محل جلسه سیدحسن نصرالله چگونه لو رفت؟

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرارو، یک سال قبل، ساعت حدود ۱۸:۲۰ بود که صدای انفجاری بسیار مهیب در ضاحیه بیروت شنیده شد.

روز ۶ مهر ۱۴۰۳، جنگنده‌های اسرائیلی مثل همیشه حریم هوایی لبنان را شکستند و نقطه‌ای در ضاحیه جنوبی بیروت را بمباران کردند. تا این جای داستان، چنین عملی از سوی اسرائیل هزاران بار تکرار شده و برای لبنان موضوع جدیدی نیست. اما آن عملیات، مهیب‌ترین بمباران اسرائیل بود. بمبارانی که می‌گویند طی آن ۸۳ بمب سنگرشکن با وزن ۲۰۰۰ پوند (۹۰۷ کیلوگرم) روی مقر حزب‌الله در ضاحیه انداخته شد؛ زمانی که سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله در آن مکان حاضر بود. دستور این حمله زمانی صادر شد که بنیامین نتانیاهو در نیویورک و مجمع عمومی سازمان ملل متحد حضور داشت. سوال اصلی در طول ۳۶۵ روز گذشته همواره این بوده است که «اسرائیل چگونه در زمان حضور نصرالله به آن محل حمله کرد؟»

دو روایت اسرائیلی از عملیات ترور دبیرکل

روزنامه اسرائیلی هاآرتص اخیراً در گزارشی مدعی شد که عوامل موساد با استفاده از دستگاه‌هایی پیشرفته در منطقه حاره‌حریک حضور داشتند و عملیات بمباران رژیم اسرائیل را به صورت زمینی هدایت کردند. البته این گزارش اشکالاتی دارد. از جمله این که مشخص نمی‌کند جلسه‌ای که به قول این روزنامه تنها تعدادی از محافظان و مقامات ارشد حزب‌الله از محل آن اطلاع داشتند و قرار بود میان نصرالله، عباس نیلفروشان معاون عملیات سپاه و علی کرکی، فرمانده جبهه جنوب حزب‌الله برگزار شود.

تصویر سیدحسن نصرالله در اتاق فرماندهی عملیات چند روز قبل از ترور - المیادین

در بخشی از گزارش هاآرتص که مهر آن را ترجمه کرده، می‌خوانیم: «دستگاه‌هایی که این عوامل با خود داشتند به تازگی تکمیل شده بود و موساد برای تضمین دقیق بودن حملات در عمق‌های متغیر نه تنها در لبنان بلکه در ایران به آنها نیاز داشت. این دستگاه‌ها با فراهم کردن امکان شناسایی زیرساخت‌هایی که در عمق زمین احداث شده است، بمب‌های هوشمند را با دقتی بالا به سمت این اهداف هدایت می‌کردند. سرانجام در ساعت ۱۸:۲۰ عصر روز ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ ده‌ها جنگنده اسرائیلی ۸۳ بمب را که وزن هرکدام یک تن بود روی منطقه‌ای که مقر در زیر آن قرار داشت فروریختند. در این عملیات هواپیما‌های اف -۱۵ و اف -۱۶ مجهز به سامانه هدف یابی دقیق، شرکت داشتند و بمب‌های ساخت آمریکا و مجهز به سیستم هدایت دقیق را روی هدف فرو ریختند.»، اما در همین گزارش هم اشاره شده است که این عملیات بر اساس اطلاعات به دست آمده از برگزاری این جلسه انجام شد؛ بنابراین باید داده‌های موجود را – به شرط صحت – روی دو کفه متفاوت قرار دهیم: اطلاع از برگزاری جلسه، حضور سیدحسن نصرالله، زمان و مکان آن در کنار تائید حضور نصرالله در محل و اصابت دقیق بمب‌های رژیم اسرائیل به پناهگاه مورد نظر.»

جروزالم پست، روز ۲۸ سپتامبر، یک روز بعد از ترور سیدحسن نصرالله در گزارشی اشاره کرد که «نیرو‌های اطلاعاتی اسرائیل توانستند با ردیابی تماس‌ها و نقل‌و‌انتقالات اطرافیان نصرالله، به محل حضور او دست پیدا کنند. این فرایند شامل ترکیبی از رصد هوایی، شنود الکترونیکی و تحلیل الگو‌های رفت‌وآمد بود. وقتی محل دقیق حضور او شناسایی شد، نیروی هوایی اسرائیل مأمور اجرای حمله شد.»

در جستجوی جاسوس میان سطور گزارش‌ها

روزنامه گاردین انگلستان سه روز پس از ترور در تحلیلی نوشت: «نصرالله که بسیار زیاد در مورد تمهیدات امنیتی خود محتاط بود و به ندرت در ملاء عام ظاهر می‌شد، احتمالاً اطلاع چندانی از برنامه خود برای انجام این سفر سرنوشت‌ساز به جلسه نداده بود. اما نفوذ اطلاعاتی در حزب‌الله آنقدر عمیق بود که اسرائیل می‌دانست نصرالله و دیگر اعضای بازمانده رهبری از پیش نابود شده حزب‌الله در مکان ظاهراً مخفی جلسه خواهند داشت - و اینکه دستور بمباران آنها می‌تواند صادر شود. بنیامین نتانیاهو موظف بود از نیویورک - جایی که نخست‌وزیر اسرائیل سخنرانی خصمانه‌ای در مجمع عمومی سازمان ملل ایراد کرده بود - اجازه حمله را صادر کند. احتمالاً احساس می‌شد زمان کمی برای انتظار وجود دارد.»

