سهم تلفن‌های همراه در سوانح رانندگی چقدر است؟

به نظر کارشناسان، این آمار بسیار نگران‌کننده است، به‌خصوص اینکه در این گزارش‌ها مشخص شده در طول سفر یک‌ساعته، رانندگان به‌طور متوسط در حدود 3دقیقه و نیم، از تلفن‌های همراه خود استفاده می‌کنند.

طبق آخرین گزارش‌ به‌دست آمده، مشخص شده تعداد تصادفات مربوط به استفاده از تلفن همراه، نسبت به سال 2010 نزدیک به 50درصد افزایش داشته است. در این سال، تعداد تصادف‌هایی که بر اثر استفاده راننده از تلفن همراه حین رانندگی بود، در حدود 46هزار مورد عنوان شده که این تعداد در سال 2015، به 69هزار مورد افزایش یافته است. در بسیاری از گزارش‌ها اعلام شده که در سال 2016، برای نخستین‌بار، آمار تلفات تصادف‌ها از مرز 40هزار نفر نیز گذشته است.

آمار رسمی منتشر شده توسط اداره ملی ترافیک بزرگراه‌ها، نقش قابل‌توجهی برای تلفن‌های همراه در تصادفات درنظر گرفته است. از آنجا که رانندگان معمولا بعد از تصادف به استفاده از تلفن همراه خود اعتراف نمی‌کنند، این سازمان با استفاده از نرم‌افزارهای هوشمند ایمنی جاده‌، این آمار را به‌دست آورده است.

همان‌طور که اشاره شد، در سال 2010، مجموع تصادف‌های جاده‌یی بر اثر استفاده از تلفن‌ همراه در حدود 46هزار مورد عنوان شد. در حدود 30هزار مورد از این تصادف‌ها تنها منجر به خسارت‌های مالی برای رانندگان بود و نزدیک به 15هزار مورد نیز، ‌آسیب و جراحت در پی داشته است. باوجود اینکه بیشتر این تصادف‌ها خسارت مالی به همراه داشته‌اند، اما طبق آمار به دست آمده، تعداد تلفات در تصادف‌هایی که راننده از تلفن همراه خود استفاده می‌کرده، حدود 408نفر در سال 2010 بوده است.

در سال 2011 نیز این تعداد به 50هزار تصادف رسید اما تلفات ناشی از آن در مقایسه با سال 2010، کاهش یافت و به 385مورد گزارش رسید. در سال‌های 2012 و 2013 نیز، تعداد تصادف‌های ناشی از استفاده رانندگان از تلفن همراه، سیر صعودی داشت. در سال 2012، تلفات ناشی از این تصادف‌ها به 415نفر رسید و در سال 2013 تعداد تلفات در حدود 445نفر گزارش شد. درواقع در این سال بیشترین مورد تصادف‌هایی گزارش شد که به‌دلیل استفاده از تلفن همراه صورت گرفته بود.

این افزایش تصادف‌ها، به چالشی جدی تبدیل و محققان را وادار کرد راهکارهایی برای کاهش تلفات پیشنهاد دهند. بر این اساس در سال 2014،

2 محقق از دانشگاه ویرجینیا غربی یک طرح رادیکال برای کاهش آمار تلفات ناشی از تصادفات پیشنهاد کردند.

محققان در این طرح به مجهز کردن اتومبیل‌ها با دستگاهی اشاره کرده‌اند که کارکرد تلفن‌های همراه را حین حرکت مختل می‌کند. در این سال، در بسیاری از کشورها به‌صورت جدی استفاده از تلفن همراه برای رانندگان ممنوع و جرایم سنگینی برای رانندگان خاطی درنظر گرفته شد.

 به نظر می‌رسد تاحدودی این اعمال محدودیت‌ها، موثر واقع شد، چراکه در این گزارش، به کاهش تعداد تصادف‌های مربوط به استفاده از تلفن همراه اشاره شده است. آن‌طور که در این گزارش آمده، در سال 2014، این نوع تصادف‌ها در حدود 404مورد اعلام شد که در مقایسه با سال قبل، کاهش داشت.

 در 5 سال اخیر، تنها در سال 2014 بود که تعداد تصادف‌های ناشی از استفاده از تلفن همراه کاهش یافت. در عین حال، در سال 2015، رقم‌های مربوط به این تصادف‌ها سیر صعودی خود را ادامه داد. ظاهرا تصویب قانون و اعمال محدودیت‌ها، به‌طور قطعی نمی‌تواند این مشکل را حل کند، چراکه براساس آمار‌ها، همچنان درصد زیادی از رانندگان هنگام رانندگی با تلفن همراه خود صحبت می‌کنند و بخشی از آنان نیز هنگام رانندگی پیامک نوشته و ارسال می‌کنند. این درحالی است که این اقدامات در بسیاری از شهرها و کشورهای جهان ممنوع است.

بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که خوش‌بینی رانندگان عامل مهمی در استفاده آنها از تلفن همراه حین رانندگی است. معمولا بسیاری از رانندگان، تصور می‌کنند که تسلط کافی بر رانندگی خود دارند و در هر شرایطی می‌توانند خودرو را تحت کنترل داشته باشند. در سال‌های اخیر کشورها محدودیت‌های مختلفی را در مورد استفاده از تلفن همراه حین رانندگی اعمال کرده‌اند. غیر از تلفن همراه، دیگر فناوری‌های درون خودرو مانند دسترسی به اینترنت، سیستم‌های اطلاعاتی رهیاب و سیستم‌های هشداردهنده تصادف نیز می‌توانند کاهش سطح دقت راننده را درپی داشته باشند.