حلقه مفقوده صنعت و دانشگاه

متاسفانه با وجود ظرفیت‌های فراوان در دانشگاه و صنعت کشور اما تاکنون به نقطه مطلوبی در این بخش به سبب عدم همکاری دو طرفه به آن نرسیده‌ایم که باید مسائل و مشکلات زیربنایی کشور برای بهبود روابط و تعامل صنعت و دانشگاه برطرف شود. کشور ما در بخش اقتصاد به مولفه‌های گوناگونی نظیر بهره‌وری، کیفیت، نوآوری، خلاقیت و... نیاز دارد که تاکنون به این موارد توجه جدی صورت نگرفته و باید از توسعه‌های دولتی و نفت‌محور فاصله بگیریم. مادامی که تحقیق و کار دانشگاهی پاسخگوی مشکلات بخش صنعت نباشد و صنعت نیز به دنبال کسب یارانه و رانت‌های دولتی باشد، مشکلات این حوزه برطرف نمی‌شود. باید در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی مد نظر مقام معظم رهبری قدم برداشت و ظرفیتی نظیر علمی کشور با بخش صنعت پیوند بخورد.

متاسفانه وقتی به برنامه سند چشم‌انداز 20ساله نگاهی می‌اندازیم شاهد آن هستیم که بخش زیادی از برنامه‌ها محقق نشده در برخی بخش‌ها از آنچه که باید در طول 10سال گذشته به آنها می‌رسیدیم، عقب‌تر هستیم. در طول چندین سال گذشته در صنعت و علم پیرو سایر کشورها بوده‌ایم درحالی که چندین سده قبل ایران مهد تربیت دانشمندان بزرگ و فرهیخته و محل تولیدات قابل توجه و بی‌نظیری بوده است. در این سال‌ها پروژه‌های عمرانی کشور با اتکا به درآمدهای ناشی از نفت و فروش منابع زیرزمینی حاصل شده که زمینه را برای توسعه دولتی فراهم کرده است در این نوع توسعه هیچ جایگاهی برای نوآوری، اقتصاد دانش‌بنیان، تکنولوژی و خلاقیت باقی نمی‌ماند. زمانی که اتکای تولید به منابع رانتی، سود بیشتری را به دنبال دارد، دلیلی وجود ندارد که تولیدکننده وقت خود را صرف ارتقای چند درصد بهره‌وری کند. در این اقتصاد، دانشگاه نیز خود را وابسته به صنعت نمی‌بیند و نیازهای خود را با اتکا به درآمدهای سرشار دولتی تامین می‌کند. امروز کشور به ناچار باید پیوند بین صنعت و دانشگاه را جدی بگیرد. در کشوری مانند کره از هر 3 مقاله، یک ابداع به وجود می‌آید ولی در ایران تاکنون هیچ نیازی نسبت به ابداع وجود نداشته برای همین مقاله‌ها صرفا نوشته شده و نتیجه‌یی به دنبال نداشتند، که این روند باید تغییر کند. * رییس اتاق ایران