سایه جنگ سرد بر روابط ترکیه و اسرائیل؟!

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تسنیم، «خطر جنگ سرد بین اسرائیل و ترکیه به شدت افزایش یافته است»، این را یکی از رسانه‌های عبری زبان امروز سه شنبه اعلام کرد و به رقابت دو طرف برای سلطه بر منطقه پرداخت.

پایگاه عبری زبان وای نت در گزارشی در این رابطه به احتمال وقوع جنگ سرد بین آنکارا و تل آویو به ویژه در سایه تسلیم شدن پ ک ک که اسرائیلی یکی از حامیان مهم آن محسوب می‌شود، اشاره کرد.

در این مقاله آمده است، کوه‌های قندیل به طور سمبلیک در آتش اقدام سمبلیک جنگجویان کرد می‌سوزد، در این بین فلسطینیان نیز دست آخر در سوریه موفق به دریافت اقامت می‌شوند، دیپلماسی منطقه‌ای از پرداختن به کانون‌های تنش به سامان دادن به اوضاع تغییر موضع داده‌اند و به شکل خلاصه اسرائیل در حال پرداخت هزینه و ترکیه در حال جمع آوری غنایم است.

این دقیقا همان لحظه‌ای است که باید مسایل را با شفافیت اعلا کنیم، اگر اسرائیل مرز بندی‌های خود را به وضوح مشخص نکند، حتما خود در متن یک جنگ سرد خواهد دید، جنگی که نه با موشک یا حملات تروریست بلکه با ابزار‌های جنگ نرم، دخالت‌های سیاسی، فشاری‌های بین المللی و فرسایش تراکمی جایگاه‌های راهبردی انجام خواهد شد.

طی دو دهه گذشته، ترکیه آهسته ولی به شکلی پیوسته به دنبال بسط عثمانی جدید خود بود، این پروژه صرفا یک طرح تبلیغات اسلامی دیگر نبود بلکه پروژه ژئو سیاسی واقعی بود، این کشور با جمعیتی بالغ بر ۸۵ میلیون نفر و با توجه به شاخص‌های قدرت در صنایع دفاعی مستقل، استقرار پایگاه‌های نظامی در خارج از مرزها، نفوذ در لیبی و دریای مدیترانه و روابط پیشرفته با روسیه و جایگاه شاخص خود در پیمان ناتو به دنبال تاثیر گذاری نیست بلکه به چیزی کمتر از رهبری کردن راضی نمی‌شود.

از نگاه این رسانه عبری زبان، این بلندپروازی با چهار مانع بزرگ محدود شده بود، یکی از آنها قدرت ایران شیعی در مرز‌های شرقی که به توانمندی هسته‌ای پیشرفته و شبکه‌ای از متحدان در تمامی خاور میانه مجهز بود، رژیم شیعی (علوی) در سوریه که آنکارا را به باتلاق دیپلماسی کشانده و تحقق منافعش در قبال کرد‌ها و جبهه شرقی‌اش را دچار چالش کرده بود، حزب الله در لبنان به عنوان یک قدرت نظامی پیشرفته و فعال و سازمان سری کردی سرسخت که به دنبال ایجاد ساختاری مستقل در قلب مرز‌های ترکیه بود.

برای یک دهه این نقشه غالب بر منطقه بود، اما پارادوکس نگران کننده در این فرایند آن است که اقدامات اسرائیل د رمنطقه به ترکیه برای تحقق خواسته‌های بلندپروازنه‌اش کمک شایانی کرد.

در بخش دیگری از این مقاله آمده است، اما در مقابل ما چه رفتاری از آنکارا دیدیم؟ آنکارا با صدای بلند به انتقاد علیه اسرائیل می‌پردازد و این کار را بدون هیچ تحفظی نجام می‌دهد.

در هفته‌های اخیر، آنکارا چندین بار نسبت به تحرکات حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) در شمال عراق ابراز نگرانی کرده و هشدار داده بود که در صورت ادامه تهدیدها، واکنش نظامی نشان خواهد داد.

اردوغان اسرائیل را به آلمان نازی تشبیه می‌کند و وزیر خارجه‌اش که روزگاری رئیس سازمان اطلاعات کشور بود علنا اعلام می‌کند، ما مشکل فلسطینی نداریم بلکه اینجا مشکل اسرائیلی است.

مسئله به این هم ختم نمی‌شود بلکه ترکیه اسرائیل را در همه جا مورد حمله قرار می‌دهد، ترکیه امروز در نوار غزه حضور دارد به دنبال تضعیف توافقنامه‌های منطقه‌ای است، موضع فعالی علیه هر روند سازشی که اسرائیل در آن مشارکت دارد، اتخاذ می‌کند، ترکیه امروز فقط به دنبال تاثیر گذاری نیست بلکه خواهان دیکته کردن خواسته‌های خویش است.

وای نت در این مقاله بر این باور است که ترکیه امروز به یک واسطه اصلی در روند جدید منطقه‌ای تبدیل شده است، سفیر آمریکا در آنکارا امروز مدیرت پرونده‌های منطقه‌ای را در دست دارد که روزگاری از واشنگتن یا قاهره مدیریت می‌شدند.

امروز ترکیه دیگر خود را یک همسایه نمی‌داند بلکه یک جایگزین تصور می‌کند، اما وقت آن فرا رسیده است که به این کشور یاد آور شویم که تنها طرفی نیست که به دنبال بلندپروازی است و تنها طرفی هم نیست که قادر به تحقق این خواسته‌ها می‌باشد.