البته ذکر این نکته ضروری است که ایران در همه زمینه‌ها جاذبه گردشگری (گردشگری مذهبی، سیاحتی، میراثی، سلامت و...) دارد اما تا امروز نتیجه‌ای که از این فعالیت به‌دست آمده در مقایسه با کشورهایی که کمترین جاذبه گردشگری را دارند، ایده‌آل نبوده است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از وقایع اتفاقیه، ایران از حیث میراثفرهنگی جزو ۱۰ کشور جهان است اما متاسفانه یک‌صدم درصد از سهم تجارت ۶۰۰ تا ۷۰۰ میلیارد دلاری صنعت توریسم جهانی را برعهده دارد این در حالی است که گزارش‌های سازمان جهانی گردشگری (WTO) نشان می‌دهد هزینه‌های سالانه گردشگری در دنیا بیش از دو هزار میلیارد دلار است. در بسیاری از کشورها ازجمله اسپانیا با ۵۰ میلیون مسافر خارجی در سال، صنعت توریسم به‌صورت منبع اصلی ایجاد شغل درآمده و جمعیتی بالغ بر صد میلیون نفر در دنیا به این حرفه اشتغال دارند. هرچند ۶۰ درصد از کل گردشگران جهان را اروپا به خود جلب می‌کند اما حدود ۷۰ درصد درآمد گردشگری خاورمیانه متعلق به کشورهای مصر و عربستان است. از آنجایی که دولت و سازمان میراثفرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به‌عنوان متولی صنعت گردشگری وظایفی دارند اما آمارها نشان می‌دهد اقدام‌های مثمرثمری اتفاقی نیفتاده و نیاز است توجه و سرمایه‌گذاری بیشتری در‌این‌زمینه انجام شود؛ البته در ماده ۳۴ قانون برنامه چهارم توسعه در‌این‌زمینه آمده است: «دولت موظف است، به‌منظور تسهیل تجارت و حمل‌و‌نقل، استقرار صنایع دریایی، گسترش گردشگری، لوایح موردنیاز برای توسعه فعالیت‌های دریایی را با اصلاح قوانین مرتبط و حذف وظایف موازی، مشابه و متضاد و تجمیع وظایف همگن و متجانس هر یک از دستگاه‌ها، تفکیک کامل وظایف دستگاه‌ها، برای اعمال حاکمیت تهیه و برای تصویب به مجلس شورای اسلامی ارائه نماید.»
با توجه به این ماده قانونی، این پرسش مطرح می‌شود که قرار است کی و چه زمانی متولیان صنعت گردشگری دست‌به‌کار شوند و برای اجرایی‌شدن این ماده قانونی اقدام‌های لازم را انجام دهند؛ البته بر‌اساس آنچه مسئولان وعده داده‌اند، راه‌اندازی پژوهشکده فرهنگ و تمدن درباره استفاده از سواحل خلیج‌فارس، فعال‌کردن جزایر قشم و کیش با استفاده از سرمایه‌گذاران خارجی، اختصاص بن سفر به کارمندان، تشکیل شرکت‌های مشترک گردشگری در کشور در دست مطالعه است اما زمان اجرایی‌شدن آن مشخص نیست.
ازسوی‌دیگر، نکته‌ای که نباید از آن غافل شد استفاده از کشتی‌های بزرگ و مجلل تفریحی برای اعزام گردشگران به نقاط دیدنی جهان است که روزبه‌روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. این یعنی فرصت و نردبانی برای بالارفتن و صعود به اهدافی که می‌توان برای آینده صنعت گردشگری دریایی ترسیم کرد. توجه به این امر دو طرف سود است؛ از یک طرف مالکان و دارندگان کشتی‌ها سود قابل‌ملاحظه‌ای به‌دست می‌آورند و از طرف دیگر هم کشورهایی که گردشگران برای مشاهده نقاط دیدنی آنها رهسپار می‌شوند، درآمد کسب می‌کنند. حال که قرار است طرحی نو در صنعت گردشگری کشور انداخته شود، بد نیست برای توسعه هر چه بیشتر گردشگری دریایی، تهیه کشتی با امکانات ویژه و همچنین اعزام تورهای دریایی نیز مورد توجه مسئولان، کارشناسان و دست‌اندرکاران قرار گیرد تا گردشگری دریایی نیز از بوته فراموشی بیرون بیاید.
