اولین زنان بورس باز لندن چه کسانی بودند؟

در تاریخچه بورس اوراق بهادار لندن، 6 زن نقش اساسی را ایفا کردند. "سوزان شاو"، که اکنون زنی 77 ساله است و در شهر Barnes در جنوب غربی لندن و در خانه ای موقر زندگی می کند، تاریخچه مصور خانواده خود را بر قابی از نقره بر دیوارهای خانه آویزان کرده و به آنها مفتخر است. وی در ابتدا، در یک کافه تریا فعالیت می کرد و از مشتریان با قهوه پذیرایی می کرد اما 40 سال پیش وی همراه با پنج زن دیگر، جزء نخستین زنانی بودند که به بورس اوراق بهادار لندن، قلب معاملات انگلستان، وارد شدند و شش عضو ابتدایی این بازار نامیده شدند. در یکی از بدترین دهه هایی که با فعالیت های بیرون از خانه زن در جامعه انگلستان مخالفت می شد، سوزان شاو نخستین قدم خود را در تالار بورس لندن گذاشت. درست زمانی که جامعه معاملاتی موجود در بورس لندن، کاملا مردسالارانه بود. وی طی مصاحبه ای در این خصوص اظهار داشت: اگر شجاعتی که در این زمان، زنان شاغل دارند در دهه های گذشته من و همکارانم از آن بهره مند بودیم، به راحتی می توانستیم از تمامی همکاران مرد خود پیشی بگیریم. در حالی که هم اکنون بر طبق آخرین آمار منتشر شده، تعداد زنان مدیری که دارای سمت های کلیدی در بازار هستند بیش از گذشته است و حتی می توان از شریل سندبرگ، مدیر اجرایی فیسبوک نام برد که اکنون یکی از ثروتمند ترین زنان شاغل در دنیا محسوب می شود. وی ادامه داد: اما در زمان ما داشتن یک خانواده و مسئولیت های خانه، مشکلی بر سر راه موفقیت در مناصب اداری بود در حالی که هم اکنون این مشکلات وجود خارجی ندارند. اما سوزان شاو اکنون در میان کمپین اعضای بورس اوراق بهادار لندن، مانند یک نخست وزیر با احترام است و تمامی اعضا به دید یک مقام حکومتی به وی می نگرند. در حالی که در آن زمان یکی از همکاران مرد برای شکستن این موفقیت زنانه، طی مصاحبه ای با روزنامه تحت عنوان "کارهایی که مردانه بوده و هست: معامله گری اوراق بهادار، کار در معدن" سعی در تخریب تلاش های زنانه سوزان شاو و همکارانش داشت. سوزان شاو خاطرات خود را اینگونه آغاز می کند: حال و هوای آن روزهای اجتماع اوراق بهادار لندن، کاملا مردانه بود و خانم ها در بازار لندن، مشاغل خاصی داشتند و بیشتر یا منشی بودند و یا به عنوان خدماتی برای روسای خود چای و غذا آماده می کردند. مردان کلاه هایی بلند و مردانه به سر می کردند و سر ساعت 15:15 دقیقه با به صدا در آوردن زنگ تالار چراغ ها را خاموش کرده و به معاملات پایان می دادند تا استراحتی کرده و سیگار بشکند که اصطلاحا به این ساعت ساعت"سیگار" می گفتند. در بورس اوراق لندن در آن زمان به وضوح با ورود زنان مخالفت نمی شد اما هر گاه که یک زن فرم درخواست عضویت در بورس لندن را پر می کرد، اعضا با وتو کردن این درخواست مانع ورود آنها می شدند. زنها تنها می توانستد به عنوان کارگزار فعالیت کنند یا که به عنوان مشاور برای مشتریان خود سبد سهام تشکیل دهند و حق عضویت رسمی در بازار اوراق بهادار لندن تنها برای مردان آزاد بود. اوضاع بانوان هر روز بدتر از دیروز می شد و پذیرش آنها در قالب رسمی محدودتر می شد در این بین، می توان از خانم ماریل وود، که فعالیت خود را در سال 1925 میلادی به عنوان تایپیست آغاز کرده بود، به عنوان یکی از زنان برجسته و پرتلاش یاد کرد. ماریل وود