هوا بس ناجوانمردانه آلودست! (طنز)

با اجازه اخوان بزرگ سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت لب ها در در درون ماسک پنهان است کسی چشمش نخواهد دید پاسخ گفتن و دیدار یاران را نگه حتی به پیش پای راهم دید نتواند که از انبوه دوده دیده ها کم سو و سوزان است. نفس در گرمگاه سینه ها محبوس می ماند و یارای تنفس نیست. نفس کاینگونه می گیرد دگر در سینه ها جز حسرت و تردید چیزی جا نمی ماند! هوا بس ناجوانمردانه آلودست! چرا تو خاطرت اینگونه آسودست؟! دمت پاک و سرت خوش باد چرا بگذاشتی تو دست روی دست؟ برای معضل آلودگی ها چاره ای بنمای. منم من، شهروند سالم دیروز منم، مسموم از آلودگی امروز منم، در حسرت یک آسمان پاک در هر روز. نه از رومم، نه از زنگم، پریده اینچنین رنگم! که با آلودگی ها سخت در جنگم رئیسا، مهربانا، شهروند نازنینت از غبار و دوده گشته همچنان یک ماهی دودی شرنگی هست، مرگی هست! صدائی گر شنیدی ضجهء آژیر اورژانس است چه می گویی که اینها ساز و آواز عروسی هاست! رئیسا صبح زود است و هوا از شدت آلودگی اینگونه تاریک است. رئیسا رو چراغ چاره را بفروز، شب با روز یکسان است. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت. هوا دلگیر لب ها بسته، سرها گیج، بند ماسک ها محکم نفس ها تنگ، دل ها جمله دودی رنگ زمین و آسمان آکنده از دوده است هوای شهر ما بسیار آلودست.