اهمیت سفرهای ظریف به اروپا

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، برجام اقدامی بسیار حیاتی و تاثیرگذار در مسائل مربوط به ایران و روابط مان با جهان امروز بود؛ چراکه در پی تصویب شش قطعنامه جدی علیه ایران و اجرای چهار قطعنامه آن، کشورهای جهان به اراده خود یا تحت الزاماتی این امر را در دستور کار خود قرار داده که تحت تاثیر تحریم‌ها بخشی از ارتباطات بانکی و بیمه‌ای از سوی کشورهای اتحادیه اروپا یا به اجرا درنمی آمد یا بانک‌های اروپایی در صورت اجرا از سوی بانک‌های آمریکایی جریمه می‌شدند.

در نتیجه ایران به طور کامل در محاصره قرار گرفته و شرایط اقتصادی بسیار دشواری را پشت سر می‌گذراند. تحریم‌ها حتی روابط مان را با برخی از کشورها چون لهستان و سوئد به عنوان دو کشور اتحادیه اروپا که روابط تاریخی‌ای با ایران داشتند نیز تحت تاثیر قرار داد. بنابراین عملا در سه سال گذشته مشاهده شد به اندازه‌ای که برجام و حل و فصل مسائل ناشی از آن در دستور کار دولت قرار داشت به مسائل دیگری توجه نمی‌شد. اکنون پس از پیگیری اجرای مطلوب برنامه جامع اقدام مشترک از سوی وزیر امور خارجه و رئیس‌جمهور به جنبه‌های دیگر برجام نیز توجه می‌شود. پیش از این وزیر امور خارجه دو سفر دوره‌ای دیگر هم داشت که آخرین سفر محمد‌جواد ظریف برای شرکت در اجلاس غیر متعهدها در اندونزی صورت گرفت که پس از جاکارتا به چند کشور آسیایی دیگری هم رفت. اما اکنون وزیر امور خارجه ایران سفر دوره‌ای خود را به سمت اروپای شرقی و شمال اروپا آغاز کرده است، بدین‌ترتیب سفرهای دیگر نیز در دستور کار دستگاه دیپلماسی ایران قرار دارد. از این رو در دوران پسا‌برجام همان طور که اشاره شد باید به جنبه‌های دیگر برجام پرداخته شود. به این ترتیب ظریف برای گفت‌وگو و رایزنی در ابعاد مختلف تجاری، اقتصادی و منطقه‌ای به چهار کشور اروپایی لهستان، سوئد، فنلاند و لتونی به همراه هیات بزرگ تجاری از اتاق بارزگانی ایران سفر می‌کند، چراکه کشورهای مختلف توانمندی‌های گوناگونی دارند که می‌توان از بازار آنها و متقابلا سرمایه‌گذاری‌هایشان در ایران بهره برد و بعضا شاید این سفرها در بازار رقابتی ورود تکنولوژی به کشور موثر باشد در نتیجه در روابط بین‌الملل و آرای آنها در محافل بین‌المللی و نیز در روابط دو جانبه با این کشورها اثر گذار است، زیرا هر چقدر ایران روابط گسترده‌تری با این کشورها داشته باشد به طور قطع در پیشبرد اهداف سیاست خارجی مطلوب‌تر عمل خواهد کرد. در نتیجه برجام تنها محدود به قدرت‌های صنعتی جهان « ۱+۵» نمی‌شود و کشورهای دیگری علاوه بر این قدرت‌ها وجود دارند که با آنها می‌توان مراودات خود را توسعه ببخشیم. ایران به دنبال توسعه روابط با همه کشورهای جهان است و اکنون فراغتی نیز پس از حل و فصل مساله هسته‌ای و در پی آن برنامه جامع اقدام مشترک نیز حاصل شده که به نظر زمان مناسبی برای برقراری و تقویت روابط دو جانبه ایران با جهان است تا در نتیجه آن روابط ایران با جامعه بین‌المللی نیز تقویت شود و ایران بتواند از حمایت‌های بیشتر جامعه بین الملل برخوردار شود.