به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، این کارآفرین در سفر به قشم متوجه میشود که این جزیره آب و هوا و اقلیم مناسب پرورش جلبک را دارد و از همان روزها دست به کار میشود. بهگفته خودش، در سال 1392 مجوزهای لازم را از نهادهای مربوطه دریافت میکند و کارآفرین این حوزه میشود.
کسب و کاری برای ساکنان سواحل
صدها هزار ایرانی ساحل نشین هستند و برخی از آنها با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم میکنند. غافل از اینکه یک تجارت پر سود مختص شهرها و روستاهای ساحلی در دنیا وجود دارد و خانوارهای زیادی در بسیاری از کشورها نظیر فیلیپین، شیلی و پرتغال مشغول این کسب و کارند. اصلی میگوید که روستاییان خیلی راحت میتوانند از کشت جلبک برای خود اشتغال ایجاد کنند و بهدنبال شغلهای دولتی نباشند. در فیلیپین هر خانواده ماهیگیر از محل پرورش جلبک سالانه 10 تا 15 هزار دلار درآمد دارد. در ایران نیز این امر امکان پذیر است و میتواند تا 100 هزار دلار در سال نیز درآمدزا باشد.
مشتریان جلبک
حدود ۴۰ تا ۵۰ نوع محصول با کاربریهای مختلف در زمینه تولید موادغذایی، آرایشی- بهداشتی، دارویی و کشاورزی، تصفیه آب، تأمین علوفه و مکمل غذایی دام و شیلات و… از جلبک تولید میشود؛ از ژل مخصوص سونوگرافی گرفته تا ژل آزمایشگاهی کشت باکتری. از جلبکها ژلاتین پرکاربردی را استخراج میکنند. اما ایران با وجود شرایط مساعد 40 تا 50 سال از کشورهای دارای اقلیم مشابه و فعال در این زمینه عقب است.
قلمهها را نابود کردند
اما این کارآفرین نسبت به برخی از مشکلات نظیر بیمهری مسئولان گلهمند است. میگوید که آنها بیشتر بهدنبال پرواربندی میگو در ایران و صادرات آن هستند. درحالی که این کسب و کار میلیاردها تومان سرمایه میخواهد و روستاییان و بیکاران کشور این توان مالی را ندارند اما پرورش جلبک با چند میلیون تومان سرمایهگذاری امکان پذیر است. ولی مشکل بزرگتر از استقبال سرد مسئولان از توسعه این مزارع پرورش جلبک که «آگار آگار» مهمترین آنهاست، نابود شدن قلمههای موجود است. مسأله دیگر نبود واحدهای فرآوری این جلبکهاست. اکنون ایران برای هر کیلو محصول فرآوری شده از این جلبکها که از اروپا وارد میشود حدود 380 یورو پرداخت میکند. درحالی که ایران میتواند حتی صادرکننده این محصول باشد.