دارایی غیرمالی چیست و چه تفاوتی با دارایی مالی دارد؟

این دارایی‌ها همچنین شامل تمام حقوق مالکیت معنوی مانند حق ثبت اختراعات و علائم تجاری می شوند. طبقه‌بندی دارایی‌ها به‌عنوان دارایی‌ های غیرمالی برای مشاغل مهم است، زیرا این اقلام در ترازنامه شرکت ظاهر می‌شوند و عوامل متعددی مانند ارزش بازار و مشخصات بدهی شرکت را تعیین می‌کنند.

نکات کلیدی

مالکیت معنوی مانند حقوق ثبت اختراع نیز دارایی های غیرمالی محسوب می شوند.

دارایی های غیر مالی نقش مهمی در تعیین ارزش بازار و توانایی شرکت‌ها برای استقراض دارند.

دارایی های مالی مانند سهام، نقطه مقابل دارایی های غیر مالی هستند. ارزش گذاری آنها آسان تر است و قدرت نقدشوندگی بالاتری دارند.

آشنایی با دارایی‌های غیرمالی

دارایی های غیر مالی در ترازنامه یک شرکت در مقابل دارایی های مالی قرار می گیرند. ارزش دارایی های مالی بر اساس ادعای قراردادی است تا ارزش خالص فیزیکی. دارایی‌های مالی شامل سهام، اوراق قرضه و سپرده‌های بانکی می‌شوند و فروش آنها نسبت به دارایی‌ های غیرمالی آسان‌تر است.

ارزش دارایی مالی را می توان بر اساس ارزش دارایی غیرمالی پایه آن‌ها تعیین کرد. به عنوان مثال، ارزش یک قرارداد آتی بر اساس ارزش کالاهای تحت کنترل آن قرارداد تعیین می‌شود. کالاها اشیای ملموسی با ارزش ذاتی مانند قهوه یا دانه سویا هستند، در حالی که قراردادهای آتی که ارزش فیزیکی ذاتی ندارند، نمونه ای از دارایی مالی به حساب می‌آیند.

دارایی های غیرمالی در مقابل دارایی های مالی

دارایی های غیر مالی و مالی بر اساس نحوه خرید و فروش آن‌ها از یکدیگر متمایز می‌شوند. بسیاری از دارایی‌های مالی مانند سهام و اوراق قرضه، در بورس معامله می‌شوند و در هر روز کاری که بورس باز است، قابل خرید و فروش هستند. بدست آوردن قیمت فعلی بازار برای خرید یا فروش این دارایی ها آسان است. تا زمانی که در بازار نقدینگی وجود داشته باشد، برای هر فروشنده یک خریدار وجود خواهد داشت و بالعکس.

از سوی دیگر، خرید و فروش یک دارایی غیرمالی مانند یک قطعه تجهیزات یا یک وسیله نقلیه، می تواند چالش برانگیز باشد زیرا بازار فعالی از خریداران و فروشندگان برای معامله آن‌ها وجود ندارد. قیمت گذاری اقلام غیر مالی ممکن است مبهم باشد زیرا هیچ استانداردی در بازار برای قیمت‌گذاری آن‌ها وجود ندارد. در عوض، بسیاری از دارایی‌ های غیرمالی زمانی فروخته می‌شوند که فروشنده یک خریدار بالقوه پیدا و در مورد قیمت فروش با وی مذاکره کند. زمانی که برای یافتن خریدار، تکمیل فروش و توزیع عواید دارایی فیزیکی لازم است، دارایی‌ های غیرمالی را فاقد قدرت نقدشوندگی می‌سازد.

دارایی های غیرمالی به عنوان وثیقه

هم دارایی های مالی و هم غیر مالی ممکن است به عنوان وثیقه برای پشتوانه بدهی های تضمین شده استفاده شوند، این بدهی‌ها در مقابل بدهی های بدون وثیقه قرار می گیرند که تنها با توانایی پرداخت وام گیرنده پشتیبانی می شوند. یکی از عواملی که نوع وثیقه را برای وام دهنده جذاب تر می‌سازد، توانایی فروش سریع دارایی در صورت نکول وام گیرنده در پرداخت اصل یا بهره بدهی است. دارایی‌های مالی قابل معامله در بورس مانند سهام یا اوراق قرضه، راحت تر از یک دارایی غیرمالی فروخته می شوند، بنابراین دارایی مالی برای وام دهنده وثیقه جذاب تری است.

برای مثال، فرض کنید که شرکت تولیدی XYZ به یک خط اعتباری 100000 دلاری برای راه اندازی کسب و کار نیاز دارد و مسئولین این شرکت 60000 دلار اوراق بهادار سرمایه گذاری و یک قطعه تجهیزات به ارزش 40000 دلار را به عنوان وثیقه وام قرار می دهند. اگر شرکت XYZ اصل و بهره وام را پرداخت نکند و نکول کند، وام دهنده می تواند دارایی های مالی 60000 دلاری را به سرعت بفروشد تا زیان را پوشش دهد. با این حال، یافتن خریدار برای تجهیزات ممکن است زمان بیشتری به طول بکشد، بنابراین استفاده از دارایی غیرمالی به عنوان وثیقه جذابیت کمتری دارد.