به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، همین دو روز پیش سیمونه بیلز دختر ژیمناستی که در ویترین ورزشکاران زن رقابت‌های المپیک ریو (با کسب 4 مدال طلا و یک برنز) قرار گرفته بود، همه قوانین گرانش را زیر پا گذاشت و با انجام خطرناک‌ترین حرکت ممکن بالانس تاریخ را به‌هم زد. او در مسابقات قهرمانی امریکا تبدیل به نخستین زن در جهان شد که توانست تریپل دبل (ترکیب سه حرکت twist و دو حرکتflip) کند. اگر این حرکت به اندازه‌ای کافی نیست تا او را اعجوبه بنامیم، باید بدانید که او در چوب موازنه نیز به نخستین ورزشکاری تبدیل شد که توانست دبل دبل کند. او نمایش خود را با دو پشتک و دو وارو به پایان رساند که هرگز در تاریخ دیده نشده بود.
بعد از این، او مانند یک ابرقهرمان عکسی از خودش در اینستاگرام منتشر کرد که در آن لبخندی بزرگ و خنده‌دار به دوربین زده بود. او در مورد شکستن رکورد ژیمناستیک نوشت: «این احساس مربوط به زمانی است که شما دو بار تاریخ را می‌نویسید... دو بار.» پیروزی او باعث شد روحیه جمعی ما حتی برای چند لحظه تغییر کند، زیرا این زن، یک زن جوان سیاهپوست و خوشحال است؛ زنی که در ورزشی موفق شده که بیشتر رقبایش سفیدپوست هستند. درخشش زنان رنگین‌پوست در جامعه‌ای که به سمت نژادپرستی حرکت می‌کند، همان چیزی است که از آن به عنوان شادی خشمگین یاد می‌شود.
این یک واقعیت است که بیلز مجبور به یادگیری ژیمناستیک در یک انجمن جهانی بود که حاضر نبودند او را بپذیرند. پیش از آن هیچ زنی با پوست قهوه‌ای نتوانسته بود آنجا به فعالیت بپردازد. تازه وقتی هم که او و هم‌تیمی‌اش گابریل داگلاس به عضویت در آنجا نایل شدند، روزی نبود که به خاطر نوع عضلات بدن یا حالت موهای‌شان با انتقاد مواجه نشوند. کارلوتا فرلیتو ژیمناست ایتالیایی که بیلز در مسابقات سال 2013 برای کسب مدال طلا با او رقابت کرد، بعد از باخت گفت: «دفعه بعدی ما نیز پوست‌مان را سیاه خواهیم کرد تا بتوانیم پیروز شویم.» البته او بعدها بابت این حرفش عذرخواهی کرد. بگذارید در مورد آنچه اتفاق افتاده است کاملا روشن باشیم. بیلز مانند پیشینیان خود یعنی دومنیک داوس، اولین زن رنگین پوستی که در سال 1994 موفق به کسب یک مدال فردی در ژیمناستیک شد، به هیچ عنوان به خاطر رنگ پوستش مدال نمی‌آورد. مدال‌های او به خاطر وضعیت جامعه یا مسائلی که به چیزهای سیاسی مربوط است، نیست. او برنده می‌شود چون واقعا بااستعداد است. من می‌دانم که شنیدن این برای بعضی‌ها واقعا دشوار است اما فرلیتو یا هر کس دیگری باید با این واقعیت کنار بیاید که زنان رنگین‌پوست هیچ فرقی با زنان سفیدپوست ندارند، در هیچ زمینه‌ای. بیلز در ژیمناستیک مشغول است، ریحانا در موزیک یا سرنا ویلیامز که نماد تنیس زنان است. همه اینها قبل از اینکه موفق شوند با افرادی روبه‌رو بودند که سعی داشتند احساس بدی در جامعه نسبت به زنان رنگین‌پوست موفق ایجاد کنند؛ کسانی که از کلمه «زنانه‌تر» زیاد در صحبت‌های‌شان استفاده می‌کنند. خود بیلز چند هفته قبل از المپیک ریو 2016 گفته بود: «بدن من برای ژیمناستیک ساخته شده، بنابراین از آن استفاده خواهم کرد.» کار او باعث شد نسل جدیدی از علاقه‌مندان به ژیمناستیک وارد این رشته شوند و مخاطبان زیادی نیز با زل زدن به تلویزیون حرکات عجیب او را دنبال کنند. جایی که او با وجود سفیدی غالب در این ورزش، توانسته تمام توجهات را با قدرت فوق‌العاده‌اش جذب کند. حالا مهم نیست سایرین به این امر اعتراف کنند یا نه.
اما فراتر از صحنه ورزش، بیلز همچنین ثابت کرده که می‌تواند بسیار هم شجاع باشد. او در سال 2018 و در جریان پرونده ننگین پزشک تیم ملی ژیمناستیک ایالات‌متحده که متهم به سوءاستفاده جنسی از ورزشکاران شده بود، ایستاد و شهادت داد. او با سایر قربانیان در هشتگ #metoo نیز فعالیت کرد. موقعیت مثبت او در تبلیغات نیز تثبیت شده است؛ جایی که بیش از 3 میلیون دنبال‌کننده که روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شود، او را پیگیری می‌کنند.
بیلز به هر حال زنی است که مجبور شده با چالش‌هایی غیرقابل تصور مواجه شود. این چالش‌هایی است که هر کسی در هر سنی با آن مواجه می‌شود، مخصوصا در مقابل مخاطبان زنده بین‌المللی. در این فضا بیلز موفق شده به جهان لبخند بزند؛ در جهانی که نفرت و عدم تحمل بر همه زندگی ما حاکم شده است، دختر جوان رنگین‌پوست به ما امید داده است.
