معامله گر کیست و چه تفاوتی با سرمایه گذار دارد؟

تفاوت اصلی بین یک معامله گر و یک سرمایه گذار مدت زمانی است که شخص دارایی را نگهداری می‌کند. سرمایه گذاران معمولا افق زمانی بلندمدت‌تری دارند، در حالی که معامله گران معمولا دارایی ها را برای دوره های زمانی کوتاه تری نگهداری کنند تا از روندهای کوتاه مدت سود کسب کنند.

نکات کلیدی

از جمله معایب معامله‌ گری می توان به مالیات بر سود سرمایه قابل اعمال به معاملات و هزینه های پرداخت چند نرخ کمیسیون مختلف به کارگزاران اشاره کرد.

معامله‌ گران را می‌توان در مقابل سرمایه‌گذارانی قرار داد که به‌جای سود کوتاه‌مدت به دنبال سود سرمایه بلندمدت هستند.

آشنایی با معامله گران

معامله گران می توانند برای یک موسسه مالی کار کنند، در این صورت با پول و اعتبار شرکت معامله می کنند و ترکیبی از حقوق و پاداش به آنها پرداخت می شود. از طرف دیگر، معامله گر می تواند برای خودش کار کند به این معنی که با پول و اعتبار خود معامله می کند اما تمام سود را برای خود نگه می دارد.

از جمله معایب معاملات کوتاه مدت، پرداخت هزینه های کمیسیون متعدد و پرداخت اسپرد قیمت پیشنهادی و درخواستی است. از آنجایی که معامله‌ گران اغلب در جست‌وجوی سود استراتژی‌های معاملاتی کوتاه‌مدت را استفاده می‌کنند، ممکن است مجبور به پرداخت هزینه‌های کمیسیون زیادی شوند. با این حال، تعداد فزاینده کارگزاری های تخفیف‌دار و بسیار رقابتی اهمیت این هزینه‌ها را به شدت کاهش داده است و در عین حال پلتفرم های معاملات الکترونیکی نیز اسپردهای معاملاتی را در بازار ارز کاهش داده اند. همچنین رفتار مالیاتی نامطلوبی برای سود سرمایه کوتاه مدت در ایالات متحده وجود دارد.

عملیات معامله گر: موسسه در مقابل حساب شخصی

بسیاری از مؤسسات مالی بزرگ اتاق های معاملاتی دارند که کارمندان آن‌ها معامله گران هستند که طیف وسیعی از محصولات را به نمایندگی از شرکت خرید و فروش می کنند. برای هر معامله‌ گر محدودیت‌هایی در زمینه‌ی حداکثر اندازه موقعیت معاملاتی که می‌توانند انتخاذ کند، حداکثر سررسید موقعیت معاملاتی و حداکثر ضرر تعدیل شده برحسب ارزش بازاری که پیش از بسته شدن موقعیت معاملاتی خود می‌توانند تحمل کنند، تعیین می‌شود. شرکت ریسک اساسی این معاملات را متحمل می‌شود و بیشتر سود را حفظ می کند. معامله‌گر نیز حقوق و پاداش دریافت می کند.

از سوی دیگر. اکثر افرادی که به حساب خود معامله می کنند در خانه یا در یک دفتر کوچک مشغول به کار هستند و از یک واسطه تخفیف‌دار و پلتفرم های تجارت الکترونیکی برای انجام این کار استفاده می کنند. محدودیت های آنها به پول نقد و میزان اعتبار خودشان بستگی دارد، اما تمام سود را برای خود حفظ می کنند.

کارگزاران تخفیف‌ دار: منبع مهمی برای معامله گران

شرکت های کارگزاری تخفیف‌دار به ازای هر تراکنش کارمزد بسیار کمتری دریافت می کنند، اما مشاوره مالی اندکی ارائه می کنند یا اصلا خدمات مشاوره‌ای ارائه نمی کنند. افراد نمی توانند به حساب خود به طور مستقیم در بورس یا بورس کالا معامله کنند، بنابراین استفاده از کارگزار تخفیف‌دار یک راه مقرون به صرفه برای دسترسی به بازارها است. بسیاری از کارگزاران تخفیف‌دار حساب های مارجینی را ارائه می دهند که به معامله گران اجازه می دهد برای خرید سهام از کارگزار پول قرض کنند. این حساب‌ها اندازه موقعیت های معاملاتی را که می توانند اتخاذ کنند افزایش می دهد اما ضرر احتمالی آن‌ها را نیز افزایش خواهد داد.

پلتفرم های معاملات ارزی خریداران و فروشندگان ارز را در بازارهای نقدی، آتی و قراردادهای اختیار معامله با یکدیگر مطابقت می‌دهند. آنها میزان اطلاعات قیمتی را که در اختیار هریک از معامله گران قرار می گیرد به شدت افزایش می دهند و در نتیجه اسپرد قیمت ها را محدود می‌سازند و کمیسیون ها را کاهش می دهند.

مالیات بر سود سرمایه کوتاه مدت

یکی از معایب سودهای معاملاتی کوتاه مدت این است که معمولاً بر اساس نرخ مالیات بر درآمد عادی معامله گر مشمول مالیات می شوند. سود سرمایه بلندمدت تا سقف 20٪ مشمول مالیات است، اما بایستی ابزار پایه سرمایه‌گذاری حداقل برای یک سال نگهداری شود.

طبق قوانین فعلی، هیچ تعریف دقیقی بری معامله‌ گر در قوانین مالیاتی وجود ندارد. در حالی که وضعیت مالیات معامله گر (TTS) وجود دارد، انتخاب این وضعیت برای افراد بر اساس حقایق ارائه شده و شرایط آن‌ها انجام می‌شود. برخی از حقایقی که اداره مالیات هنگام ارزیابی وضعیت مالیاتی معامله‌گران در نظر می‌گیرد، دوره نگهداری اوراق بهادار، تعداد معاملات انجام‌شده، فراوانی و مبلغ دلاری معاملات است.

راهکارهایی وجود دارند که بدهی‌های مالیاتی معامله‌ گران از محل معاملات کوتاه‌مدت آن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهند. برای مثال، آن‌ها مانند آزادکاران یا صاحبان کسب‌وکارهای کوچک می‌توانند در ازای هزینه‌های استفاده شده برای چارچوب معاملاتی خود کسر مالیات مطالبه کنند. اگر معامله‌ گران بخش (f)475 را در اظهارنامه مالیاتی خود انتخاب کنند، می‌توانند کل معاملات خود در یک سال معین را ارزش‌گذاری کنند و برای زیان‌هایی که متحمل شده‌اند کسر مالیات مطالبه کنند.