راه های مواجهه با اضطراب جدایی کودکان

از آنجایی که کودک شما در حال حرکت از مرحله ای به مرحله دیگر است، به او فرصت بدهید تا  به جدایی عادت کند.دکتر مهرنوش دارینی، روان شناس می گوید: برای برخی کودکان ورود به مدرسه نه تنها اولین تجربه استقلال آنان، بلکه نخستین تجربه اضطراب جدایی از والدین نیز محسوب می شود. برای آماده کردن چنین کودکانی لازم است والدین مدتی قبل از آغاز مدارس، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند. بی شک ایجاد حس مثبت نسبت به مدرسه و دوستان مدرسه ای می تواند در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه بسیار موثر باشد.

علائم آزاردهنده اضطراب جدایی

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، بعضی بچه ها با وجود همه این اقدام ها و دوراندیشی والدین، پایه اضطرابی قوی دارند و هنگام جدایی از والدین دچار اضطراب شدیدی می شوند که هم خود را با علائم جسمی  نشان می دهد و هم علائم روانی و فکری. دکتر عربگل درباره این علائم می گوید: علائم جسمی معمولا زمانی که قرار است کودک از والدین جدا شود، بروز می کند و معمولا حالت تهوع، دل درد و استفراغ است. گاهی این علائم از شب قبل از مدرسه شروع می شود و بچه ها مدام از مادرشان می پرسند: «می شود فردا به مدرسه نروم و پیش شما بمانم؟» یا مدام گریه می کنند، ولی بعد از این که از مدرسه برمی گردند، این علائم دیگر در آنها دیده نمی شود.

بعضی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند کنارت می مانیم و همینجا هستیم، ولی به محض این که حواس او پرت می شود، می روند یا خود را پنهان می کنند و این بدترین رفتاری است که می توانند انجام می دهند

این فوق تخصص روانپزشکی کودک علائم فکری بچه های مضطرب خود را این گونه برمی شمارد: فکرهایی مثل این که نکند مامان دنبالم نیاد، راه مدرسه را گم کنم و هر چیزی که باعث جدایی آنها از پدر و مادر شود، در ذهن بچه های مضطرب تکرار می شود. این علائم فکری گاهی آنقدر شدید می شود که تمرکز بچه را به هم می ریزد.

شرایط روحی فرزندتان را شرح دهید

همچنین لازم است والدینی که فرزندان بسیار حساس و وابسته دارند، معلم و اولیای مدرسه را از همان ابتدای سال تحصیلی از شرایط روحی فرزند خود آگاه کنند تا برخورد خاصی، بویژه از سوی معلم برای ایجاد حس اطمینان و امنیت خاطر روحی در کودک صورت بگیرد. بررسی ها نشان داده است که توجه و محبت معلم طی مدت کوتاهی می تواند در کاهش اضطراب و استرس کودک بسیار موثر باشد.

از مدرسه نترسانید

بررسی روان شناسان نشان می دهد برخی والدین به طور ناخودآگاه با به کار بردن جملاتی «تو را در مدرسه، آدم می کنند» یا این که «تو مدرسه از این خبرا نیست که هر غلطی خواستی بکنی» ذهنیت اشتباهی را در فرزندشان نسبت به مدرسه ایجاد می کنند و به نوعی او را از مدرسه می ترسانند.

در حالی که در ذهن کودک باید تصویر خوشایند و درستی از مدرسه، روابط با معلم و همکلاسی ها شکل بگیرد. حتی می توان برای رسیدن به این هدف از سیستم تشویق و پاداش استفاده کرد، البته نه به شکلی که کودک شرطی بشود و به خاطر مدرسه رفتنش از والدین جایزه بخواهد، بلکه صرفا باید کودکی که با حفظ استقلال خود و بدون ابراز ناراحتی به مدرسه می رود مورد تشویق قرار داد.

در خانه تمرین کنید

فکرهایی مثل این که نکند مامان دنبالم نیاد، راه مدرسه را گم کنم و هر چیزی که باعث جدایی آنها از پدر و مادر شود، در ذهن بچه های مضطرب تکرار می شود

اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند.

همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت.

همیشه خداحافظ بگویید

 کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظی تان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد.

دروغ گفتن به کودک، ممنوع

وقتی از خانه خارج شدید دیگر بازنگردید. رفت و آمد مکرر به خانه یا مهدکودک برای آرام کردن کودک، نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه ناراحتی اش را افزایش می دهد. روزهای اول بهتر است خودتان فرزندتان را در رفتن و برگشتن از مدرسه همراهی کنید. شاید مجبور باشید برای این کار ساعت کاری تان را طوری تنظیم کنید که خودتان یا همسرتان او را تا مدرسه همراهی کنید. همچنین بعضی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند کنارت می مانیم و همینجا هستیم، ولی به محض این که حواس او پرت می شود، می روند یا خود را پنهان می کنند و این بدترین رفتاری است که می توانند انجام می دهند.