نیوزویک: بگذارید ایران با داعش بجنگد!

نیوزویک نوشت: نفوذ داعش به اراضی فلسطینی می تواند نیروی زمینی آمریکا را وارد درگیر بی ثمر بعدی خاورمیانه کند. برای دور نگه داشتن داعشی های سنی باید بگذاریم ایران شیعه درگیر جنگ فرقه ای خاورمیانه باشد. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از انتخاب، این نشریه آورده است: هرچند اکثر پوشش خبری داعش بر سوریه و عراق تمرکز داشته، نفوذ این گروه به مصر شاخص ترین دستاورد سال گذشته آن ها بود. براندازی معمر قذافی در لیبی باعث شد سلاح های این کشور به داعش و از طریق آن به چندین کشور آفریقایی سرازیر شود. کودتای نظامی خونین علیه رئیس جمهور منتخب و البته بی کفایت مصر، محمد مرسی، معترضان آرام را به زندان فرستاد و آزادی خواهان و روزنامه نگاران را راهی اتاق های شکنجه کرد. ده ها هزار فعال هوادار اخوان المسلمین از معترضان و آسیب دیدگان اصلی این کودتا بودند. یک جوان عضو اخوان المسلمین به المانیتور گفت هم بندهای آرام قدیمیش به "تب داعش" مبتلا شده اند. پس از آنکه مصر به پایگاه های داعش در لیبی حمله کرد، در واکنش به آن داعش وارد صحرای همسایه خود در مصر شد و یک هواپیمای روسی را منهدم کرد. شاخه ای از داعش در منطقه سینای مصر مسئولیت این اقدام را بر عهده گرفت. حالا داعش در حال نفوذ به کرانه باختری است. در سال 2014 مقامات دولت اوباما نسبت به ورود اسرائیل به درگیری با داعش ابراز نگرانی کردند. و اوایل امسال مشاور ارشد اوباما در حوزه داعش در سمیناری در تل آویو به مقامات امنیتی اسرائیل و کشورهای دیگر گفت داعش در عراق و سوریه تحت فشار قرار دارد، اما همچنان خطر جدی برای مناطق دیگر است. اگر داعش بخواهد به اسرائیل حمله کند، آیا نیروی زمینی آمریکا به جنگ خاورمیانه وارد می شود؟ این چالش اصلی داعش برای آمریکا است، نه حملات تروریستی هر از گاهی. اما نخست وزیر اسرائیل، نتانیاهو، معتقد است خطر از جانب شمال و ایران است، نه از جنوب. ما دون کیشوت وار شاهزاده های عرب خلیج فارس را متحد قرار می دهیم، در حالی که بخش بزرگی از حمایت مالی از داعش توسط آن ها انجام می شود. از سوی دیگر، ایران شیعه قدرتی است که علاقه خود به مقابله با داعش سنی را به خوبی نشان داده. خطر اصلی داعش برای آمریکا افراط گرایی نیست، بلکه مداخله نظامی دیگری در یک جنگ فرقه ای/تاریخی است که می تواند برای چندین دهه سربازان آمریکا را در خود درگیر کند. علاوه بر آن ممکن است مجبور به مقابله با برتری جویی جهانی چین شویم. آیا آمریکا می تواند به جنگ در دو درگیری طولانی تا انتهای قرن ادامه دهد؟ گزینه دیگری هم وجود دارد. "ایجاد تعادل در بیرون مرزها" گزینه ای است که انگلستان در طول جنگ های فرقه ای قرن 16 و 17 اعمال کرد، که از بسیاری جهات مشابه درگیری کنونی میان شیعه و سنی در خاورمیانه است. درگیری کاتولیک ها و پروتستان ها (که با جنگ سی ساله پایان یافت) با اصلاحات پروتستان ها در دهه 1520 آغاز شد که تا معاهده صلح وستفالی در 1648 ادامه داشت. انگلستان با هوشمندی از فرستادن سربازان خود به میدان نبرد قاره ای خودداری کرد، اما با استفاده از دیپلماسی و روابط خود تلاش کرد اجازه ندهد هیچ قدرتی - کاتولیک یا پروتستان، هاپسبورگ یا بوربن، فرانسه یا اسپانیا - بر قاره اروپا تسلط داشته باشد. انگلستان این موضع را حفظ کرد و با گذشت چند قرن همچنان به آن ادامه می دهد. جنگ سی ساله و یک قرن جنگ فرقه ای به عصر روشنگری ختم شد. حالت ایده آل برای آمریکا و اسرائیل موردنظر آن ها معاهده صلحی میان مسلمانان مانند معاهده وستفالی است. آمریکا باید استراتژی مشابهی را دنبال کند، و به مخالفان منطقه ای داعش مانند ایران اجازه دهد جنگ را به عهده بگیرند. شکیبایی به انگلستان اجازه داد تمرکز خود را بر ساخت نیروی علمی، تکنولوژی، مالی و نظامی بی همتایی قرار دهد. با پایان جنگ طولانی اروپا، عصر روشنگری با خود پیشرفت تجاری، علمی، تکنولوژی، فلسفی و سیاسی به همراه آورد. درحالیکه هدف القاعده غرب، "دشمن دور" است، هدف خلیفه خودخوانده داعش "دشمن نزدیک" مانند عراق، سوریه، اردن، لبنان، شمال آفریقا، آسیای مرکزی، مصر و اسرائیل است. داعش بر خلاف القاعده در جهان 1500 سال پیش زندگی می کند. داعش علت حملات خود در پاریس را تلافی حملات هوایی و دریایی فرانسه در سوریه عنوان کرد. با وجود فریادهای سیاست مداران و کارشناسان در واشنگتن که حملات پاریس و بروکسل را نشانه ای از یک "تهدید تروریستی جهانی" می دانند، تمرکز داعش بر "دشمن نزدیک" قرار دارد. "برند خلیفه" به جهادی های اروپایی (بخش کوچکی از مسلمانان آن) نه فقط جهادی از نوع القاعده، که نیروی نظامی و کشور ارائه می کند. برای مقابله با جهادی های جهانی و خلیفه های آن ها باید نهادهای حامی مالی آن ها را تحریم کرد، پایگاه های آموزشی جهانی آن ها را با نیروهای ضد تروریستی محدود نابود کرد، زیرساخت ها را تقویت کرد، به سوی آسیای دور رفت؛ باید قوی ماند، اما هوشمند بود.