کولی های هندوستان از دوران ساسانی و پادشاهی بهرام گور از راه هند وارد و در نقاط مختلف ایران مستقر شدند و برخی از آنها در منطقه سیستان ساکن شدند. بخش عمده کولی ها در منطقه سیستان مشغول به نوازندگی دهل، سورنا، قیچک و آهنگری هستند. در گویش محلی منطقه کولی ها را با واژه «چلی» نام می برند. زندگی این افراد با عشایر منطقه سیستان کاملا متفاوت است و تکه پارچه های رنگی را کنار هم می بافند و چادرشان را در حاشیه های شهر و روستا برپا می کنند.
