به گزارش اقتصاد آنلاین، کشت این محصول آب بر در استان سیستان و بلوچستان در حالی ادامه دارد که این استان در سال های اخیر با کاهش شدید بارندگی و سطح آب های زیر زمینی روبه رو است. با وجود خشکسالی ادامه دار در این استان امسال کشاورزان بیش از سال های گذشته هندوانه کشت کرده اند و این امر برای آن ها مشکلات و زیان اقتصادی بسیاری به همراه داشته است. کارشناسان معتقدند اگر چه کشاورزان به کمبود آب در منطقه واقف هستند اما با توجه به نداشتن الگوی کشت و عدم دریافت راهنمایی مناسب؛ به کشت سنتی خود ادامه می‌دهند و هر ساله شرایط برای آن ها سخت تر می‌شود.
سال هاست که اقتصاد و معیشت مردم استان سیستان و بلوچستان بر فعالیت های کشاورزی بنا شده است و مردم این استان با وابستگی به رودخانه هیرمند به کشت محصولات سنتی در این منطقه می‌پردازند. اما رودخانه هیرمند بیش از دو دهه است که خشک شده و تنها بارش های فصلی به آن جان می‌دهد که این بارش ها نیز نه تنها مفید و به موقع نیست بلکه گاهی خسارت زا است.
بر اساس اعلام جهاد استان متوسط سطح زیرکشت منطقه سیستان 130 هزار هکتاربوده که طی دو دهه خشکسالی رودخانه هیرمند به کمتر از 50 درصد تقلیل یافته است. همچنین به علت عدم آبگیری تالاب بین المللی هامون به مساحت 570 هزار هکتار، تامین علوفه هزاران واحد دامی و اشتغال صدها خانوار صیاد نیز مختل شده است.
بر اساس اعلام مسئولان؛ این استان برای تامین آب شرب خود نیز دچار مشکل است و نیاز به حفر چاه آب عمیق و یا انتقال آب از دریا جهت تامین آب شرب زاهدان و زابل دارد.
با این شرایط در استان سیستان و بلوچستان نه تنها باید هر چه سریعتر کشت محصولات آب بر متوقف شود بلکه چاره ای جز اجرای محدودیت در فعالیت کشاورزی در منطقه نیست.
تعیین الگوی کشت مناسب و اجرای سریعتر آن در منطقه توسط وزرات جهاد کشاورزی تنها راه چاره است و آنچنان ضرورت دارد که از دست دادن هر روز به معنی رقم زدن سرنوشت تلخ تر برای مردم منطقه و وادار کردن آن ها به کوچ اجباری از سرزمین مادری است. ضمن اینکه تامین کمک های بلاعوض نقدی جهت پرداخت به کشاورزان خسارت دیده و تامین علوفه یارانه ای واحدهای دامی‌ضروری است.
اما آنچه باید در اولویت دولت باشد جایگزینی فعالیت های صنعتی با ایجاد کارخانه های تولیدی و رفع موانع فعالیت بنگاه های اقتصادی کوچک و بزرگ است. همچنین، استفاده از ظرفیت های بالقوه این سرزمین مانند افزایش فعالیت های تجاری به دلیل مرز مشترک با کشورهای افغانستان و پاکستان و توجه به ظرفیت بسیاربالای گردشگری در سیستان باستان می‌تواند گره از مشکلات اقتصادی و معیشتی مردمان این منطقه باز کند.