هر سال برای عضویت رسمی در بورس لندن فرم پر می کرد و با رد درخواست خود مواجه می شد و مجددا این کار را در سال جدید ادامه می داد. در سال 1971 کتاب Female Eunuch که رویکردی فمینیستی داشت توسط "ژرمانی گریر" منتشر شد و به ترتیب با سرایت این افکار فمینیستی در سراسر لندن، پارلمان کشور و کنسول اوراق بهادار لندن، دید خود را نسبت به فعالیت های زنان تغییر می داد. پس از این، فعالیت زنان کم و بیش زن کم و بیش رنگی عادی به خود گرفت و "هیلاری پیرسون"، به عنوان یکی دیگر از متقاضیان ورود به بورس لندن وارد عرصه رقابت شد. بیشتر زنانی که وارد عرصه معاملات می شدند از طبق متوسط جامعه لندن بودند و با رویارویی با جامعه مردانه ترس داشتند. هیلاری پیرسون، دختر یکی از کارمندان ارشد دولتی بود وی در خصوص ورود به بورس لندن گفت: پدر، از ورود من به بازار لندن واهمه داشت و این ترس به من هم انتقال پیدا کرده بود. اما سوزان شاو نیز به عنوان زنی تازه وارد تجربه ای مانند هیلاری پیرسون داشت در حالی که الیزابت بالکلی، نامی آشنا برای مردم بود، وی سه بار برنده مسابقات اسکیت رانی زنان شده بود و نویسنده ای به نام در مجله دیلی تلگراف بود. ماریل وود از دیگر بانوان این عرضه در ادامه، خاطرات خود را این گونه بیان کرد: من هیچ وقت فکر نکردم که وارد یک مسابقه شده ام و افکاری فمینیستی نداشتم،من تنها می خواستم موفق باشم و شغلی آبرومندانه داشته باشم و در واقع با این تشکل های فمینیستی مخالف بودم چون معتقدم اگر ما می خواستیم بر عقاید فمینیستی در جامعه ای مردانه پافشاری کنیم مردان که رقیبان ما بودند به راحتی ما را از میدان بیرون می کردند. سرانجام در سال 1973 میلادی با ورود زنان به بازار لندن به عنوان عضوی رسمی موافقت شد و دلیل آن هم ادغام بورس لندن با بورس بیرمنگهام، لیورپول و منچستر بود. بورس های منچستر بیرمنگهام و لیورپول، زنان را به عنوان اعضای اصلی پذیرفته بود و پس از اتمام مراحل ادغام، لندن نیز ناچار به پذیرفتن زنان به عنوان اعضای اصلی شد.

سوزان شاو در واکنش به این ادغام گفت: با این ادغام، دریچه ای جدید به روی ما گشوده شد و من، ماریل وود، الیزابت بالکلی، هیلاری پیرسون، آدری گید و آنته آ گاکروگر که در سال های گذشته درخواست هایی مکرر برای عضویت ارائه داده بودیم به عنوان اعضای رسمی انتخاب شدیم. روزی که هر 6 نفر پا به بورس لندن گذاشتیم روز شلوغی بود که تمام رسانه ها از تمام شهرهای انگلستان برای انعکاس خبر ورود زنان به بورس لندن به شهر هجوم آورده بودند. در ساعت 9:36 صبح آن روز سوزان شاو تاریخ را برای زنان لندن به طور دیگری رقم زد و شانه به شانه رئیس خود توانست نخستین زنی باشد که پا به رینگ معاملاتی لندن گذاشته است. وی در این خصوص می افزاید: روزی فراموش نشدنی بود. همه به گرمی دستان مرا می فشردند و به من خوش آمد می گفتند. سال ها گذشت و تلاش و پشتکار این 6 زن در رینگ لندن مثال زدنی نبود. اکنون هر کدام از این 6 زن سرنوشتی متفاوت اما پر از موفقیت دارند. پیرسون اکنون مالک یک تور گردشگری در ونزوئلا است، سوزان شاو، دارای یک صحافی کتاب مشهور است. بالکلی، یک وکیل معروف بود که پس از طی یک دوره بیماری سخت، فوت کرد و دیگر اعضا نیز در کنار خانواده و مشاغل پر از موفقیت خود، به ستایش روزهای پرتلاش زنانه خود مشغول اند.