معامله با بسامد بالا علاوه بر سرعت بالای سفارشات با نرخ گردش مالی و نسبت سفارش به معامله بالا نیز مشخص می شود. برخی از شناخته شده ترین شرکت هایی که معاملات با بسامد بالا را انجام می‌دهند عبارتند از Tower Research، Citadel LLC و Virtu Financial.
نکات کلیدی
این رویکرد نقدینگی بازارها را افزایش می‌دهد و اسپردهای پیشنهادات خرید و فروش کوچک را حذف می کند.
از معامله‌گری با بسامد بالا به دلیل ایجاد امکان برتری یافتن شرکت‌ها در معامله‌گری نسبت به معامله‌گران خرد انتقاد شده است.
شکایت دیگر این است که نقدینگی تولید شده به کمک این نوع معاملات لحظه ای است – در عرض چند ثانیه ناپدید می شود و معامله گران نمی توانند از آن سود ببرند.
آشنایی با معامله با بسامد بالا (HFT)
معامله با بسامد بالا زمانی محبوب شد که صرافی ها به تدریج به ارائه مشوق‌هایی به شرکت‌ها برای ارائه نقدینگی بیشتر به بازار روی آوردند. به عنوان مثال، بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) دارای گروهی از تامین‌کنندگان نقدینگی به نام تامین کنندگان نقدینگی تکمیلی (SLP) است که تلاش می کنند مظنه‌های موجود در این بورس را رقابت‌تری و نقدشونده‌تر سازند.
تامین‌کنندگان نقدینگی تکمیلی پس از فروپاشی Lehman Brothers در سال 2008 یعنی زمانی که نقدینگی یک نگرانی بزرگ برای سرمایه گذاران بود معرفی شد. بورس اوراق بهادار نیویورک برای انگیزه‌دادن به شرکت‌ها در ازای تامین نقدینگی مذکور کارمزد به آن‌ها می می پردازد یا تخفیفی به آن‌ها ارائه می‌دهد. این کارمزدها و تخفیف‌ها با انجام میلیون ها تراکنش در روز، سود زیادی برای این شرکت‌ها ایجاد می‌کند.
مزایای معامله با بسامد بالا (HFT)
معامله با بسامد نقدینگی بازار را بهبود بخشیده است و اسپردهای پیشنهادات خرید و فروش را که قبلاً بسیار کوچک بودند حذف کرده است. این پیامد با اضافه کردن کارمزد به معاملات با بسامد بالا آزمایش شد که نتیجه آن افزایش اسپردهای قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی بود. مطالعه‌ای در این زمینه نشان داد که وقتی دولت کارمزدهایی را برای معاملات با بسامد بالا تعیین کرد، اسپردهای قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی در کانادا به چه شکلی تغییر کردند. این مطالعه نشان داد که اسپردهای قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی در کل بازار 13 درصد و اسپردهای خرده فروشی 9 درصد افزایش یافتند.
انتقادات از معاملات با بسامد بالا (HFT)
معامله با بسامد بالا بحث برانگیز است و با انتقادات شدیدی مواجه شده است. این فرآیند جایگزین تعدادی از کارگزاری معامله‌گرها شده است و از مدل‌ها و الگوریتم‌های ریاضی برای تصمیم‌گیری در مورد معاملات استفاده می‌کند و تصمیمات و تعامل انسانی را از معادله خارج می‌کند.
تصمیم‌های معاملاتی در طی چند میلی ثانیه اتخاذ می‌شوند و این مسئله می‌تواند بدون دلیل حرکت‌های بزرگی در بازار ایجاد کند. به عنوان مثال، در 6 می 2010، میانگین صنعتی داوجونز (DJIA) بزرگ‌ترین سقوط در طول یک روز معاملاتی را در طول تاریخ خود تجربه کرد و تنها در 20 دقیقه 1000 واحد کاهش یافت و افت 10 درصدی را تجربه کرد و پس از آن مجددا صعود کرد. یکی از تحقیقات دولتی، سفارش عظیمی را که باعث فروش بزرگ و سقوط شاخص شد مقصر این سقوط دانست.
یکی از انتقادات دیگر نسبت به معامله‌گری با بسامد بالا این است که این فرآیند به شرکت های بزرگ اجازه می دهد تا به بهای ضرر «افراد خرده‌پا» سود ببرند. «نقدینگی شبح» این فرآیند نیز محل انتقاد است: نقدینگی ارائه شده به کمک معاملات با بسامد بالا به مدت یک ثانیه در دسترس بازار است و در ثانیه دیگر از بین می رود و معامله گران را از امکان معامله با این نقدینگی باز می دارد.
