اقتصاد آنلاین - سپیده قاسمی؛ مسئولان کاهش بارندگی و در نتیجه آن کاهش سطح آب در پشت سد منجیل را علت تاخیر رهاسازی آب عنوان می‌کنند چرا که این سد علاوه بر تامین آب برای کشت برنج تأمین آب شرب و صنایع شهرهای مرکزی و شرق نزدیک گیلان، تامین نیازهای شیلات و آبزی پروری و دامپروری سفیدرود همچنین تامین نیاز محیط زیست را نیز بر عهده دارد.
هر چند بارندگی‌های چند روز اخیر تا حدی خیال مسئولین و کشاورزان را راحت کرده اما، همچنان رهاسازی آب سد انجام نشده و کشاورزان زیادی منتظر ورود آب سد به مزارع خود برای آغاز عملیات کشت هستند.
علی سیادتی یکی از کشاورز با سابقه استان گیلان در اینباره به خبرنگار اقتصادآنلاین، گفت: با وجود بارندگی‌های اخیر و وضعیت مناسب زمین‌های برخی از مناطق برای کشت؛ بسیاری از کشاورزان استان منتظر رهاسازی آب سد هستند تا با خیال آسود عملیات کشت را انجام دهند.
وی افزود: کشاورزان درخواست خود را برای رهاسازی هر چه سریعتر آب سد منجیل به گوش مسئولین رسانده اند و با پادرمیانی امام جمعه مسئولین به کشاورزان قول داده اند که این امر 10 اردیبهشت محقق شود.
این کشاورز تاکید کرد: امیدواریم مسئولین به وعده خود عمل کنند چراکه تا آب سد به مزارع نیاید نمی‍توان بدون نگرانی عملیات کشت را آغاز کرد.
همچنین غلامرضا خانکشی پور استاد دانشگاه، پژوهشگر و عضو سابق موسس تحقیقات برنج کشور درباره آخرین وضعیت شالیزارهای استان‌های شمالی و اهمیت رهاسازی آب سد منجیل به خبرنگار اقتصادآنلاین، گفت: تامین آب شالیزارهای استان مازندران عمدتا از رودخانه، چاه و باران است بر همین اساس عملیات کشت در این استان آغاز شده اما، در استان گیلان با توجه به وابستگی شالیزارها به آب سد منجیل کشت به تاخیر افتاده است.
وی ادامه داد: البته تاخیر در کشت در 10 سال گذشته رخدادی تازه نیست و بارها اتفاق افتاده است اما، موضوعی که شرایط را برای سال زراعی جاری خاص کرده است کاهش چشم گیر بارندگی و نگرانی از این اتفاق است.
خانکشی پور در پاسخ به این پرسش که با این شرایط آیا باید منتظر کاهش تولید بود ، اظهار کرد: برای اظهار نظر در مورد امکان کاهش سطح زیر کشت و تولید برنج زود است چرا که بارندگی‌های اخیر امید به تامین آب مورد نیاز برای کشت در شالیزارها را افزایش داده است.
به گفته این پژوهشگر، از نیمه اردیبهشت می‌توان به طور دقیق سطح زمین‌های نکاشت را تعیین و آمار تولید را اعلام کرد.
وی در پایان تاکید کرد: انتظار می‌رود در بهترین حالت تنها 5 درصد از شالیزارها نکاشت باقی بماند و هر رقمی بالاتر از به معنای کاهش سطح زیر کشت و تولید خواهد بود.
