قاچاق امان کفش تبریز را بریده است

علیرضا جباریان، رئیس اتحادیه کفش تبریز دراین‏باره می‏گوید: نبود نقدینگی و افزایش چک‏های برگشتی و مالیات برارزش افزوده از مهم‏ترین مشکلات تولیدکنندگان این صنعت محسوب می‏شود، به‏طوری که این روزها هیچ تولیدکننده و سرمایه‏داری به توسعه کارخانه‏اش تمایل نداشته و این موضوع به پسرفت این صنعت منجر شده است.وی نبود شهرک صنعتی کفش را از دیگر مشکلات این صنعت دانست و گفت: متاسفانه در شهری که به پایتخت چرم و کفش ایران معروف است، تولیدکنندگان به صورت پراکنده به فعالیت‏های خود ادامه می‏دهند و به‏رغم تلاش‏های صورت گرفته تاکنون نتوانسته‏ایم آنها را به‏صورت متمرکز در یک منطقه جمع‏آوری و ساماندهی کنیم.

لزوم برخورد با قاچاقچیان

جعفر فرزانه، بازرس انجمن کفش تبریز نیز خواستار تلاش مسوولان و برخورد جدی آنها با قاچاقچیان و واردکنندگان بی‏رویه و غیرقانونی کفش به کشور و تبریز شد و می‏گوید: البته نه به این معنا که درها را روی اجناس خارجی ببندیم بلکه سعی کنیم کالا به صورت قانونی و از مبادی رسمی وارد شود، چرا که اگر بازار به‏طور انحصاری و فقط در دست تولیدکننده داخلی بوده و هیچ رقابتی بین تولیدکنندگان داخلی و خارجی کفش نباشد، کیفیت کفش از این هم که هست، بدتر خواهد شد.به گزارش دنیای اقتصاد، از دیدگاه وی، کفش‏های چینی هرچند بازار داخلی را برای مدتی قبضه کرده بود، اما شناساندن طرح و رنگ متنوع به تولیدکننده و نیز روی آوردن بازار به سمت کفش‏های تبریز به‏دلیل کیفیت پایین کفش‏های چینی از نقاط مثبت ورود این کفش‏های خارجی بی‏کیفیت و ارزان به بازار بود. چراکه مردم تفاوت کفش‏های کم کیفیت داخلی و بی‏کیفیت چینی را مشاهده کردند و به تدریج تمایل به خرید این کفش‏های ارزان از بین رفت.

فرزانه ورود به صحنه صادرات را منوط به حمایت مسوولان دانست و گفت: هر چند تبریز در زمینه تولید کفش آن‏ هم از نوع مرغوب و عالی، تولیدکننده ماهر فراوانی دارد، اما به دلایل مختلف همچون کمبود نقدینگی، نبود دستگاه‏های مدرن و پیشرفته، لوازم و مواد اولیه نامناسب در جایگاهی نیست که در بازارهای خارجی، حرفی برای گفتن داشته باشد.در شرایطی که به گفته بیشتر تولید‏کنندگان، رکود بازار و شرایط تحریم از مشکلات عمده صنعت کفش بوده و باعث شده اکثر واحدهای تولید کفش تبریز یا تعطیل شوند یا با ظرفیتی بسیار کمتر از ظرفیت خود فعالیت کنند، جباریان، رئیس اتحادیه کفش تبریز تاثیر تحریم‏ها را در بروز مشکلات صنعت کفش، کمرنگ دانست و گفت: در شرایط پسابرجام توانستیم با کشورهایی چون ایتالیا و ترکیه در زمینه ورود فناوری و ماشین‏آلات به روز و نیز صادرات کفش به کشورهای مختلف ارتباط برقرار کنیم. شواهد نشان می‏دهد مشکلات عمده ما در این صنعت به تحریم‏ها برنمی‏گردد بلکه تصمیم‏گیری‏ها و مدیریت‏های غلط داخلی عامل اصلی مشکلات ما هستند.

صادرات را تسهیل کنید

یحیی نامی از تولیدکنندگان قدیمی تبریز در این باره می‏گوید: با وجود اینکه تبریز و صنعت کفش این استان، ظرفیت تولید 60 درصد کفش کشور را داشته، اما متاسفانه این روزها حال و روز خوشی نداشته و برخی واحد‏های تولیدی بزرگ با حداقل ظرفیت ممکن در حال تولید هستند و بیشتر واحدهای تولیدی کوچک به‏دلیل شرایط بد موجود تعطیل شده‏اند. وی می‏افزاید: اولویت‌بندی برای تجهیز دستگاه‏ها و به روز کردن واحدهای تولیدی، جلوگیری از واردات بی‏رویه و قاچاق کالا و ایجاد تسهیلات ویژه برای توسعه تولید می‏تواند کمک شایانی به این صنعت‏کند. این تولیدکننده پیشکسوت ادامه داد: زمانی که این حوزه دارای مشکلات بزرگی در بازار داخلی است، طبیعتا در مقوله صادرات حرفی برای گفتن نخواهد داشت. نامی افزود: با مطالعات میدانی و آماری که از کشورهای همجوار و همسایه به‏دست می‏آید، می‏توان به ارزش محصولات کفش خود پی برد، چراکه این کشورها می‏توانند بازار خوبی از لحاظ صادرات برای استان باشند. پس با حمایت مسوولان در بحث‏های گمرکی و تسهیل شرایط می‏توانیم به حل مشکلات صادرات خود نیز امیدوار باشیم.