هزینه نیروی کار به هزینه های مستقیم و غیر مستقیم (سربار) تقسیم می شود. هزینه های مستقیم شامل دستمزد کارکنانی است که محصولی را تولید می کنند از جمله کارگران خط مونتاژ، در حالی که هزینه های غیرمستقیم با نیروی کار پشتیبانی مرتبط است مانند کارکنانی که تجهیزات کارخانه را تعمیر و نگهداری می کنند.
نکات کلیدی
هزینه های مستقیم شامل دستمزد کارکنانی است که محصولی را تولید می کنند از جمله کارگران خط مونتاژ، در حالی که هزینه های غیرمستقیم با نیروی کار پشتیبانی مرتبط است مانند کارکنانی که تجهیزات کارخانه را تعمیر و نگهداری می کنند.
اگر هزینه نیروی کار به طور نادرست تخصیص یا ارزیابی شود، ممکن است به انحراف قیمت کالاها یا خدمات از هزینه واقعی آنها منجر شود و به سود شرکت آسیب برساند.
آشنایی با هزینه نیروی کار
هنگامی که تولید کننده‌ای قصد دارد قیمت فروش یک محصول را تعیین کند، شرکت هزینه های نیروی کار، مواد و سربار را در نظر می گیرد. قیمت فروش باید شامل کل هزینه های انجام شده باشد. اگر هزینه ای از محاسبه قیمت فروش حذف شود، میزان سود کمتر از حد انتظار خواهد بود. اگر تقاضا برای یک محصول کاهش یابد یا اگر رقابت، کسب و کار را وادار به کاهش قیمت سازد، شرکت برای حفظ سودآوری خود باید هزینه نیروی کار را کاهش دهد. برای انجام این کار، کسب و کار مربوطه می تواند تعداد کارکنان را کاهش دهد، تولید را کاهش دهد، بهره‌وری بالاتری را از کارکنان طلب کند یا سایر عوامل دخیل در هزینه تولید را کاهش دهد.
در برخی موارد، می توان هزینه نیروی کار را مستقیماً به مصرف کننده منتقل کرد. به عنوان مثال، در بخش گردشگری، اغلب گردشگران به انعام دادن تشویق می‌شوند و این مسئله به کسب‌وکارها اجازه می‌دهد تا هزینه نیروی کار خود را کاهش دهند.
تفاوت بین هزینه های مستقیم و غیرمستقیم نیروی کار
فرض کنید که شرکت XYZ Furniture در حال تعیین قیمت فروش صندلی های اتاق غذاخوری است. هزینه های مستقیم نیروی کار آن دسته از هزینه ها هستند که می توان منبع آنها را مستقیماً به فرآیند تولید دنبال کرد. به عنوان مثال، شرکت XYZ برای راه اندازی ماشین آلاتی که چوب را به قطعات خاصی برای ساخت صندلی برش می دهند، به کارگران خود پول می دهد و این مخارج هزینه های مستقیم به حساب می‌آیند. از طرف دیگر، شرکت XYZ کارمندان متعددی دارد که امنیت کارخانه و انبار را تامین می کنند. این دسته از هزینه های نیروی کار غیرمستقیم هستند، زیرا نمی توان منبع این هزینه‌ها را در یک عملکرد خاص از فرآیند تولید پیدا کرد.
نمونه هایی از هزینه های ثابت و متغیر کار
هزینه های نیروی کار نیز به دو دسته هزینه های ثابت یا متغیر طبقه بندی می شوند. به عنوان مثال، هزینه نیروی کار برای راه اندازی ماشین آلات یک هزینه متغیر است که با سطح تولید شرکت تغییر می‌کند. شرکت به راحتی می تواند با افزایش یا کاهش تولید، هزینه متغیر نیروی کار را افزایش یا کاهش دهد. هزینه های ثابت نیروی کار می تواند شامل دستمزدهای تعیین شده در قراردادهای خدماتی بلند مدت باشد. شرکت ممکن است با یک نهاد خدماتی خارجی برای انجام تعمیر و نگهداری تجهیزات قرارداد منعقد کرده باشد و دستمزد این نهاد خارجی یک هزینه ثابت خواهد بود.
لحاظ کردن هزینه های کمتر از اندازه و هزینه های بیش از اندازه
از آنجایی که ممکن است تخصیص صحیح هزینه های غیرمستقیم نیروی کار به محصولات یا خدمات دشوار باشد، ممکن است شرکت XYZ Furniture در هنگام تخصیص هزینه های نیروی کار به محصولات خود به برخی از آنها هزینه‌های کمتر از اندازه و به برخی دیگر هزینه‌های بیشتر از اندازه اختصاص دهد. این وضعیت تخصیص کمتر از اندازه و بیش از اندازه بهای تمام شده نامیده می شود و ممکن است منجر به قیمت گذاری نادرست محصولات شود.
برای مثال فرض کنید که شرکت XYZ هم صندلی های اتاق غذاخوری و هم قاب چوبی تخت خواب را تولید می کند و هر دو محصول برای راه اندازی ماشین آلات متحمل هزینه های نیروی کار می شوند که مجموعاً 20000 دلار در ماه است. اگر شرکت XYZ به اشتباه بخش زیادی از این 20000 دلار هزینه نیروی کار را به تولید قاب چوبی تخت خواب اختصاص دهد، مقدار بسیار اندکی از آن به صندلی های اتاق غذاخوری اختصاص می یابد. در این حالت، هزینه های نیروی کار برای هر دو محصول به شکل نادرستی تخصیص یافته‌اند و قیمت فروش دو کالا منعکس کننده هزینه واقعی آنها نخواهد بود.
هزینه کار در مقابل هزینه زندگی
در حالی که هزینه نیروی کار به مجموع تمام دستمزد پرداختی به کارمندان اشاره دارد، نباید با هزینه زندگی اشتباه گرفته شود. هزینه زندگی هزینه ای است که مصرف کننده برای حفظ استاندارد معین زندگی خود در یک مکان جغرافیایی خاص بایستی پرداخت کند. این هزینه شامل مسکن، غذا، حمل و نقل، سرگرمی و غیره می شود. این هزینه‌ها گاهی اوقات ممکن است بسیار بالاتر از هزینه نیروی کار باشد، به خصوص در مناطقی با جمعیت شهرنشین بسیار بالا. به عنوان مثال، هزینه زندگی در شهر نیویورک بیشتر از شهرهای حومه‌ای است. در مناطق شهری پرجمعیت، تقاضا برای مسکن و غذا بیشتر است که به معنای قیمت بالاتر این اقلام برای مصرف کنندگان خواهد بود.
