اوایل سال 2000، وقتی که آیانو تسوکیمی بعد از چند دهه زندگی در کلان شهر اوزاکا به زادگاه خود بازگشت، از تبدیل شدن دهکده به شهر ارواح بسیار غمگین شد. بنابراین او شروع به ساخت عروسک هایی با سایز واقعی نمود، عروسک ها در واقع نمایانگر ساکنانی از دهکده بودند که آنجا را ترک کرده یا از دنیا رفته بودند. او سپس این عروسک ها را در نقاط مختلف دهکده جاگذاری نمود. از آن جمله می توان به شخصیت هایی با لباس های روشن بیرون یک مغازه، گروهی دیگر در لباس های زمستانی منتظر در ایستگاه اتوبوس و خانم های مسن نشسته در کنار جاده در حالیکه به زمین ها زل زده اند اشاره نمود. این عروسک ها همه جا هستند و تعداد آنها از ساکنان واقعی ناگورو بسیار بیشتر است!
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از لست سکند، خانم تسوکیمی مهارت خود را زمانی که مشغول درست کردن مترسک برای یک مزرعه ی سبزیجات بود کشف کرد. یکی از مترسک هایی که او درست کرد به باور او بسیار شبیه به پدرش بود و همانجا بود که ایده ای در ذهن او جرقه زد. در 12 سال گذشته اون 350 مترسک را با پایه ی چوبی ساخته، برای حجم دادن به آنها از روزنامه، کاه و لباس استفاده کرده و در نهایت به بدن آنها لباس های قدیمی پوشاند.
خانم تسوکیمی باید مدام به این عروسک ها سر بزند، چرا که آفتاب و باران به آنها آسیب وارد می کند. امروز که این عروسک ها گردشگرانی را به ناگورو کشانده اند، خانم تسوکیمی از آنها به خوبی نگهداری کرده و مواظب است که همواره لباس های تمیز و مرتبی به تن آنها باشد