محل حمله هوایی اسرائیل

در تحلیل گاردین، اشاره‌ای به ادعای منتشر شده در گزارش روزنامه فرانسوی لو پاریزین نیز شده بود: «جاسوس که به اسرائیلی‌ها اطلاع داده بود که نصرالله در راه پناهگاه است، ایرانی بوده است.» گاردین این ادعا را بی‌اساس خواند.

رویترز دو روز بعد (۲۹ سپتامبر) در گزارشی با تیتر «ترور نصرالله عمق نفوذ اسرائیل در حزب‌الله را آشکار کرد» به این مسئله پرداخت و نوشت: «یک منبع آگاه از طرز فکر اسرائیلی‌ها، کمتر از ۲۴ ساعت قبل از حمله، به رویترز گفت که اسرائیل ۲۰ سال است که تلاش‌های اطلاعاتی خود را بر حزب‌الله متمرکز کرده و می‌تواند هر زمان که بخواهد، از جمله در مقر نصرالله، به او ضربه بزند.»

رویترز توجه مخاطب را به این موضوع جلب کرد که ترور سیدحسن نصرالله در ضاحیه بیروت، یک هفته بعد از انفجار پیجر‌ها رخ داد. همچنین طی هفته‌های قبل و بعد از این ترور نیز چند لایه از فرماندهان حزب‌الله شهید شدند. در بخش دیگری از این گزارش نیز آمده است: «به گفته یک منبع آگاه از تمهیدات امنیتی نصرالله، او از زمان جنگ قبلی در سال ۲۰۰۶ [جنگ ۳۳ روزه]از حضور در انظار عمومی اجتناب کرده بود. او مدت‌ها هوشیار بود، رفت و آمدهایش محدود بود و دایره افرادی که می‌دید بسیار کوچک بود. این منبع گفت که این ترور نشان می‌دهد که خبرچین‌های اسرائیل در گروه او نفوذ کرده‌اند. یک منبع امنیتی آشنا با تفکرات این گروه، یک هفته پیش به رویترز گفت که رهبر حزب‌الله از زمان انفجار‌های پیجر ۱۷ سپتامبر، حتی محتاط‌تر از همیشه عمل کرده است، زیرا نگران بود که اسرائیل سعی در کشتن او داشته باشد. این گفته‌ی یک منبع امنیتی آشنا با تفکرات این گروه است. او به غیبتش در مراسم تشییع جنازه‌ی فرماندهان و پیش‌ضبط سخنرانی‌اش که چند روز قبل پخش شده بود، اشاره کرد.»

اخباری از درون حزب‌الله

با گذشت یک سال از این ترور، هنوز حزب‌الله یا هر منبع دیگری، خبری درباره بازداشت عوامل انسانی یا کشف روش‌های پی بردن اسرائیل به زمان و مکان حضور نصرالله منتشر نکرده است. اردیبهشت امسال بود که خبری مبنی بر دستگیری یکی از اعضای جوان حزب‌الله به نام محمدهادی صالح منتشر شد که برخی از او به عنوان مداح سیدحسن نصرالله یاد می‌کردند. همان زمان خانواده او اعلام کردند که بازداشت صالح به دلیل مسائل مالی بوده و اتهامات امنیتی که به او زده می‌شود، صحیح نیست. البته همان زمان پرسش‌های جدی دیگری نیز مطرح شد که فردی با این سن و سال که اتفاقا فعالیت‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشته، در چه سطحی از حزب‌الله بوده که اطلاعاتی تا این حد طبقه‌بندی شده در اختیار یا به آن دسترسی داشته است؟ در واقع با دیده شک به این موضوع نگاه می‌شد. در حال حاضر بیش از چهار ماه از این خبر می‌گذرد و دقیقاً مشخص نشد که صالح چه اتهامی داشته است.

البته باید به این نکته نیز توجه کرد که ترور سیدحسن نصرالله، نقطه اوج ترور‌های اسرائیل علیه حزب‌الله بود. پیش و پس از این ترور، چند لایه از فرماندهان ارشد و میانی حزب‌الله هدف حملات رژیم صیهونیستی قرار گرفتند و حتی سیدهاشم صفی‌الدین، دبیرکل بعدی حزب‌الله نیز با فاصله اندکی از نصرالله با شیوه‌ای متفاوت ترور شد. به تمام این موارد، عملیات پیچیده انفجار پیجر‌ها را نیز باید اضافه کرد که نشان می‌داد حزب‌الله از لحاظ اطلاعاتی با مشکلاتی مواجه شده است.