شتاب دهنده ها در واقع نقش حامیان مالی ایده های خلاق و نو را برای به نتیجه رسیدن بازی می کنند. در سال های گذشته بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری بزرگ و یا شرکت های دانش بنیان و تکنولوژی محور به صف شرکت های شتاب دهنده اضافه شده اند؛ این شرکت ها با هدف سهم بردن از موفقیت آینده استارت آپ ها، تلاش می کنند تا خود را به عنوان حامیان شرکت های دانش بنیان و استارت آپی معرفی کنند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اطاق تهران، درچند سال گذشته و باتوجه به رشد روز افزون شرکت های دانش بینان و استارت آپی در کشور و البته درآمد بسیار زیادی تعدادی از این مجموعه ها ، شرکت های شتاب دهنده ای راه اندازی شده اند که روی ایده های نو حاضر به سرمایه گذاری هستند. سال گذشته سورنا ستاری معاون علمی رئیس جمهوری اعلام کرد که در حال هم اکنون بیش از ۲۰ شرکت شتاب دهنده در کشور فعال هستند. شرکت هایی همچون آواتک، مپس، دیموند،شریف اکسلریتور، نوپا، سیمرغ، بردیا، تک و فینوا.
شتاب دهنده ها چگونه کار می کنند؟
معمولا بهترین نقطه ای که شرکت های شتاب دهنده شرکت های نوپای استارت آپی را می شناسند، رقابت هایی است که در این حوزه برگزار می شود مانند رقابت های استارت آپ ویکند که محلی برای جمع شدن ایده های جدید در این حوزه است و البته محلی برای شناسایی و هدف گذاری روی آینده استارت آپ ها؛ نماینده هایی از شرکت های شتاب دهنده در این رقابت ها حضور دارند و در ابتدا شرکت کنندگان را برای مدتی کوتاه مورد بررسی قرار می دهند و سپس ایده های برگزیده را از میان آن ها گلچین می کنند و نسبت به بزرگی استارت آپ به آن ها در مراحل مختلف سرمایه اختصاص می دهند تا کار را ( حدود ۶ ماه) پیش ببرند و به نتیجه برسانند. البته این طبیعی است که این کار با هدف سرمایه گذاری صورت می گیرد پس در مقابل این حمایت ها این شرکت ها بخشی از سهام استارت آپ ها را طلب می کنند که معولا بین ۱۰ تا ۲۰ سهامشان است. در این بین شتاب دهنده ها علاوه بر سرمایه گذاری روی ایده، حاضران از امکانات گسترده تری هم برای به نتیجه رسیدن استارت آپ ها استفاده کنند که مهم ترین آن کمک گرفتن از مشاوران پروژه و مربیان کارآفرینی است تا سرعت به نتیجه رسیدن کار و اجرایی شدن آن، چند برابر شود.
شتاب دهنده ها کارشان را از کجا شروع کردند؟
شرکت های شتاب دهنده بیش از ۲۰ سال است که کار خود را در سطح جهان کلید زده اند؛ نخستین شرکت شتاب دهنده در سطح جهان درسال ۲۰۰۵ میلادی در بریتانیا پا به دنیا گذاشتند. شرکت Y Combinator که در کمبریج انگلستان خود را به دنیای استارت آپ ها معرفی کرد. بعد از این شرکت های TechStars، Seedcamp و Startupbootcamp به ترتیب در سالهای ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ میلادی به عنوان شتاب دهنده فعالیت خود را شروع کردند. در حال حاضر شتاب دهنده برتر دنیا به شامل:« TechStars ، AngelPad، Launchpad LA، MuckerLab، AlphaLab ،Capital Innovators، Tech Wildcatters، Surge Accelerator و.. هستند.
در ایران هم اکنون چند مجموعه در قالب شتاب دهنده مشغول به فعالیت هستند. آواتک، گروه دیموند و مپس از جمله نام های مطرح این حوزه به شمار می روند.
چهار مرحله طلایی برای شروع همکاری شتاب دهنده و استارت آپ
۱- انتخاب اولیه: در این مرحله هر شتاب‌دهنده با فراخوان دادن از میان استارتاپ‌های موجود تعدادی را برای آماده‌سازی که بین یک تا ۳ ماه طول می کشد، انتخاب می کنند.
۲- آماده‌سازی: در بخش آمادگی اولیه که بین ۱ تا ۳ ماه طول می‌کشد، شتاب‌دهنده مفاهیم ابتدایی کسب‌وکار را برای استارتاپ‌ها آموزش داده و با هدف‌سازی استارتاپ‌ها را به سازماندهی اولیه نزدیک می‌کند.
۳- دوره‌ی شتاب: در این دوره استارتاپ‌هایی که مانده‌اند در قبال دریافت مبلغی (معمولا مابین ۵هزار تا ۲۰ هزار دلار معادل ۱۶ میلیون تا ۷۰ میلیون تومان) درصدی از سهماشان را به نام شتاب‌دهنده می‌کنند. این سهام معمولا میان ۱۰ تا ۲۰ درصد است. در کنار این کمک مالی استارتاپ‌ها از طریق مربیان و مشاوران آن مرکز شتاب‌دهنده استارتاپ خود را تجاری‌سازی می‌کنند یا به مرز تجاری شدن می‌رسانند. این دوره حدود ۴ تا ۹ ماه طول می‌کشد.
۴- روزنمایش (معرفی به سرمایه‌گذار): پس از اتمام دوره‌ی شتاب کار روز نمایش و اجرا، فرا می رسد، در صورتی که این بخش با موفقیت به پایان برسد از مرحله بعد شتاب دهنده به دنبال بازار فروش و اجرای گسترده کار می افتند.
معرفی ۳ شتاب دهنده معروف ایرانی
آواتک
آواتک قصد دارد تا سال ۲۰۱۸، روی ۱۰۰ استارتاپ ایرانی سرمایه گذاری کند.
تیم هایی که بتوانند در روز Demo day موفق به نمایش بهتر شوند، با سرمایه گذاری نهایی آواتک مواجه خواهند شد.
دیموند
این گروه نماینده شتاب دهنده امریکایی Plug & Play بوده و نام آن یعنی دیموند همان نام اولیه قله دماوند است. دو نفر از موسسین این گروه در شتاب دهنده آمریکایی مذکور مشغول کار هستند.
مپس
این شرکت را یک سرمایه گذار خطر پذیر یا همان Vc می دانند.
