چرا نقل و انتقالات زمستان پرستاره شد؟
می توان به جرات گفت که نقل و انتقالات نیم فصل لیگ برتر بسیار پرسروصداتر و مهمتر از نقل و انتقالات از تابستان پی گیری می شود. پنجره زمستانی نقل و انتقالات در شرایطی باز شده که از همان روزهای ابتدایی پر از اسم های بزرگ بوده است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از عصر ایران، پرسپولیس سروش رفیعی را جذب کرده ، استقلال به دنبال آندو و جپاروف است و لک و پورقازو خلعتبری و نورمحمدی و آرش افشین و حسن زاده و عالیشاه تیم هایشان را عوض کرده اند. اما این پایان نقل و انتقلات نیست و این طور که در جدول احتمالات دیده می شود تا پایان آخرین روز می شود انتظار داشت که بازیکنان بیشتری جابه جا شوند. اما این اتفاقات چطور رخ داده و چه عواملی سبب شده که پنجره زمستانی اینقدر پرسروصدا و پر نام باشد؟
بدون پول هرگز
حتما تصور می کنید که این همه سروصدا به خاطر پول بی حدی است که داخل فوتبال ریخته . اما تصورتان نسبت به قضیه کاملا اشتباه است. اکثر مردان پرسروصدای لیگ برتری تنها به این دلیل جدا می شوند که قرارداد هایشان سنگین است و تیم شان توانایی پرداخت دستمزدشان را ندارد.
تصور کنید بازیکنانی مانند آندو تیموریان بسیار حقوق بالایی دارند ، آنها در قرادادهایشان بندی هست که در صورت عدم پرداخت فلان مقدار از طلب می توانند یکطرفه قرارداد را فسخ کنند. به همین شکل است که رحیم زهیوی ستاره استقلال خوزستان نیم فصل به الشحانیه می رود و آندو به استقلال نزدیک می شود. ستاره های پول زیادی می خواهند پول نیست و به تیم های پولدار می روند.
امان از قرارداد
قراردادهای امضا شده در فوتبال ایران خیلی حرفه ای نیست. یعنی فارغ ازاینکه باشگاهها پول ندارند که بدهند مشاورحقوقی درست و درمان هم ندارند که برایشان قرارداد حسابی فراهم کند. به غیر از این مشکل بازیکنان پر نام و مشهور هر بندی که دوست داشته باشند در قراردادشان می نویسند و با آن ساز جدایی سرمی دهند. مثلا تا همین امسال مد بود که برخی بازیکنان در قراردادهایشان شرط جدایی در صورت پیشنهاد خارجی قرار می دادند و مدیران هم انگار نه انگار که ممکن است در نیمه فصل لنگ بازیکن شوند قرارداد را امضا می کردند.
حالا کار به اینجا رسیده که همه بازیکنان بند پیشنهاد خارجی را می گذارند و البته بندهای پیشنهادی دیگر هم در قرادادشان دارند. مثلا علی عسگر در قراردادش شرط جدایی از تیم در صورت جدا شدن کاظمی را می نویسد و یک بازیکن دیگر حق فسخ یک طرفه را می گیرد. این بندها کمک می کند بازیکنان نیم فصل اسباب و اساسیه را جمع کنند بروند تیم جدید.
آقایان بی دقت
مربی یا مدیر بی کیفیت و یا حتی بازیکنان بی کیفیت می توانند یکی از عوامل پرستاره شدن زمستان نقل و انتقالات باشند. آنها اول فصل رفته اند از روی اسم بازیکن خریده اند و فقط ستاره جمع کرده اند اما در نیم فصل فهمیده اند این همه اسم به کارشان نمی آید. نمونه مثال این ماجرا علی رضا منصوریان است که رفت بختیار رحمانی و آرش افشین را خرید و امین حاج محمدی را هم رد نکرد و حالا یکی از تیم هایی است که مجبور شده به بازیکنان پرنام و اوازه رضایتنامه بدهد که بروند و این طور می شود که زمستان پرستاره می شود.
نام های بی نشان
همه اسم ها ستاره اند؟ حقیقت اش این است که همه بازیکنان ستاره هم نیستند. مثلا نورمحمدی و حنیف عمران زاده ،میلاد میداووی و محمد نصرتی روزهایی ستاره های لیگ برتر بوده اند اما حقیقت اش این است که از روزهای اوجشان فاصله دارند و فقط دبی نام را در فهرست ها بالا برده اند.
یعنی به غیر از اینکه مدیران و مربیان در خریدها بد عمل می کنند بازیکنانی هم هستند که کیفیت زیادی ندارند و به همین دلیل پشت درباشگاه و در فهرست خروجی قرار گرفته اند. وقتی آنها در فهرست خروجی تیم به دلیل کم کیفیت بودن قرار می گیرند خب نقل و انتقالات پرسروصدا می شود کاری اش هم نمی شود کرد.
این سربازی و داستانش
حتما می دانید که سرباز شدن بازیکنان لیگ برتری تاثیر زیادی در پرنام شدن نقل و انتقالات داشته. دلیلی که البته و به احتمال زیاد سال آینده تیم دیگری را آزار نخواهد داد. اما ماجرا از این قرار است که بازیکنانی چون سروش رفیعی و شجاع خلیل زاده هر کدام به دلیلی به خاطر سرباز بودن به چنین شرایطی دچار شده اند.
سروش رفیعی که روزهای پایانی سربازی اش را پشت سر گذراند در تراکتورسازی و بازیکن آزاد شد و شجاع خلیل زاده هم چون از سپاهان به تراکتورسازی برای سربازی رفته بود . برای نیم فصل از قرارداد باقیمانده اش را در سپاهان گذراند و الان به فکر تیم است. به این دوبازیکن نام های امید عالیشاه و احمدنوراللهی را هم اضافه کنید که به خاطر گذراندن دوره سربازی به تراکتورسازی پیوسته اند.
