنید و رفتار دارید، قبول ندارد و دائما به این فکر است که شما را تغییر داده و مطابق میل خود سازد، بهتر است در مورد ادامه این رابطه، با احتیاط بیشتر گام بردارید.
اولویت‌های زندگی اش را بشناسید
بلوغ یا عدم بلوغ فکری، عاطفی و اجتماعی ازجمله مولفه‌هایی است که توجه به آن الزامی و ضروری است، شما باید بدانید نامزدتان آنقدر به تکامل و بلوغ رسیده که بتواند همه زندگی‌اش را کار نداند، رابطه عاطفی بین خود، خانواده و همسرش را مدیریت کند، ارتباطات اجتماعی و معاشرت‌های خود را بهینه و متعادل سازد؛ اینجاست که می‌توان گفت فرد به بلوغ زندگی مشترک رسیده یا خیر.
میزان عمل او را بسنجید
از حرف تا عمل فرسنگ‌ها فاصله است. مثلا، اگر نامزد شما خود را فردی معتقد به دین معرفی می‌کند، ادعای او را مورد محک و سنجش قرار دهید، ادعا داشتن به دین هرگز لزوما به معنای عمل کردن بر طبق دستورات دینی نیست، حتی چه‌بسا ممکن است تلقی شما از دینداری با تلقی ایشان از این موضوع، کاملا متفاوت باشد یا اگر نامزدتان خود را فردی مستقل و مختار در زندگی معرفی می‌کند از طریق واگذاری مسئولیت‌هایی که نیاز به تصمیم‌گیری دارد، می‌توانید استقلال فکری و عملی او را بسنجید و ادعای او را در واقعیت مورد توجه و نظر قرار دهید.
تعهد نامزدتان به شما چقدر است؟
مسئولیت‌پذیری و پذیرش تعهد در قبال زندگی خود و دیگری ازجمله مولفه‌های اساسی و مهم در زندگی همسران است. اگر زن و مرد نسبت به یکدیگر متعهد باشند با تمام وجود سعی می‌کنند در ایفای وظایف خود کمترین قصور و کوتاهی را داشته و به نیازهای جسمی، روحی و عاطفی همسر خود توجه کرده و پاسخگوی آنها باشند. اگر نامزدتان نسبت به تعهدات مردانه یا زنانه خویش چندان پایبند نیست و هر بار با توسل به طرقی یا بهانه‌ای از آن سرباز می‌زند، لازم است مجددا با اتخاذ تدابیری جدید، او را به دعوت به تعهدات نموده، چه‌بسا برخی از تخلفات از سر ناآگاهی و عدم شناخت است، اما اگر این خصیصه عادت رفتاری نامزدتان باشد بهتر است در مورد ادامه رابطه با نگاهی روشن‌تر و واقع‌بینانه‌تر پیش بروید.
رازهای زندگی‌تان را فاش نکنید
صداقت داشته باشید، اما هرگز صداقت به معنای افشای رازهای شخصی و خانوادگی‌تان نیست. بازگو کردن برخی مسائل نه‌تنها برای آینده زندگی شما موثر نیست، بلکه ممکن است ذهن نامزدتان را مشوش کرده و رابطه امروز و فردایتان را با مشکلاتی مواجه کند. اگر ضرورتی برای بیان مطلبی از زندگی‌تان وجود ندارد هرگز آن را با نامزدتان در میان نگذارید، اما اگر مساله‌ای است که دانستن یا ندانستن آن در تصمیم همسرتان برای شروع زندگی مشترک نقش دارد لازم است آن را بیان کنید. مثلا اگر هم‌اکنون از بیماری رنج می‌برید او را از این مهم آگاه کنید، اما اگر سابقا مبتلا به بیماری بوده‌اید و الان هیچ اثری از آن نیست لازم به بیان آن نیست.
