۰ نفر

با دعواهایتان چه برسر کودکان می‌آورید؟

۱۰ آبان ۱۳۹۶، ۱۰:۲۲
کد خبر: 228786
با دعواهایتان چه برسر کودکان می‌آورید؟

دعوای شما به عنوان والدین دنیای کودکانه ی فرزندتان را تیره می کند و بر آینده ای آن تاثیرات غیر قابل جبرانی دارد.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از عصر ایران، استرس، اضطراب و نگرانی واژه‌های آشنایی هستند که این روزها بارها و بارها آن را می‌شنویم و در بسیاری موارد مشکلات حتی جسمی خود را تحت تاثیر آن می‌دانیم.اما این عبارت‌های آشنا می‌تواند پا را از زندگی ما بزرگترها فراتر بگذارد و کودکانمان را هم درگیر کند، در واقع کم نیستند کودکانی که تحت تاثیر ناآرامی و تنش‌هایی که در خانواده و محیط اطرافشان وجود دارد مشکلات فراوانی برایشان پیش می‌آید..

استرس، اضطراب و تنش

محیط خانواده در بروز مشکلات ناشی از استرس کودکان یکی از مهم‌ترین عوامل است و در این میان انتخاب شیوه فرزندپروری یا نحوه برخورد والدین با فرزندشان بسیار مهم است.

بعضی والدین معمولا جو و فضای استرس‌زا و ناشی از فشار را برای فرزندانشان به وجود می‌آورند. البته هم والدین مستبد و دیکتاتور و هم والدین سهل‌گیر و آسان‌‌گیر هر دو با رفتارهای خود باعث ایجاد استرس و اضطراب در وجود فرزندانشان می‌شوند. در واقع والدین مستبد‌ی که برای انجام هر کاری کودک را تحت فشار قرار می‌دهند اضطراب زیادی به او وارد می‌آورند. پدر و مادرانی هم که بیش از حد مراقب فرزندانشان هستند و آنها را حمایت می‌کنند به علت داشتن استرس و اضطراب در وجود خودشان این گونه عمل کرده و در واقع همان ترس و اضطراب را به کودکان خود منتقل می‌کنند.

محیط متشنج خانه

پدر و مادرهایی که به هر دلیلی رابطه خوبی با یکدیگر ندارند و نمی‌توانند روابطشان را مدیریت کنند، معمولا شرایطی را برای فرزندانشان در محیط خانه به‌وجود می‌آورند که مملو از تنش و استرس است و منجر به بروز رفتارهایی مانند جویدن ناخن، لکنت‌زبان یا شب‌ادراری در کودک می‌شود. یعنی کودک با هر کدام از این مشکلات به نوعی در حال درخواست آرامش و امنیت بیشتر از سوی والدین خود است و به گونه‌ای اعتراض خود را به گوششان می‌رساند.

فراموش نکنید اگر تمام اموال و دارایی خود را هم برای فرزندانتان خرج کنید ولی آرامش و امنیتی را که لازم دارند به آنها ندهید، نمی‌توانند از زندگی‌شان لذت ببرند و همیشه مشکلاتی خواهند داشت که ریشه آنها نیز همین رفتارهای اشتباه دوران کودکی است.

عامل مهم دیگر در محیط خانواده که باعث این گونه رفتارهای کودکان می‌شود، رابطه بچه‌ها یعنی خواهر و برادرها با همدیگر است. گاهی فرق گذاشتن‌های والدین بین فرزندانشان نوعی خشم، ناراحتی و اضطراب را برای کودکان به وجود می‌آورد. رفتار خود بچه‌ها هم تاثیر زیادی در میزان مقاومت آنها در برابر عوامل استرس زا دارد. محیط‌های مختلفی که کودکان با آنها سر و کار دارند نیز در میزان اضطراب و استرس آنها بسیار مهم است. مهدکودک، دبستان یا پیش‌دبستان، نوع رفتار معلم با دانش‌آموز یا حتی نوع رفتار دوستانش تاثیر مهمی بر رفتار کودک دارد.اما تاثیر اختلاف والدین بسیار پررنگ تر خواهد بود.

