۷ روش برای مقابله با لجبازی بچه ها
لجبازی بچه‌ها مشکل اساسی خیلی از والدین است.
این کوچولوهای نیم وجبی خیلی خوب بلدند چطور توی روی شما بایستند و حرف خودشان را بزنند که حسابی عصبانی شوید اما در مقابل لجبازی بچه‌ها عصبانیت اشتباه‌ترین کار است، چون چیزی که شما لجبازی می‌نامید هیچ معنایی برای کودک ندارد و صرفاً یک کار طبیعی و خواسته بحق به نظر می‌رسد. لجبازی جزئی از مراحل طبیعی رشد کودک است و از 2سالگی آغاز شده و کم و بیش تا هفت سالگی ادامه دارد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران ، لجبازی بچه‌ها در این سن برای ثابت کردن خود و نشان دادن استقلال شان است و اگر زیادی فرزندتان را سرکوب کنید، در نهایت کودکی منفعل و ناتوان پرورش می‌دهید. بنابراین به جای مقابله با لجبازی بچه‌ها و نشان دادن راه درست هر چیز، سعی کنید تهدید را به فرصت تبدیل کرده و به ایجاد احساس کفایت و شایستگی در فرزندتان کمک کنید. برای این کار:
1- با او درگیر نشوید و اجازه دهید کارها را به روش خودش انجام دهد و بعد نواقص روش او را برطرف کنید تا دفعه بعد، کارش را درست انجام دهد.
2- فرزندتان را محدود نکنید و سعی نکنید برای هر کاری بالای سرش باشید. کافی است از دور حواس تان به او باشد. بگذارید کودک خودش محیط اطراف یا قواعد حاکم بر اجتماع و روابط را کشف کند. مانع خلاقیت او نشوید.
3- به جای تذکر دادن به کودک، فضای امنی در خانه و خارج از خانه برای او ایجاد کنید.
4- تنبیه کلامی و بدنی فقط باعث ایجاد تنش بیشتر و کم اثرتر شدن حرف‌های شما می‌شود. از اینکه مکالمه‌تان با کودک تان به خشونت بکشد، اجتناب کنید.
5- به فرزندتان حق انتخاب بدهید و سعی کنید گزینه‌های مورد علاقه او را در بین گزینه‌هایی که به او می‌دهید بگنجانید. مثلاً وقتی اصرار دارد که او را به پارک ببرید بگویید: می‌توانیم امروز به سینما یا باشگاه برویم و به جای آن فردا وقت بیشتری در پارک بگذرانیم. یا: از بین باشگاه و بستنی در امروز و پارک بدون خوراکی فردا، یکی را انتخاب کن. به این ترتیب، به صورت پنهان او را به سمت انتخاب مناسب‌تر سوق داده اید.
6- قاطعیت داشته باشید و جایی که پای خطر و آسیب کودک در میان است، از مواضع خود کوتاه نیایید.
7- برای هر موضوع بی‌اهمیتی با او بحث نکنید یا سعی نکنید حرف خود را به کرسی بنشانید. اگر انتخاب کودک یا رفتار او، صرفاً با سلیقه شما متفاوت است اما زشت و اشتباه یا خطرناک نیست، او را به حال خودش بگذارید و اجازه دهید به شیوه خودش رفتار کند.
