به گزارش اقتصاد آنلاین؛ باشگاه تراکتور در حالی هفته چهارم از لیگ بیست و یکم را به پایان رسانده که در آستانه ورود به تعطیلات لیگ برتر که به دلیل دیدارهای تیم ملی در مقدماتی جام جهانی شکل گرفته، هم با سرمربی خود فیروز کریمی قطع همکاری داشته و هم جمشید نظمی از سمت خودش استعفا و فعلا جایش را به هوشنگ نصیرزاده داده تا تغییرات بی حد و حساب در مدیریت و مربیگری در این باشگاه و اعلام و ارقام عجیب و غریبی که در طول کمتر از ۳ فصل و نیم در این مجموعه رخ داده پربار تر از قبل هم بشود.
از ابتدای لیگ هجدهم که محمدرضا زنوزی مطلق مالکیت باشگاه تراکتور را بر عهده گرفته این باشگاه به اصطلاح به بخش خصوصی واگذار شده وعده‌هایی از جمله قهرمانی در ایران و آسیا به هواداران این تیم داده شد و ریخت و پاش های مالک متمول هم هواداران تبریزی را سر ذوق آورده ود. تراکتور زیر نظر زنوزی شروع خوبی هم داشت و با جذب ستاره‌های نامدار و سرمربیان سرشناس بین المللی نشان می‌داد عزم آقای مدیرعامل برای تحقق وعده‌هایش جزم است ولی هرچه زمان جلوتر رفت چیزی جز سو مدیریت و تغییرات مکرر وبه چشم نخورد که همان چند روز خوب را هم از ذهن هواداران پاک کرد. کار به جایی رسید که چند ماه قبل زنوزی پس از خرج کردن چند صد میلیارد تومان پول و به جا گذاشتن همان مقدار بدهی، اعلام کرد دیگر قصد تیمداری ندارد هرچند که اکنون با سلام و صلوات فعلا اوضاع در این زمینه سفید است. البته که عدم ثبات مدیریتی ضربه خود را به تراکتور زده و گویا این مسئله درست شدنی هم نیست. نگاهی به اسامی زیر بیاندازید:
صادق درودگر، علیرضا اسدی، ایوب بهتاج، غلامرضا صادقیان، عباس الیاسی، معصوم سهرابی، محمد علیپور، سجاد سیاح و جمشید نظمی.
نفر آخر شب گذشته از سمت خود استعفا داد تا هوشنگ نصیرزاده "فعلا" جانشین وی شود. با این حال حضور ۱۰ مدیرعامل در طول حدود ۳ سال می‌تواند یک رکورد جهانی باشد و در کتاب گینس به ثبت برسد. نکته حائز اهمیت در این میان این است که اکثر این نفرات خودشان از این سمت استعفا داده و کسی آنها را از کار برکنار نکرده است. اکثر مدیرانی که در این سالها در تراکتور حضور داشته و پس از چند ماه از این سمت فراری شدند یک دلیل مشابه برای کنار رفتن خودشان از مدیریت تراکتور عنوان کردند و آنهم دخالت های بیرونی در اموری بود که تصمیم گیری در موردش در حوزه اختیارات مدیرعامل بوده است و حالا چرا به این مشکل رسیدگی نمی‌شود سوال بزرگی است.
این در حالیست که محمدرضا زنوزی داعیه برنامه ریزی مدیریتی بلند مدت برای تراکتور دارد و صحبت از برنامه های اقتصادی برای این باشگاه مطرح کرده است که اگر هم این برنامه ها وجود داشته باشند و امکان اجرایی شدن برایشان فراهم باشد بدون ثبات مدیریت شکل نخواهد گرفت و نتیجه این شکل اداره باشگاه را در ۳ سال اخیر در تراکتور دیدیم که باشگاهی که قرار بود تبدیل به یک قدرت در سطح قاره آسیا شود در فصل جدید حتی مدعی قهرمانی در لیگ ایران هم نیست و مسئولان باشگاه حتی قول کسب سهمیه آسیایی هم به هواداران نمی‌دهند.
این تنها مشکل تراکتور در این ۳ سال و چند ماه نبوده و روی نیمکت مربیگری حتی وضعیتی بدتر از مدیریت باشگاه شاهد بودیم و هستیم که آخرین آن مربوط به استعفای فیروز کریمی است.
یک بار دیگر به اسامی نگاهی بیاندازید:
جان توشاک، امیرحسین پیروانی، محمد تقوی، جرج لیکنز، مصطفی دنیزلی، احد شیخ لاری، ساکت الهامی، علیرضا منصوریان، مسعود شجاعی، رسول خطیبی، فراز کمالوند و فیروز کریمی.
تراکتور کارش را پس از ورود به بخش خصوصی با حضور سرمربی نامداری به نام جان توشاک شروع کرد ولی توشاک بعد از چند ماه ایران را برای همیشه ترک کرد و مدتی دستیاران او یعنی پیروانی و تقوی کار را بر عهده گرفتند تا اینکه جرج لیکنز بلژیکی به تبریز آمد و او هم عطای کار در این تیم را بعد از چند ماه به لقایش بخشید تا فصل تمام شود و مصطفی دنیزلی برای چندمین بار حضور در ایران را تجربه کند. هرچند دنیزلی در این تیم موفق نبود و پس از آن پرونده سرمربی خارجی در تراکتور تا امروز بسته شد و در این بین احد شیخ لاری، ساکت الهامی، علیرضا منصوریان، مسعود شجاعی، رسول خطیبی، فراز کمالوند و فیروز کریمی (در دو مقطع) هدایت تراکتور را به صورت موقت یا به عنوان سرمربی بر عهده داشتند و حالا حسین خطیبی مسئولیت فنی این تیم تا زمان معرفی سرمربی جدید را بر عهده گرفته است.
این در حالیست که تراکتور به دنبال سیزدهمین سرمربی خودش پس از سه سال و چند ماه می‌گردد و روز گذشته نصیرزاده از منتفی شدن حضور یک سرمربی ایتالیایی در این تیم خبر داد و حالا باید دید چه تصمیمی برای نیمکت تراکتور گرفته خواهد شد.
نکته جالب توجه اینجاست که این تغییرات در سرمربیگری بدهی های هنگفتی هم در این سالها روی دست تراکتور به جا گذاشته که آخرین آن بسته شدن پنجره این تیم با شکایت منصوریان بود که باعث شد این تیم نتواند مدتی بازیکن جدید به جمع نفراتش اضافه کند و در کنار شکایت بازیکنان خارجی سابق تراکتور که از این تیم شکایت کردند مانع ثبت قراردادهای جدید شده و تراکتوری به مراتب ضعیف تر از حد انتظار در رقابت های آسیایی به میدان رفت و یک سهمیه ایران بدین شکل از دست رفت.
حالا که هوشنگ نصیرزاده امور تراکتور را در دست گرفته و احتمالاً قرار است حکم مدیرعاملی بگیرد به دنبال جذب یک سرمربی خارجی است و باید دید این پکیج جدید چند ماه در تراکتور دوام می‌آورند و آیا فصل با این نفرات به پایان می‌رسد یا نه.
