به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران ، بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در CMAJ (مجله انجمن پزشکی کانادا)، ورزش منظم حتی در مناطق دارای هوای آلوده، می‌تواند خطر مرگ ناشی از عوامل طبیعی را کاهش دهد.
به گزارش مدیکال اکسپرس، دکتر شیانگ کیان لائو، استاد دانشگاه چینی هنگ کنگ می‌گوید ورزش عادی بدون توجه به قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، خطر مرگ را کاهش می‌دهد، بنابراین ورزش روزانه باید به عنوان یک استراتژی بهبود سلامت حتی برای افرادی که در مناطق نسبتا آلوده زندگی می‌کنند، ترویج شود.
محققان یک مطالعه بزرگ را در طول ۱۵ سال از ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶ با ۳۸۴ هزار و ۱۳۰ شرکت کننده بزرگسال در تایوان انجام دادند، آن‌ها به دنبال درک تاثیر ورزش منظم و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ذرات ریز بر خطر مرگ با علل طبیعی بودند. محققان دریافتند سطح بالاتری از ورزش منظم در مقایسه با عدم تحرک حتی در مناطق آلوده مفید است، اگرچه قرار گرفتن کمتر در معرض آلودگی بهتر است.
آن‌ها می‌گویند: ما دریافتیم که سطح بالای تمرینات عادی و سطح پایین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با خطر کمتر مرگ ناشی از علل طبیعی مرتبط است و عکس این امر می‌تواند با افزایش خطر مرگ و میر همراه باشد.
این مطالعه و چندین مطالعه کوچکتر دیگر در آمریکا، دانمارک و هنگ کنگ نشان می‌دهد ورزش منظم، حتی در مناطق آلوده مفید است.
محققان می‌گویند: برای بررسی قابلیت استفاده از یافته‌های ما مطالعات بیشتر در مناطق با آلودگی شدید هوا لازم است. مطالعه ما اهمیت کاهش آلودگی هوا را مانند کاهش اثرات مضر آلودگی هوا و حداکثر رساندن اثرات مفید آن کاهش می‌دهد.
در تفسیری مرتبط، نویسندگان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه سیدنی استرالیا، استدلال می‌کنند که عدم تحرک بدنی و آلودگی هوا باید به عنوان «سندرم» در نظر گرفته شوند، زیرا آن‌ها روی رفتار و پیامد‌های سلامتی تاثیر می‌گذارند. توصیه‌هایی برای ورزش ایمن در مناطق آلوده، مانند ورزش در داخل خانه و اجتناب از پیاده روی و دوچرخه سواری در جاده‌های شلوغ، می‌تواند به نابرابری‌ها کمک کند، زیرا افراد دارای وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین اغلب این گزینه‌ها را ندارند.
به گفته پزشکان، روش‌های کاهش خطر مرگ که به علل اصلی بیماری‌های غیرواگیر توجه نمی‌کند، می‌تواند نابرابری‌های بهداشتی را تشدید کند. مردم نباید مجبور شوند بین فعالیت بدنی و آلودگی هوا یکی را انتخاب کنند.
آن‌ها می‌گویند هر دو عدم عامل یعنی عدم تحرک فیزیکی و آلودگی هوا اثرات مخربی بر سلامتی دارند. فعال ماندن نباید به قیمت به خطر انداختن سلامت ناشی از آلودگی هوا باشد. پرداختن به هر دو موضوع عمده بهداشت عمومی از طریق رویکرد‌های هم افزایی و بالادستی در سطح سیستم منجر به سلامت طولانی مدت می‌شود.
