چه ‌کنیم‌ حسود نباشیم؟‌

البته حساب حسادت را باید با آنچه در ادبیات، رشک نامیده می‌شود از هم جدا کرد. رشک به معنی حسرت بردن نسبت به دیگری است و در پی آن تلاش و ایجاد انگیزه برای ارتقای خود و دستیابی به آنچه نداریم و دیگری دارد. در قرآن کریم ذکر می‌شود که مومنان در بهشت نسبت به مومنان دیگری که جایگاهی بالاتر از آنان دارند رشک می‌برند. در حقیقت رشک مانند حسادت جنبه تخریبی ندارد و به کسی که نسبت به او رشک برده می‌شود آسیبی نمی‌رساند. از این منظر رشک می‌تواند برای پیشرفت در زندگی خصوصیتی مفید و کاربردی باشد. حتما شنیده‌اید که برخی می‌گویند بدون حسادت کردن به جایی نمی‌رسیدند و درجا می‌زدند. منظور این افراد رشک بردن است و به اشتباه به جای آن واژه حسادت را به کار می‌برند. حال برای فرونشاندن آتش حسادت در خود و جلوگیری از تبدیل آن به یک عادت و رذیله اخلاقی چه باید کرد؟

مقایسه نکنید

از قدیم گفته‌‌اند دست بالای دست بسیار است. آن که به او حسادت می‌کنیم خود نسبت به دیگران حسادت‌‌های رنگارنگی دارد و شرایط امروز ما نیز برای بسیاری مایه حسادت و حسرت است. اگر قرار باشد شرایط خود را با دیگری که از ما بالاتر است، مقایسه کنیم و حسرت خوردن و حسادت ورزیدن در این‌باره را روا بدانیم باید کار و زندگی را تعطیل کنیم و بنشینیم صبح تا شب غصه بخوریم.

تقویت اعتماد به نفس

عزت نفس در مقابل حقارت قرار می‌گیرد که ریشه اغلب حسادت‌هاست. افراد ضعیف که برای شخصیت خود و موجودیتشان ارزشی قائل نیستند تا این درجه پایین می‌آیند که به خاطر چیزی به دیگری حسادت کنند. صاحبان اعتماد به نفس به جای حسادت بیهوده شرایط خود را می‌پذیرند، برای ارتقای خود تلاش می‌کنند و با صبوری مسیر ترقی را می‌پیمایند.

برای خود ارزش قائل باشید

دیگران حسادت را می‌شناسند و آن را در میان رفتار و گفتار شما تشخیص می‌دهند. همان‌طور که شما این توانایی را دارید که حسادت دیگران را تشخیص بدهید. درک حسادت شما شخصیت‌تان را نزد دیگران خرد می‌کند و قضاوت منفی آنان را بر می‌انگیزد.حسادت مانند هر رذیله اخلاقی دیگری فرصت‌های ناشی از اعتماد دیگران نسبت به شما را از بین می‌برد. حسادت همان‌قدر مایه پلیدی و فساد است که دروغ، غیبت و سایر رذایل اخلاقی.