تاثیرات طولانی مدت اختلاف والدین

الگوهای رفتاری ناسازگار در بچه ها زمانی شکل می گیرد که می خواهند خود را با دعواها و مشاجرات پدر و مادر وفق دهند. آنها گریه می کنند، علائمی از ترس نشان می دهند، در دعوای والدین دخالت می کنند و فرار می کنند.

بچه ها ممکن است حساس و مضطرب شوند. این خصوصیات رفتاری می تواند تاثیر بسیار هنگفتی بر اعتماد به نفس و عزت نفس آنها داشته باشد. وقتی الگوهای احساسی منفی از زمان کودکی در آنها شکل گیرد، اصلاح و تغییر آنها بسیار دشوار شده و در زندگی آینده آنها خطرساز خواهد شد.

اگر بچه ها بطور مداوم شاهد این دعواها باشند، به ویژه در محیط خانه، این رفتارها را تقلید کرده و در بازی با دوستانشان و در موقعیت های دیگر همانها را اجرا می کنند. مدل سازی از رفتارهای والدین، پدیده ای رشدی است که اگر دعوا کانون آن باشد، تاثیراتی بسیار مخرب خواهد داشت.

والدین اکثراً سعی می کنند حرفها و مشاجراتشان را شب ها بعد از اینکه بچه ها به خواب رفتند انجام دهند تا خطر شنیده شدن آنها توسط بچه ها و ناراحت شدن آنها کمتر شود. توصیه می شود که اگر والدین می توانند احساسات خود را کنترل کنند، بهتر است مخالفت ها و ناسازگاری های خود را به تعویق بیندازند تا محیط و زمانی مناسب برای خالی کردن آنها پیدا کنند. بهتر است این مشاجرات در محلی به غیر از خانه انجام شود، پارک یا سایر محیط هایی که بچه ها در آن حضور نداشته باشند، مناسب تر است.

چه کنیم؟

_تاثیر را به حداقل برسانید. بچه ها را وارد نکنید، آنها توانایی سازگار شدن ندارند. علائم و نشانه های پدیدار شدن دعوا و مشاجره را تشخیص دهید و آنرا به زمانیکه بچه ها حضور نداشته باشند معوق کنید.

_یک قدم به عقب بردارید، تا ده بشمارید، آرام شوید و خودتان را از محیط خطر دور کنید. بهترین علاج عصبانیت، به تاخیر انداختن آن است.

_از زبان احساسی در مشاجرات خود استفاده نکنید. بچه ها معمولاً متوجه می شوند که چه می گویید.

_از تاثیرگذاری حرف ها و رفتارهایتان بر روی بچه ها آگاه باشید. بعنوان والدین، بچه ها بعنوان الگو به شما نگاه می کنند و از رفتارهای شما تقلید می کنند. اگر از فرزندانتان توقع دارید که درست رفتار کنند، پس اول خودتان باید درست رفتار کنید.

_ناراحتی هایتان را روی کاغذ بیاورید. به این ترتیب می توانید آنها را به همسرتان نشان داده و آنها هم جوابتان را روی کاغذ بیاورند. معمولاٌ آوردن افکار روی کاغذ شما را متوجه می کند که موضوع چندان شدیدی برای دعوا و مشاجره وجود نداشته است. وقتی افکار در ذهن ما بماند، شدت آنها بیشتر و بیشتر خواهد شد.

_با مراجعه به مشاور خانواده، طریقه رفتار با همسرتان را اصلاح کنید.

_سعی نکنید با سکوت عصبانیتتان را نگه داشته یا آنرا مخفی کنید. بچه ها به همان اندازه که نسبت به دعوا و مشاجرات حساسند، به ناسازگاری های غیرکلامی نیز حساسیت دارند.

_با نشان دادن علاقه خود به همسرتان جلوی چشم بچه ها، مشاجراتتان را با محبتتان متوازن کنید. در مورد ناسازگاری ها با فرزندتان صحبت کنید.