چگونه بهترین واحد تجاری را انتخاب کنیم

آنتونی مانکوسو در «شرکت با سرمایه‌گذاری محدود یا مشارکت؟ چگونه چارچوب صحیحی برای کسب و کارتان انتخاب کنید.» نوشت: «تصمیم شما در مورد نوع واحد کسب و کارتان در موفقیت آن از منظر بازاریابی، استخدام یا تصمیمات فروش بسیار اهمیت دارد.» (NOLO، ویرایش ۶، ۲۰۱۴).

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از دریک آنلاین، یافتن اینکه کدام نوع واحد کسب کار بیشترین مزایا را در دستیابی به اهداف مالی فردی و سازمانی در بردارد، مسئله‌ای مهم است. انواع واحدهای کسب و کار آگاهی از تعریف ویژگی‌های هر نوع واحد کسب و کار، مبنایی فراهم می‌کند که در آن جوانب مثبت و منفی هر انتخاب را متعادل می‌کند: مالکیت انحصاری این ساده‌ترین واحد کسب و کار است که در بیش از ۷۰ درصد کسب و کارهای ایالات متحده از جمله مدیریت کسب و کارهای کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. مالکیت انحصاری در کسب و کارهای فردی استفاده می‌شود که در آن فرد، خود مسئول تمام سود و بدهی‌ها است. مشارکت این گونه واحد کسب و کار معمولاً متعلق به دو یا چندین نفر است. مشارکت‌ها به صورت تضامنی و محدود هستند. در مشارکت تضامنی، همه چیز به صورت مساوی به اشتراک گذاشته می‌شود و این در حالی است که در مشارکت محدود، یک نفر بر عملیات کنترل دارد و سایرین صرفاً در دریافت بخشی از سود حاصل شریک هستند. مشارکت‌ها بسته به ساختار مسئولیت و بودجه، وضعیت دوگانه‌ای از منظر مالکیت انحصاری یا مشارکت با مسئولیت محدود (LLP) دارند. شرکت با مسئولیت محدود (LLC) شرکت با مسئولیت محدود، واحد تجاری است که از مالکیت انحصاری با مسئولیت محدود شرکت تشکیل شده است. مالکان، شرکا یا سهامداران LLC به واسطۀ مسئولیت فردی در قبال بدهی‌های کسب و کار پشتیبانی می‌شوند و این امر نمی‌تواند دلیلی بر عملکرد به شیوۀ غیرقانونی، غیراخلاقی یا کسب وکار غیرمسئولانه باشد. شرکت نگاه قانون به شرکت به مثابۀ واحدی مجزا از مالکان آن است. شرکت از حقوق قانونی خود مستقل از مالکانش برخوردار است، یعنی می‌تواند شکایت کند یا از آن شکایت شود، مبادرت به فروش یا خرید دارایی نماید و مضاف بر این حقوق مالکیت خود را در قالب سهام بفروشد. انواع شرکت‌های مختلف از جمه شرکت‌های C، شرکت‌های S و شرکت‌های B وجود دارد. در حالی که شرکت‌های S و B مزایای مالیاتی خاصی نسبت به شرکت‌های C ارائه می‌کنند، اما شرکت‌ها باید الزامات خاصی داشته باشند. برای نمونه، در شرکت S باید شرکت داخلی باشد و سهامداران آن کمتر از ۱۰۰ نفر نباشند و شرکت B باید هدف اجتماعی یا محیطی در الگوی کسب و کار خود لحاظ نموده باشند. عواملی که باید مدنظر قرار گیرد تصمیم‌گیری در مورد استفاده از نوع واحد کسب و کار، چندان آسان نیست. چندین عامل از جمله هزینه‌های مالی استارت‌آپ، ریسک، مسئولیت و توانایی پیشرفت باید وزن‌دهی شوند. آیا بابت از دست دادن دارایی‌های فردی نگران هستید؟ راه‌اندازی یک شرکت، ریسک‌های فردی را به حداقل می‌رساند اما کنترل را کاهش داده و فشار مالیات را بیشتر می‌کند. آیا خواهان کنترل کامل هستید و از ریسک‌کردن هراسی ندارید؟ مالکیت انحصاری ساده‌ترین کار است و نیازی به هیچ گونه کاغذ‌بازی اداری ندارد ولی باید در پایان هر سال مالیات بپردازید. شرکا جریان‌های تامین بودجه و ایده‌سازی بیشتری ارائه می‌نمایند اما ممکن است بروز اختلافات مانع پیشرفت شود. آیا مفهوم کسب و کار شما نیازمند حجم انبوه مالی است که از سوی افراد دیگر تامین می‌شود؟ شرکت‌ها به راحتی پول بیشتری را با فروش سهام و رویکردسازی سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیز فراهم می‌کنند. برای اتخاذ تصمیم نهایی، لازم است بدانید که اکنون و در آینده از شرکت خود چه می‌خواهید. به راحتی می‌توانید مالکیت فردی را به مشارکت تبدیل کنید، اما بالعکس آن امکان‌پذیر نیست. انتخاب صحیح شروع کسب و کار، راهکار اجرایی، صرفه‌جویی مالی و رفع تنگناها را به شما نشان خواهد داد. پیچیدگی در رابطه با پیچیدگی عملیات و استارت‌آپ‌ها، هیچ مسئله‌ای ساده‌تر از مالکیت انحصاری نیست. شما صرفاً کسب و کاری را انجام می‌دهید، سود را گزارش کرده و در قبال درآمد شخصی مالیات می‌پردازید. در مقابل، ممکن است تامین بودجه از خارج از شرکت دشوار باشد. از سوی دیگر، مشارکت‌ها به توافق در زمینۀ تعریف نقش‌ها و درصدهای سود نیاز دارد و LLC ها و شرکت‌ها درگیر مقررات دولت‌های ایالتی و فدرال هستند. بدهی شرکتی که کمترین مقدار بدهی شخصی داشته باشد، از نظر قانون یک نهاد فردی تلقی می‌شود. این بدان معناست که طلبکاران و مشتریان می‌توانند از شرکت شکایت کنند اما به هیچ یک از دارایی‌های شخصی کارکنان یا سهامداران دسترسی ندارند. LLC نیز شرایط مشابه دارد اما با سلاست مالکیت انحصاری همراه است. مشارکت‌ها بدهی را براساس توافقنامه شراکت، بین شرکا تقسیم می‌نمایند. مالیات‌ها LLC در قالب یک مالکیت انحصاری مالیات پرداخت می‌کند ـ یعنی تمام سودهای حاصله درآمد فردی درنظر گرفته شده و در پایان سال مشمول مالیات است. شرکای این مشارکت نیز از سود شرکت سهم خواهند داشت. حسابدار ممکن است پیشنهاد پرداخت سه ماهه یا شش ماهه را برای به حداقل رساندن تاثیر آن بر درآمد ارائه نماید. شرکت اظهارنامه‌های مالیاتی هر سالۀ خود را تکمیل کرده و مالیات بر سودها را پس از هزینه‌هایی از جمله پرداخت حقوق‌ها می‌پردازد. اگر پرداخت‌های خودتان را از محل درآمد شرکت انجام دهید، باید مالیات‌های فردی نظیر خدمات درمانی و امنیت اجتماعی را نیز بپردازید. کنترل اگر کنترل اولیه یا انحصاری بر کسب و کار و فعالیت‌ها برای شما حائز اهمیت است، مالکیت انحصاری یا LLC می‌تواند گزینۀ خوبی باشد. می‌توانید در مورد چنین کنترلی در توافقنامۀ مشارکت نیز مذاکره کنید. شرکت دارای هیئت مدیره‌ای است که تصمیمات مهم راهبردی شرکت را اتخاذ می‌کنند. یک فرد واحد می‌تواند شرکت را به ویژگه در آغاز کنترل کند اما با پیشرفت آن نیازی به چنین کاری نیست. حتی در شرکت‌های کوچک نیز قوانین مربوط به سازمان‌های بزرگتر از جمله در نظر داشتن یادداشت‌های هیئت مدیره در مورد هر مسئلۀ مهمی که شرکت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کماکان اعمال می‌شود. سرمایه‌گذاری اگر لازم است از تامین بودجۀ خارج از شرکت مانند سرمایه‌گذار یا سرمایه‌گذاری کارآفرینی، وام‌های بانکی یا دیگر درآمدهای مالی استفاده کنید، در قالب یک شرکت راحت‌تر می‌توانید به این مهم دست یابید. شرکت‌ها می‌توانند سهام خودرا بفروشند یا بودجۀ بیشتر برای پیشرفت را تامین کنند ولی این در حالی است که مالکان انحصاری می‌توانند صرفاً از طریق حساب‌های شخصی و با استفاده از اعتبار فردی یا مشارکت تامین بودجه نمایند. LLC نیز ممکن است با تلاش‌های مشابهی رو به رو باشد، اگرچه در قالب یک واحد کسب و کار همیشه لازم نیست که مالکان از اعتبار یا دارایی فردی خود استفاده کنند. امتیازها، مجوزها و مقررات صرفنظر از نوع واحد کسب و کار، هر کسب و کار باید برای عملیات خود مجوز قانونی داشته باشند. بسته به نوع کسب و کار و فعالیت‌های آن، لازم است در سطوح محلی، ایالتی و فدرال مجوز کسب کنند. علاوه بر تضمین اینکه واحد کسب و کار شما از ثبت اولیۀ قانونی برخوردار است، ممکن است به مجوزهای خاص نیز نیاز داشته باشید. مقررات در صنعت، دولت و مکان‌ها متفاوت هستند و لازم است درک جامعی از مقررات امتیازها در جایی که کسب و کار واقع شده صورت گیرد. ناکامی در تطبیق امتیازها، مجوزها و مقررات می‌تواند به اقدامات قانونی، جرایم و تعطیلی کسب و کار منتهی شود. لازم به ذکر است که ساختارهای مورد بحث در اینجا صرفاً در کسب و کارهای انتفاعی اجرا می‌شوند. چنانچه هنوز هم نسبت به انتخاب نوع واحد کسب و کار خود مطمئن نیستید می‌توانید با افراد حرفه‌ای صحبت کنید.