کمک‌های اهدایی به یک سازمان غیرانتفاعی معمولاً برای افراد و مشاغلی که آنها را دریافت می‌کنند، معاف از مالیات هستند و خود سازمان غیرانتفاعی هیچ مالیاتی برای کمک‌های مالی دریافتی یا هرگونه پول دیگری که از طریق فعالیت‌های جمع‌آوری کمک مالی به دست می‌آورد، پرداخت نمی‌کند.
شرایط لازم برای کسب وضعیت سازمان غیرانتفاعی
کسب نام غیرانتفاعی و وضعیت معاف از مالیات فقط به سازمان‌هایی داده می‌شود که اهداف یا مقاصد مذهبی، علمی، خیریه‌ای، آموزشی، ادبی، امنیت عمومی یا پیشگیری از ظلم را دنبال می‌کنند. نمونه‌هایی از سازمان های غیرانتفاعی شامل بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، موسسات خیریه ملی، کلیساها و بنیادها هستند.
یک سازمان غیرانتفاعی باید چه از طریق ارائه کالا، خدمات یا ترکیبی از این دو به نحوی به افراد جامعه خدمت کند. آنها همچنین باید اطلاعات مالی و عملیاتی خود را به طور عمومی منتشر کنند تا اهداکنندگان کمک‌های مالی بتوانند در مورد نحوه و میزان کارایی استفاده از کمک‌هایشان مطلع شوند. سازمان های غیرانتفاعی همچنین ممکن است برای جمع‌آوری درآمد با هدف توزیع آن در میان سایر مؤسسات خیریه واجد شرایط ایجاد شوند.
سازمان‌ها قبل از اینکه بتواند معافیت مالیاتی دریافت کند، باید وضعیت (3)(c)501 را از اداره مالیات درخواست کنند. این سازمان‌ها پس از ثبت و شروع به کار بایستی از مقررات سازمان دولتی مربوطه‌ای که عملکرد سازمان‌های خیریه را تنظیم می‌کند، پیروی کنند. انجام این کار اغلب به یک مدیر ارشد اطلاعات و تیم حسابداری اختصاصی نیاز دارد.
سازمان های غیرانتفاعی نمی‌توانند سیاسی باشند که این مسئله به توضیح اتخاذ لحن غیرحزبی در ارتباطات عمومی اکثر این سازمان‌ها کمک می‌کند. سازمان هایی که به دنبال اخذ وضعیت (3)(c)501 هستند، باید در منشور سازمانی خود به صراحت اعلام کنند که از طرف هیچ نامزدی در هیچ کمپین سیاسی شرکت نخواهند کرد یا برای اهداف سیاسی هزینه ای صرف نخواهند کرد. گروه شرکت‌های 501(c) می‌توانند در این فعالیت ها مشارکت داشته باشند، اما سازمان های (3)(c)501 چنین اجازه‌ای ندارند.
قوانین عملیاتی برای وضعیت غیرانتفاعی
در حالی که برخی از سازمان های غیرانتفاعی فقط از نیروی کار داوطلبانه استفاده می‌کنند اما بسیاری از سازمان های غیرانتفاعی بزرگ یا حتی متوسط احتمالاً به کارکنانی از نوع کارمندان، مدیران و مدیران تمام‌وقت با حقوق نیاز دارند. سازمان های غیرانتفاعی علیرغم برخورداری از مزایای مالیاتی ویژه در جنبه های دیگر، معمولاً باید مالیات اشتغال را بپردازند و قوانین محل کار ایالتی و فدرال را مانند سازمان های انتفاعی رعایت کنند.
سازمان های غیرانتفاعی فقط مجازند دارایی یا درآمد منصفانه‌ای در ازای پاداش خدمات کارکنان خود به آنها بپردازند. در واقع، این سازمان‌ها باید به صراحت در منشورهای سازمانی خود بیان کنند که از این منابع مالی برای منافع شخصی یا منافع بنیانگذاران، کارکنان، حامیان، بستگان یا همکارانشان استفاده نخواهد کرد.
سازمان‌های غیرانتفاعی و بی‌سود
اصطلاحات سازمان غیرانتفاعی (NPO) و سازمان بی‌سود (NFPO) گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، بین این دو نوع شرکت تفاوت های کلیدی وجود دارد.
یکی از تفاوت‌های کلیدی این سازمان‌ها اهداف آنها است. همانطور که گفته شد، سازمان های غیرانتفاعی باید برای تامین برخی از مزایای اجتماعی را ارائه دهند و کالا یا خدمات ارائه دهند. سازمان‌های بی‌سود نیازی به چنین جهت‌گیری خاصی ندارند و ممکن است صرفاً برای خدمت‌رسانی به اعضای خود به جای کل جامعه تشکیل شده باشند.
بخش‌هایی از کد 501(c) اداره مالیات که عملکرد شرکت‌های غیرانتفاعی و بی‌سود را تنظیم می‌کنند، تفاوت‌های آنها را بیشتر مشخص کرده‌اند. سازمان های غیرانتفاعی شرکت‌ها، صندوق‌ها یا بنیادهایی که برای مقاصد مذهبی، خیریه، علمی، ادبی یا آموزشی فعالیت می‌کنند بایستی از قوانین بخش (3)(c)501 پیروی کنند. در مقابل، سازمان‌های بی‌سود عمدتاً بایستی تابع بخش‌های دیگر باشند مانند سازمان‌های تفریحی که بایستی تابع 501(c)(7) باشند. پس، یکی از نمونه‌های کلاسیک سازمان‌های بی‌سود باشگاه‌های ورزشی خاصی هستند که به طور مشترک به اعضای آن تعلق دارند و صرفاً برای لذت بردن آنها نگهداری می‌شود.
این کد به نوبه خود، رفتار مالیاتی متفاوتی را برای سازمان های غیرانتفاعی و سازمان‌های بی‌سود تعیین می کند. به طور کلی، هر دو نوع سازمان معاف از مالیات هستند، زیرا درآمد آنها مشمول مالیات نمی شود. اما فقط در سازمان های غیرانتفاعی، پولی که مردم به عنوان بدهی یا کمک مالی به سازمان می دهند از درآمد مشمول مالیات آنها کسر می شود.
