«ترامپ، جنگ و نفت؛» چالش هرمز، توهم یا واقعیت؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، با گذشت چند ماه از جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل، هنوز پرسش‌های مهمی درباره چرایی پایان زودهنگام درگیری و نیز دلیل پرهیز ایالات متحده از اقدام قاطع علیه تهران مطرح است. مرور روزبه‌روز تحولات این جنگ نشان می‌دهد که از روز چهارم، شکاف در کابینه امنیتی اسرائیل بر سر نحوه پایان‌بخشیدن به عملیات آشکار شده است که یکی از مهم‌ترین نقاط اختلاف،  پیرامون حمله یا عدم حمله گسترده به زیرساخت‌های نفتی ایران بوده است؛ طرحی که با مخالفت جدی رون درمر، چهره محوری کابینه نتانیاهو روبه‌رو شد، زیرا او معتقد بود واکنش تهران می‌تواند هرگونه اقدام مستقیم آمریکا علیه ایران را عملاً ناممکن کند.

انبوه گزارش‌ها و تحلیل‌ها حاکی از آن است که اسرائیل نگران متهم‌شدن به مسئولیت «سه‌رقمی شدن» قیمت نفت، به‌ویژه از سوی واشنگتن، بوده است. هم‌زمان، دونالد ترامپ نیز تحت تأثیر مجموعه‌ای از نشانه‌های تنش در خلیج فارس ــ از اختلالات گسترده GPS و برخورد نفتکش‌ها با هم تا اظهارات مقامات ایرانی درباره تنگه هرمز و ارزیابی‌های جامعه اطلاعاتی آمریکا در مورد احتمال مین‌ریزی ایران ــ تصمیم گرفت ایالات متحده را وارد یک رویارویی گسترده نکند و صرفاً به حملات نقطه‌ای علیه اهداف هسته‌ای بسنده کند؛ در حالی که طرح سنتکام برای یک کارزار و بمباران چند هفته‌ای علیه ایران روی میز رئیس‌جمهور قرار داشت.

در این ویدئو که نخستین بخش از مجموعه سه‌گانه «ترامپ، جنگ و نفت» است، نشان می‌دهیم که نگرانی ترامپ از شوک نفتی ناشی از اختلال در تنگه هرمز یکی از عوامل اصلی توقف جنگ و تداوم آتش‌بس تا امروز بوده است. همچنین با اتکا به گزارش‌های کنگره آمریکا و روند تحولات جنگ توضیح می‌دهیم که «بسته‌شدن تنگه هرمز» لزوماً یک پدیده فیزیکی نیست، بلکه تابعی از ریسک‌پریمیوم انتقال نفت و ارزیابی بازار از احتمال تشدید تنش است؛ پدیده‌ای که می‌توان آن را «بسته‌شدن مؤثر تنگه» نامید.